Warsztaty inżynierskie mechaniczne II

stacjonarne

I stopnia

obowiązkowy

Laboratoria - 30/Zaliczenie

 Technologie materiałów konstrukcyjnych i wielofunkcyjnych:

znajomość podstawowych technologii wykorzystywanych w

obszarze materiałów konstrukcyjnych i wielofunkcyjnych, w tym

spajalnictwo i obróbka ubytkowa.

 Grafika inżynierska: znajomość zasad rysowania i odczytywania

rysunków podstawowych części maszyn i ich złożeń.

 Podstawy projektowania inżynierskiego z elementami CAD/CAM:

znajomość podstaw programowania obrabiarek CNC.

semestr: VII

kierunek: inżynieria materiałowa

specjalność: materiały konstrukcyjne

dr inż. Stanisław Sulej

ECTS 3 (zajęcia praktyczne 2; udział NA 1; praca własna studenta 1)

Praktyczne zapoznanie się z procesami technologicznymi spajania materiałów i ich kształtowania technikami ubytkowymi przy wykorzystaniu klasycznych obrabiarek i sterowanych numerycznie. Utrwalenie umiejętności warsztatowego programowania procesów technologicznych obróbki z wykorzystaniem obrabiarek CNC. Ćwiczenie laboratoryjne polega na rozwiązaniu zadań inżynierskich o różnym stopniu trudności w praktyce. Wymaga ono wiadomości teoretycznych, zastosowania ich w praktyce podczas samodzielnej pracy (nadzorowanej przez prowadzącego i technika) na dostępnych urządzeniach warsztatowych.

Tematyka zajęć laboratoryjnych:

1. Wykonanie złącz z wykorzystaniem płomienia acetylenowo

tlenowego, lutowania i zgrzewania (2 godz.).

2. Wykonanie złącz metodami spawania elektrycznego (ręcznie

elektrodą otuloną, metodą TIG, MAG, plazmowe PAW) (4 godz.).

3. Regeneracja wybranych elementów części maszyn techniką LENS (2

godz.).

4. Programowanie obróbki elektroerozyjnej na elektrodrążarce drutowej

i wgłębnej (2 godz.).

5. Wykonywanie części maszyn o prostym kształcie z wykorzystaniem

klasycznych urządzeń technologicznych (tokarka, frezarka 4 godz.).

6. Obsługa interfejsu użytkownika obrabiarek CNC – autonomiczny

symulator toczenia (4 godz.).

7. Obsługa interfejsu użytkownika obrabiarek CNC – autonomiczny

symulator frezowania (4 godz.).

8. Przygotowanie obrabiarek CNC do pracy ( pozycjonowanie i

wprowadzenie danych korekcyjnych narzędzi, pozycjonowanie

maszyny, dobór parametrów skrawania z wykorzystaniem kalkulatora

maszynowego (4 godz.).

9. Stanowiskowe programowanie obrabiarek CNC metodą IPS

(intuicyjny system programowania ) i VQC (szybki kod obrazkowy)

(4 godz.).

1. Praca zbiorowa, Ćwiczenia laboratoryjne z ogólnej technologii

metali, WAT, Warszawa, 1985.

2. J. Sobieszczański, Spajanie, PW Warszawa, 2004.

3. M. Siwczyk, Obróbka elektroerozyjna, Kraków, 2001.

4. Praca zbiorowa, Podstawy skrawania materiałów metalowych,

WNT Warszawa, 1998.

5. Praca zbiorowa, Programowanie obrabiarek sterowanych

numerycznie, WPŚ Gliwice, 2007.

6. K .Ferenc i in. Spawalnictwo, PW Warszawa, 1999.

7. R. Filipowski, M. Marciniak, Techniki obróbki mechanicznej i

elektroerozyjnej, PW Warszawa, 2008.

8. J. Honczarenko, Obrabiarki sterowane numerycznie, WNT

Warszawa, 2008.

9. Praca zbiorowa, Tokarka – instrukcja obsługi, Haas Automation,

Inc, 2009.

10. Praca zbiorowa, Frezarka – instrukcja obsługi, Haas Automation,

Inc, 2009.

11. Praca zbiorowa. Programowanie obrabiarek CNC toczenie, REA

Warszawa, 2002.

12. Praca zbiorowa. Programowanie obrabiarek CNC frezowanie, REA

Warszawa, 2002.

W1 Posiada podstawową wiedzę teoretyczną w zakresie narzędzi,

materiałów dodatkowych oraz urządzeń przeznaczonych do

obróbki ubytkowej oraz termicznego łączenia metali. K_W15,

K_W19

W2 Zna ogólne zasady pracy na urządzeniach służących do obróbki

ubytkowej oraz termicznego spajania metali. K_W11

W3 Posiada podstawową wiedzę teoretyczną i praktyczną na temat

obróbki ubytkowej i podstawowych metod spajania metali.

K_W11, K_W19

U1 Potrafi opracować dokumentację technologiczną i zrealizować

typowe procesy obróbki ubytkowej, typowe procesy spajania

oraz dokonać weryfikacji geometrycznej elementów maszyn i

urządzeń technicznych. K_U08, K_U12

U2 Potrafi dokonać oceny jakości geometrycznej wykonanego

detalu, połączenia spawanego. K_U11

U3 Potrafi zaprogramować frezarkę CNC, tokarkę CNC, drutową

przecinarkę elektroiskrową i drążarkę wgłębną CNC oraz dokonać

doboru parametrów technologicznych wybranego procesu

spajania metali. K_U11.

U4 Ma umiejętność samokształcenia się. K_U06

K1 Potrafi współdziałać i pracować w grupie, przyjmując w niej

różne role. K_K03

K2 Ma świadomość jaką rolę odgrywa obróbka ubytkowa oraz

spawalnictwo w technice. K_K07

Przedmiot kończy się zaliczeniem.

Laboratorium – zaliczenie ćwiczenia wymaga uzyskania pozytywnej ocen ze sprawdzianu przed rozpoczęciem ćwiczenia, wykonania ćwiczenia i oddania pisemnego sprawozdania z ćwiczenia.

Zaliczenie przedmiotu wymaga uzyskania pozytywnych ocen ze wszystkich ćwiczeń laboratoryjnych.

Osiągnięcie efektów W1, W2, W3, U1,U2, U3, U4, K1, K2 sprawdzane są w trakcie realizacji ćwiczeń laboratoryjnych.

ocena 2 – średnia arytmetyczna ze wszystkich ocen z ćwiczeń laboratoryjnych poniżej 3;

ocena 3 – średnia arytmetyczna ze wszystkich ocen z ćwiczeń laboratoryjnych 3,0÷3,5;

ocena 3,5 – średnia arytmetyczna ze wszystkich ocen z ćwiczeń laboratoryjnych 3,51÷3,75;

ocena 4 – średnia arytmetyczna ze wszystkich ocen z ćwiczeń laboratoryjnych 3,76÷4,5;

ocena 4,5 – średnia arytmetyczna ze wszystkich ocen z ćwiczeń laboratoryjnych 4,51÷4,75;

ocena 5 – średnia arytmetyczna ze wszystkich ocen z ćwiczeń laboratoryjnych powyżej 4,75.

Ocenę bardzo dobrą otrzymuje student, który posiadł wiedzę, umiejętności i kompetencje przewidziane efektami kształcenia, a ponadto wykazuje zainteresowanie przedmiotem, w sposób twórczy podchodzi do powierzonych zadań i wykazuje się samodzielnością w zdobywaniu wiedzy, jest wytrwały w pokonywaniu trudności oraz systematyczny w pracy.

Ocenę dobrą otrzymuje student, który posiadł wiedzę i umiejętności przewidziane programem nauczania w stopniu dobrym. Potrafi rozwiązywać zadania i problemy o średnim stopniu trudności.

Ocenę dostateczną otrzymuje student, który posiadł wiedzę i umiejętności przewidziane programem nauczania w stopniu dostatecznym. Samodzielnie rozwiązuje zadania i problemy o niskim stopniu trudności. W jego wiedzy i umiejętnościach zauważalne są luki, które potrafi jednak uzupełnić pod kierunkiem nauczyciela.

Ocenę niedostateczną otrzymuje student, który nie posiadł wiedzy, umiejętności i kompetencji w zakresie koniecznych wymagań.

Na końcową ocenę składają się oceny z poszczególnych ćwiczeń laboratoryjnych oraz zaangażowanie i sposób podejścia studenta do nauki.

brak