Aerodynamika IV sem.

stacjonarne

I stopnia

obowiązkowy

W 20/+ ; C 10/+ ; L 14/+ ; razem: 44 godz., 4 pkt ECTS

matematyka I i II: znajomość pochodnej funkcji, całki nieoznaczonej i oznaczonej, pochodnych cząstkowych, różniczki zupełnej, pochodnej substancjalnej. Pole wektorowe, równania różniczkowe, całki wielokrotne;

fizyka I i II: znajomość układów inercjalnych i nieinercjalnych, elementów kinematyki i dynamiki;

mechanika: znajomość warunków równowagi sił, ruchu postępowego i obrotowego ciała sztywnego, przemieszczenia i odkształcenia;

mechanika płynów: znajomość podstawowych praw, zależności i równań opisujących ruch i dynamikę płynów. Pełne przygotowanie do rozwiązywania najważniejszych podstawowych i stosowanych zagadnień opływu.

semestr czwarty / lotnictwo i kosmonautyka / wszystkie specjalności

dr hab. inż. Stanisław WRZESIEŃ, dr inż. Michał FRANT, mgr inż. Maciej MAJCHER

1. Udział w wykładach / 20

2. Udział w laboratoriach / 14

3. Udział w ćwiczeniach / 10

4. Udział w seminariach / 0

5. Samodzielne studiowanie tematyki wykładów / 15

6. Samodzielne przygotowanie do laboratoriów / 20

7. Samodzielne przygotowanie do ćwiczeń / 15

8. Samodzielne przygotowanie do seminarium / 0

9. Realizacja projektu / 0

10. Udział w konsultacjach / 8

11. Przygotowanie do egzaminu / 0

12. Przygotowanie do zaliczenia / 2

13. Udział w egzaminie /0

Sumaryczne obciążenie pracą studenta: 104 godz./4ECTS

Zajęcia z udziałem nauczycieli (1+2+3+4+9+10+12): 54 godz./2ECTS

Zajęcia powiązane z działalnością naukową 100 godz./4ECTS

Zagadnienia aerodynamiki obiektów latających z podziałem zakresów prędkości w tym zarys aerodynamiki profilu i płata w ustalonym przepływie nieściśliwym, wybrane zagadnienia teorii profilu lotniczego, charakterystyki aerodynamiczne profilu, elementy teorii wirowej linii nośnej, wpływ wydłu-żenia na charakterystyki aerodynamiczne płata oraz zagadnienia tzw. me-chanizacji płata nośnego. W zakresie poddźwiękowego przepływu ściśliwe-go zawarto zarys teorii profilu i płata w i kluczowe elementy wpływu ściśli-wości z elementami łagodzenia kryzysu falowego poprzez stosowanie pła-tów skośnych. Przedmiot zawiera również elementy teorii aerodynamiki dużych prędkości: obejmującą teorię małych zaburzeń, zagadnienia fal. zgęszczeniowych i rozrzedzeniowych, zagadnienia naddźwiękowych prze-pływów złożonych i elementy aerodynamiki samolotów. Algorytm obliczania biegunowej samolotu w całym zakresie liczb Macha i szereg ćwiczeń laboratoryjnych dotyczących wyznaczania charakterystyk modelu samolotu.

Wykład / metoda werbalno-wizualna wykorzystaniem nowoczesnych technik multimedialnych (prezentacji z elementami animacji, z ilustracjami i schematami przykładowych rozwiązań)

1. Metody badawcze w aerodynamice. Zadania aerodynamiki, podział zakresu z uwagi na liczbę Macha / 2

Metody badawcze w aerodynamice i możliwości stosowania poszczególnych metod. Przypadek przepływu zewnętrznego i wewnętrznego w aerodynamice – zasadnicze różnice i analogie. Kluczowe zadania aerodynamiki, podział zakresu z uwagi na liczbę Macha. Podstawowe zagadnienie aerodynamiki. Wzory strukturalne w aerodynamice obiektów.

2. Podstawowe parametry geometryczne profilu lotniczego i płata nośnego / 2

Profile stosowane w płatach nośnych, łopatkach sprężarek oraz turbin. Podstawowe parametry geometryczne profilu, kąt natarcia aerodynamiczna krawędź natarcia. Klasyfikacja profili -poddźwiękowe i naddźwiękowe profile, podział ze względu na rozkład ciśnień wzdłuż cięciwy. Parametry geometryczne płata nośnego. Palisada profilów.

3. Zarys aerodynamiki profilu w ustalonym potencjalnym przepływie nieściśliwym. Charakterystyki aerodynamiczne profili lotniczych /2

Elementy teorii płaskiego ustalonego ruchu nieściśliwego płynu nielepkiego, zastosowania model płaskiego przepływu przepływów, mających znaczenie w technice. Siła i moment powstające na profilu opływanym przez płyn nieściśliwy, wzory Blasiusa i Czapłygina. Hipoteza Żukowskiego o spływie w ostrzu, wpływ cyrkulacji na opływ profilu. Charakterystyki aerodynamiczne profili lotniczych. Wpływ wybranych parametrów geometrycznych oraz zanieczyszczeń typu lód, śnieg itp. na charakterystyki aerodynamiczne.

4. Teoria płata, równanie wirowej linii nośnej. Charakterystyki aerodynamiczne płata nośnego/2

Wirowy model płata, pojęcie tzw. oporu indukowanego. Wirowy model płata o skończonej rozpiętości (model Prandtla). Równanie wirowej linii nośnej i jego rozwiązanie. Zakres stosowalności teorii wirowej linii nośnej, dwa zagadnienia teorii linii wirowej. Przykład rozwiązania zagadnienia teorii wirowej linii nośnej. Płat o najmniejszym oporze indukowanym, metody zmniejszania oporu indukowanego płatów. Doświadczalne charakterystyki aerodynamiczne płatów, sposoby zwiększania siły nośnej płatów - układy zwiększające krzywiznę profilu i układy zwiększające energię kinetyczną strumienia.

5. Wstęp do aerodynamiki maszyn przepływowych. Przepływ płaski przez palisadę profili/2

Zagadnienia ogólne z teorii maszyn przepływowych, przepływ przez pali-sady. Geometria kanałów międzyłopatkowych i trójkąty prędkości w prze-pływie przez wirnik promieniowy i osiowy. Przepływ przez sprężarkę osiową, palisada prostoliniowa i parametry geometryczne palisady. Reakcja płynu na profil w palisadzie, składowa styczna i normalna siły reakcji. Kluczowe różnice między profilem w układzie palisadzie i profilem pojedynczym. Rozkład ciśnień na profilu w palisadzie i straty przepływu przez palisadę.

6. Zarys teorii profilu i płata w poddźwiękowym przepływie ściśliwym/2

Zakresy prędkości przepływu gazu. Opływ cienkiego profilu lotniczego, krytyczna liczba Macha, przypadki opływu profilu lotniczego gazem ściśli-wym. Zmiana współczynnika oporu aerodynamicznego z uwzględnieniem efektów ściśliwości. Opływ brył cienkich, teoria przepływów zlinearyzowanych, zlinearyzowane podstawowe równanie dynamiki gazów. Współczynniki Prandtla – Glauerta w zastosowaniu do aerodynamiki ściśliwego opływu profilu. Jakościowa analiza opływu profilu w funkcji liczby Macha.

7. Nadkrytyczny opływ profilu i płata nośnego. Płaty skośne/2

Jakościowa analiza przypadków nadkrytycznego opływu profilu. Wpływ krytycznej liczby Macha na rozkład współczynnika ciśnienia i zmiany współczynników aerodynamicznych. Opór profilu w opływie nadkrytycznym, metodyka obliczania współczynnika oporu przy zerowej sile nośnej z uwzględnieniem ściśliwości i oporu falowego. Płaty skośne z dodatnim lub ujemnym skosem. Płaty o małym wydłużeniu i bardzo małym wydłużeniu, płaty pasmowe – generatory wirów. Wady skrzydeł skośnych, metody eliminacji wad płatów skośnych – zwichrzenie geometryczne i aerodynamiczne, grzebienie aerodynamiczne, uskok krawędzi natarcia.

8. Prostopadła, skośna i krzywoliniowa fala uderzeniowa. Fale rozrzedzeniowe /2

Fala uderzeniowe jako silny front falowy przed powierzchnią czołową obiektu. Gazodynamika prostopadłej fali uderzeniowej, adiabata uderzeniowa Hugoniota, Zestawienie zmian parametrów na prostopadłej fali uderzeniowej. Skośna fala uderzeniowa w zagadnieniach lotniczych. Podsumowanie i najważniejsze wnioski. Wloty silników samolotów naddźwiękowych, współczynniki strat ciśnienia w funkcji liczby Ma dla wlotów. Fale rozrzedzeniowe.

9. Podstawy aerodynamiki profilu i płata w przepływie naddźwiękowym. Nagrzewanie aerodynamiczne/2

Zlinearyzowany naddźwiękowy przepływ rozrzedzeniowy i zgęszczeniowy wzdłuż sztywnej ścianki. Klasyczny przepływ rozrzedzeniowy wzdłuż ścianki wypukłej o krzywiźnie zmieniającej się płynnie lub skokowo. Zlinearyzowany naddźwiękowy przepływ rozrzedzeniowy, zlinearyzowany naddźwiękowy opływ naroża wklęsłego. Zlinearyzowany naddźwiękowy opływ płaskiej płytki, wypadkowa siła aerodynamiczna. Uproszczony nad-dźwiękowy opływ cienkiego naddźwiękowego profilu pod małym kątem natarcia. Naddźwiękowy opływ płatów skośnych. Nagrzewanie aerodynamiczne - bariera cieplna.

10.Naddźwiękowe przepływy złożone, aerodynamika samolotów./2

Odbicie i interferencja fal uderzeniowych i fal rozrzedzeniowych. Dysze naddźwiękowe. Naddźwiękowe opływy przestrzenne- naddźwiękowy opływ samolotów i samolotów kosmicznych, wykorzystanie fal uderzeniowych do wytwarzania siły nośnej. Układy aerodynamiczne samolotów, interferencja aerodynamiczna, aerodynamika samolotu – drgania typu buffting, flatter, lot w burzliwej atmosferze, oblodzenie samolotu.

Ćwiczenia / metoda werbalno-praktyczna

1. Przeliczanie charakterystyk aerodynamicznych na inne wydłużenia i obrysy płata / 2

Odczytywanie niezbędnych danych z charakterystyki doświadczalnej profilu lotniczego. Różnice między charakterystykami aerodynamicznymi płata i profilu. Obliczenie współczynników siły nośnej i oporu płata w oparciu o współczynniki zastosowanego profilu lotniczy.

2. Rozwiązania równania wirowej linii nośnej metodą Glauerta-Trefftza/2

Zastosowanie nieskończonych szeregów trygonometrycznych do rozwiązania równania wirowej linii nośnej. Użyteczność metod analitycznych w szacowaniu współczynników aerodynamicznych skrzydeł i usterzenia. Obliczanie współczynników siły nośnej i oporu indukowanego dla płata prostokątno-trapezowego.

3. Algorytm i obliczenia biegunowej samolotu w zakresie nieściśliwym/2

Obliczanie biegunowej wybranego samolotu w zakresie przepływu nie-ściśliwego. Wyznaczanie maksymalnej doskonałości aerodynamicznej – pojęcie optymalnego kąta natarcia.

4. Algorytm i obliczenia biegunowej samolotu w całym zakresie liczb Ma-cha/4

Metodyka upraszczania geometrii samolotu na potrzeby realizacji obliczeń zgodnie z algorytmem. Wyznaczenie zmian nachylenia charakterystyki współczynnika siły nośnej w funkcji liczby Macha. Wyznaczanie przebiegu współczynnika siły oporu, przy zerowym współczynniku siły nośnej, w funkcji liczby Macha. Wyznaczanie współczynnika oporu izolowanych elementów samolotu – usterzenie, kadłub, skrzydło. Pojęcie sumy interferencyjnej. Obliczanie biegunowej wybranego samolotu w całym zakresie liczb Macha zdefiniowanym osiągami obranej konstrukcji.

Laboratoria / metoda praktyczna

1. Wyznaczenie współczynnika siły nośnej i współczynnika siły oporu z pomiaru rozkładu ciśnień na profilu lotniczym/2

Wyznaczenie sił aerodynamicznych wynikające z działania naprężeń normalnych (ciśnienia) na profil lotniczy, sposób wyznaczania współczynników siły nośnej i siły oporu z uzyskanych na drodze doświadczalnej wyników rozkładu ciśnień na profilu dla różnych kątów natarcia

2. Doświadczalne charakterystyki aerodynamiczne modelu samolotu w konfiguracji gładkiej/2

Wykorzystanie tunelu aerodynamicznego i wagi aerodynamicznej do wyznaczenia podstawowych charakterystyk aerodynamicznych dla modelu samolotu w konfiguracji gładkiej. Określenie wpływu kąta natarcia na charakterystyki aerodynamiczne w opływie symetrycznym.

3. Doświadczalne charakterystyk aerodynamicznych modelu samolotu w konfiguracji startowej/2

Wykorzystanie tunelu aerodynamicznego i wagi aerodynamicznej do wyznaczenia podstawowych charakterystyk aerodynamicznych dla modelu samolotu w konfiguracji startowej i porównanie otrzymanych wyników z wynikami uzyskanymi dla konfiguracji gładkiej. Określenie wpływu elementów mechanizacji skrzydeł na charakterystyki aerodynamiczne

4. Doświadczalne charakterystyk aerodynamicznych modelu samolotu w konfiguracji do lądowania/2

Wykorzystanie tunelu aerodynamicznego i wagi aerodynamicznej do wyznaczenia podstawowych charakterystyk aerodynamicznych dla modelu samolotu w konfiguracji do lądowania i porównanie otrzymanych wyników z wynikami uzyskanymi dla konfiguracji gładkiej i startowej. Określenie wpływu elementów mechanizacji skrzydeł na charakterystyki aerodynamiczne

5. Doświadczalne wyznaczanie krzywej równowagi podłużnej modelu samolotu/2

Wykorzystanie tunelu aerodynamicznego i wagi aerodynamicznej do wyznaczenia krzywej równowagi podłużnej modelu samolotu. Określenie stateczności statycznej podłużnej a także wpływu wychylenia usterzenia poziomego na charakterystyki aerodynamiczne

6. Doświadczalne wyznaczanie charakterystyk aerodynamicznych modelu samolotu w opływie niesymetrycznym/2

Wykorzystanie tunelu aerodynamicznego i wagi aerodynamicznej do wyznaczenia podstawowych charakterystyk aerodynamicznych dla modelu samolotu w konfiguracji gładkiej w opływie niesymetrycznym (ze ślizgiem). Określenie wpływu kąta ślizgu na charakterystyki aerodynamiczne

7. Wyznaczanie parametrów przepływu z falami uderzeniowymi / 2

Wyznaczenie wybranych parametrów przy przepływie z falą uderzeniową, określenie zmiany parametrów na falach uderzeniowych. Występowanie fali lambda

podstawowa: autor, tytuł, wydawnictwo, rok wydania.

1. W. Sobieraj, Aerodynamika, WAT, 2014

2. W.J Prosnak.: Mechanika płynów, tom I i tom 2, PWN, Warszawa 1972, (32220)

3. P. Strzelczyk.: Aerodynamika małych prędkości, 2003

4. N.S. Arżannikow., W.N Malcew.: Aerodynamika, 1950;

5. Kaczmarczyk J., Maruszkiewicz J.: Poradnik do ćwiczeń laboratoryjnych z mechaniki płynów, WAT, Warszawa 1970, (S-29592).

6. Stanisław Wrzesień, Materiały własne Zakładu Aerodynamiki i Termodynamiki

uzupełniająca: autor, tytuł, wydawnictwo, rok wydania.

1. Z. Goraj: Dynamika i aerodynamika samolotów manewrowych z elementami obliczeń, PW, 2001

2. Chlebny B., Sobieraj W., Wrzesień S.: Mechanika płynów, WAT, Warszawa 2003, (S-58951)

W1 / ma wiedzę w zakresie matematyki i fizyki, niezbędną do opisu ruchu płynu, opisu i analizy podstawowych zjawisk fizycznych w przepływach i opływach warunkujących wiedzę w zakresie aerodynamiki obiektów latają-cych/ K_W01

W2 / ma uporządkowaną, podbudowaną teoretycznie wiedzę obejmującą istotne zagadnienia w obszarze mechaniki płynów nieściśliwych (zwanej aerodynamiką małych prędkości) w odniesieniu do kluczowych zagadnień konstrukcyjnych i eksploatacyjnych statków powietrznych/ K_W08.

W3 / ma uporządkowaną, podbudowaną teoretycznie wiedzę obejmującą istotne zagadnienia w obszarze mechaniki płynów ściśliwych (zwanej aero-dynamiką dużych prędkości) w odniesieniu do kluczowych zagadnień kon-strukcyjnych i eksploatacyjnych statków powietrznych/ K_W08.

U1/potrafi pozyskiwać informacje z literatury, baz danych i innych źródeł, potrafi integrować uzyskane informacje, dokonywać ich interpretacji, a także wyciągać wnioski oraz formułować i uzasadniać opinie K_U01

U2/potrafi opracować dokumentację dotyczącą realizacji zadania inżynier-skiego i przygotować tekst zawierający opis wyników zadania oraz potrafi przygotować i przedstawić krótką prezentację wyników realizacji zadania inżynierskiego /K_U03

U3/ potrafi opracować algorytm, posłużyć się językami programowania oraz odpowiednimi narzędziami informatycznymi do opracowania oprogramowa-nia użytkowego /K_U10

U4/ potrafi rozwiązywać zadania techniczne w obszarze projektu wstępnego lub projektu koncepcyjnego statku powietrznego /K_U15

Przedmiot zaliczany jest na podstawie wyników egzaminu i zaliczeń

Ćwiczenia zaliczane są na podstawie: zaliczenia

Ćwiczenia laboratoryjne zaliczane są na podstawie: zaliczenia z oceną

 Egzamin jest przeprowadzany w formie ustnej poprzedzonej pracą pisemną. Osiąganie efektu kształcenia (W1,W2 iW3) jest weryfikowane na podstawie oceny pytań zawierających 3 obszary zagadnień: (1- wiedza w zakresie matematyki i fizyki, niezbędną do opisu ruchu płynu, opisu i analizy podstawowych zjawisk fizycznych w przepływach i opływach warunkujących wiedzę w zakresie aerodynamiki obiektów latających.

 (2- uporządkowana i podbudowaną teoretycznie wiedza obejmującą istotne zagadnienia w obszarze mechaniki płynów nieściśliwych (zwanej aerodynamiką małych prędkości) w odniesieniu do kluczowych zagadnień konstrukcyjnych i eksploatacyjnych statków powietrznych).

 (3-uporządkowana i podbudowana teoretycznie wiedza obejmującą istotne zagadnienia w obszarze mechaniki płynów ściśliwych (zwanej aerodynamiką dużych prędkości) w odniesieniu do kluczowych zagadnień konstrukcyjnych i eksploatacyjnych statków powietrznych).

 Każdy obszar zawiera 3 stopniowane poziomy wiedzy (np. poprawne odpowiedzi [1-3]a – ocena dst; [1-3]a i b- ocena db; [1-3] a,b,c -ocena bdb). Praca pisemna jest prowadzona w ograniczonym czasie 2 godzin z możliwością udzielania drobnych wskazówek lub bez ograniczeń czasowych (w domu z nieograniczonym dostępem do wszelkich źródeł in-formacji). Po wstępnej ocenie odpowiedzi następuje część ustna w któ-rej każdy student wyjaśnia ewentualne błędy, nieścisłości lub wątpliwo-ści czy jest to wiedza nabyta.

 Warunkiem dopuszczenia do egzaminu jest uzyskanie pozytywnych ocen z ćwiczeń audytoryjnych i ćwiczeń laboratoryjnych.

 Zaliczenie ćwiczeń audytoryjnych odbywa się na podstawie oceny ze sprawdzianu końcowego oraz średniej z ocen uzyskanych przez studenta podczas rozwiązywania zadań rachunkowych w ramach ćwiczeń audytoryjnych oraz zadań zleconych do samodzielnego rozwiązania w domu.

 Zaliczenie ćwiczeń laboratoryjnych na ocenę odbywa się pod warunkiem uczestniczenia studenta we wszystkich ćwiczeniach laboratoryjnych na podstawie średniej z pozytywnych ocen za przedstawione sprawozdania z tych ćwiczeń, przy czym student może nie zostać dopuszczony do uczestniczenia w ćwiczeniu w przypadku nieznajomości zagadnień obejmujących wiedzę dotyczącą tematu danego ćwiczenia i rażącej nieznajomości instrukcji do przeprowadzenia danego ćwiczenia.

 Efekty W1, W2, W3,W4 (utrwalane podczas innych form zajęć) sprawdzane są na egzaminie pisemnym i ustnym.

 Efekty U1, U3 i U4 sprawdzane są w trakcie odpowiedzi, wykonywania zadań na ćwiczeniach audytoryjnych oraz wydanych zadań domowych

 Efekty U1, U2 sprawdzane są w trakcie wykonywania ćwiczeń laboratoryjnych i przygotowywania z nich sprawozdań

Kryteria oceniania

Wykłady

Ocenę bardzo dobrą 5,0 (bdb) otrzymuje student który:

Posiada pełną wiedzę w zakresie efektów wiedzy (W1, W2 i W3) – pytania (1-3) a, b i c.

Ocenę dobry plus 4,5 (db+) otrzymuje student który:

Posiada pełną wiedzę w zakresie efektów wiedzy (W1, W2 i W3) oraz z niewielkimi błędami, z niewielką pomocą lub wskazówkami analizuje możliwe przypadki zawarte w pytaniach (1-3) a, b i c.

Ocenę dobry 4,0 (db) otrzymuje student który

Posiada pełną wiedzę w zakresie efektów wiedzy (W1, W2 i W3) – pytania (1-3) a i b.

Ocenę dostateczny plus 3,5 (dst+) otrzymuje student który:

Posiada pełną wiedzę w zakresie efektów wiedzy (W1, W2 i W3) oraz z niewielkimi błędami, z niewielką pomocą lub wskazówkami analizuje możliwe przypadki zawarte w pytaniach (1-3) a i b.

Ocenę dostateczny 3,0(dst) otrzymuje student który:

Posiada pełną wiedzę w zakresie efektów wiedzy (W1, W2 i W3) – pytania (1-3) a.

Ocenę niedostateczny 2,0 (ndst) otrzymuje student który:

Wykazuje niedostateczną znajomość wiedzy określonej zakresem pytań 1a, 2.a i 3.a.

Ćwiczenia audytoryjne

Zal.

1. potrafi pozyskiwać informacje z literatury, baz danych i innych źródeł, potrafi integrować uzyskane informacje, dokonywać ich interpretacji, a także wyciągać wnioski oraz formułować i uzasadniać opinie (U1)

2. potrafi rozwiązywać zadania techniczne w obszarze projektu aerodynamicznego statku powietrznego (U3)

3. potrafi opracować algorytm, z wykorzystaniem odpowiednich narzędzi informatycznych, do opracowania oprogramowania użytkowego na potrzeby wykonania projektu aerodynamicznego statku powietrznego (U4)

Nzal

1. nie potrafi pozyskiwać informacji z literatury, baz danych i innych źródeł, nie potrafi integrować uzyskane informacje, dokonywać ich interpretacji, a także wyciągać wnioski oraz formułować i uzasadniać opinie (U1)

2. nie potrafi rozwiązywać zadania techniczne w obszarze projektu aerodynamicznego statku powietrznego (U3)

3. nie potrafi opracować algorytm, z wykorzystaniem odpowiednich na-rzędzi informatycznych, do opracowania oprogramowania użytkowego na potrzeby wykonania projektu aerodynamicznego statku powietrznego (U4)

Ćwiczenia laboratoryjne

Ocenę bardzo dobrą 5,0 (bdb) otrzymuje student który

1. Bardzo dobrze rozumie sens ćwiczenia, układ poszczególnych elementów stanowiska i sposób wykonywania pomiarów, potrafi prawidłowo i samodzielnie interpretować uzyskane wyniki badań, wykorzystując wiedzę uzyskaną w ramach zajęć z przedmiotu aerodynamika, z rozszerzonej literatury przedmiotu oraz innych źródeł (U1).

2. Potrafi na podstawie udostępnionej instrukcji, rozszerzonej literatury przedmiotu oraz innych źródeł prawidłowo i samodzielnie zidentyfikować problem badawczy w ramach przygotowania do ćwiczenia laboratoryjnego a także samodzielnie dokonać prawidłowej i rzetelnej oceny uzyskanych wyników (U1).

3. Potrafi samodzielnie i bezbłędnie, w procesie opracowywania dokumentacji dotyczącej realizowanego ćwiczenia laboratoryjnego, przygotować tekst zawierający opis wyników ćwiczenia (U2).

4. Potrafi samodzielnie i bezbłędnie przygotować krótką prezentację poświęconą otrzymanym wynikom ćwiczenia laboratoryjnego oraz przeprowadzić dyskusję nad uzyskanymi wynikami (U2).

Ocenę dobrą plus 4,5 (db+) otrzymuje student który

1. Bardzo dobrze rozumie sens ćwiczenia, układ poszczególnych elementów stanowiska i sposób wykonywania pomiarów, potrafi prawidłowo i samodzielnie interpretować uzyskane wyniki badań, wykorzystując wiedzę uzyskaną w ramach zajęć z przedmiotu aerodynamika, z rozszerzonej literatury przedmiotu oraz innych źródeł (U1).

2. Potrafi na podstawie udostępnionej instrukcji, rozszerzonej literatury przedmiotu oraz innych źródeł prawidłowo i samodzielnie zidentyfikować problem badawczy w ramach przygotowania do ćwiczenia laboratoryjnego a także z niewielką pomocą dokonać prawidłowej i rzetelnej oceny uzyskanych wyników (U1).

3. Potrafi samodzielnie lub z niewielką pomocą i bezbłędnie, w procesie opracowywania dokumentacji realizowanego ćwiczenia laboratoryjnego, przygotować tekst zawierający opis wyników zadania (U2).

4. Potrafi samodzielnie lub z niewielką pomocą i bezbłędnie przygotować krótką prezentację poświęconą wynikom ćwiczenia laboratoryjnego oraz przeprowadzić dyskusję nad uzyskanymi wynikami (U2).

Ocenę bardzo dobrą 4 (db) otrzymuje student który

1. Dobrze rozumie sens ćwiczenia, układ poszczególnych elementów stanowiska i sposób wykonywania pomiarów, potrafi prawidłowo i samodzielnie lub z niewielką pomocą interpretować uzyskane wyniki badań, wykorzystując wiedzę uzyskaną w ramach zajęć z przedmiotu aerodynamika, z rozszerzonej literatury przedmiotu oraz innych źródeł (U1).

2. Potrafi na podstawie udostępnionej instrukcji, rozszerzonej literatury przedmiotu oraz innych źródeł prawidłowo i samodzielnie zidentyfikować problem badawczy w ramach przygotowania do ćwiczenia laboratoryjnego a także z niewielką pomocą dokonać prawidłowej i rzetelnej oceny uzyskanych wyników (U1).

3. Potrafi samodzielnie lub z niewielką pomocą i bezbłędnie, w procesie opracowywania dokumentacji dotyczącej realizowanego ćwiczenia laboratoryjnego, przygotować tekst zawierający opis wyników zadania (U2).

4. Potrafi samodzielnie lub z niewielką pomocą i z drobnymi błędami przygotować krótką prezentację poświęconą wynikom ćwiczenia laboratoryjnego oraz przeprowadzić dyskusję nad uzyskanymi wynikami (U2).

Ocenę dostateczny plus 3,5 (dst+) otrzymuje student który

1. Dość dobrze rozumie sens ćwiczenia, układ poszczególnych elementów stanowiska i sposób wykonywania pomiarów, potrafi z nie-wielką pomocą interpretować uzyskane wyniki badań, wykorzystując wiedzę uzyskaną w ramach zajęć z przedmiotu aerodynamika U1).

2. Potrafi na podstawie udostępnionej instrukcji, z niewielką pomocą zidentyfikować problem badawczy w ramach przygotowania do ćwiczenia laboratoryjnego (U1).

3. Potrafi z niewielką pomocą oraz drobnymi błędami, w procesie opracowywania dokumentacji dotyczącej realizowanego ćwiczenia laboratoryjnego, przygotować tekst zawierający opis wyników zadania (U2).

4. Potrafi z drobnymi błędami przygotować krótką prezentację poświęconą wynikom ćwiczenia laboratoryjnego (U2).

Ocenę bardzo dostateczną 3 (dst) otrzymuje student który

1. Dość dobrze rozumie sens ćwiczenia, układ poszczególnych elementów stanowiska i sposób wykonywania pomiarów, sporadycznie z pomocą potrafi interpretować uzyskane wyniki badań (U1).

2. Potrafi, na podstawie udostępnionej instrukcji oraz korzystając sporadycznie z pomocy, zidentyfikować problem badawczy w ramach przygotowania do ćwiczenia laboratoryjnego (U1).

3. Potrafi z drobnymi błędami, w procesie opracowywania dokumentacji dotyczącej realizowanego ćwiczenia laboratoryjnego, przygotować tekst zawierający opis wyników zadania (U2).

4. Potrafi z drobnymi błędami przygotować krótką prezentację poświęconą wynikom ćwiczenia laboratoryjnego (U2).

Ocenę bardzo niedostateczną 2 (ndst) otrzymuje student który

1. Nie rozumie sensu ćwiczenia, układu poszczególnych elementów stanowiska i sposobu wykonywania pomiarów(U1).

2. Nie potrafi, na podstawie udostępnionej instrukcji oraz korzystając sporadycznie z pomocy, zidentyfikować problem badawczy w ramach przygotowania do ćwiczenia laboratoryjnego (U1).

3. Nie potrafi, w procesie opracowywania dokumentacji dotyczącej realizowanego ćwiczenia laboratoryjnego, przygotować tekst zawierający opis wyników zadania (U2).

4. Nie potrafi przygotować krótką prezentację poświęconą wynikom ćwiczenia laboratoryjnego (U2).

nie dotyczy