Nowoczesne techniki wytwarzania

stacjonarne

II stopnia

obowiązkowy

W 10/+, L 12/+, Sem. 14/+, razem: 36 godz., 3 pkt ECTS

Bazuje na przedmiotach ogólnych, kierunkowych i specjalistycznych – brak wymagań wstępnych.

Kierunek Mechatronika

Moduł wojskowy

dr hab. inż. Jacek JANISZEWSKI, prof. WAT

Aktywność / obciążenie studenta w godz.

1. Udział w wykładach / 10

2. Udział w laboratoriach / 12

3. Udział w ćwiczeniach / 0

4. Udział w seminariach / 14

5. Samodzielne studiowanie tematyki wykładów / 7

6. Samodzielne przygotowanie do laboratoriów / 6

7. Samodzielne przygotowanie do ćwiczeń / 0

8. Samodzielne przygotowanie do seminarium / 7

9. Realizacja projektu / 0

10. Udział w konsultacjach / 24

11. Przygotowanie do egzaminu / 0

12. Przygotowanie do zaliczenia / 10

13. Udział w egzaminie / 0

Sumaryczne obciążenie pracą studenta: 90 godz./3 ECTS

Zajęcia z udziałem nauczycieli (1+2+3+4+9+10+13): 60 godz./2 ECTS

Zajęcia powiązane z działalnością naukową/ 3 ECTS

Zaawansowane techniki wytwarzania stosowane w obróbce ubytkowej. Nowoczesne techniki erozyjne. Współczesne przyrostowe techniki wytwarzania. Inżynieria odwrotna. Wybrane zaawansowane technologie metalurgii proszków. Nanotechnologia – istota i uwarunkowania obróbki ultraprecyzyjnej, mikroobróbki i nanoobróbki. Wybrane technologie wytwórcze stosowane w produkcji części broni i amunicji.

Wykłady

1. Wprowadzenie do współczesnych technologii wytwórczych części maszyn. / 1 /

Tendencje rozwojowe technologii wytwórczych. Zjawiska i mechanizmy obserwowane w warunkach zglobalizowanej gospodarki światowej.

2. Zaawansowane techniki obróbki skrawaniem. /1/

Wprowadzenie do obróbki skrawaniem z dużymi prędkościami, wysoko wydajnej, na su¬cho i materiałów w stanie utwardzanym. Nowoczesne materiały narzędziowe.

3. Zaawansowane techniki obróbki erozyjnej. /1/

Wprowadzenie do obróbki erozyjnej – elektrochemicznej, elektroerozyjnej, stru¬mieniowo-erozyjnej (laserowa, elektronowa, jonowa i strugą wodno-ścierną).

4. Nanotechnologia. /1/

Istota, uwarunkowania i oczekiwania wobec nanotechnologii. Nanotechnologie przyrostowe (bottom up) i ubytkowe (top down).

5. Wybrane technologie produkcji części amunicji strzeleckiej i artyleryjskiej. /3/

Technologie przyrostowe w produkcji części amunicji. Technologie stosowane w produkcji wkładek kumulacyjnych.

6. Wybrane technologie produkcji części broni. /3/

Technologie produkcji luf broni strzeleckiej i artyleryjskiej – tendencje rozwojowe. Zaawansowane technologie wytwórcze elementów automatyki broni. Zaawansowane technologie metalurgii proszków stosowane w produkcji części broni strzeleckiej.

Laboratoria

1. Optymalizacja parametrów cięcia elektroerozyjnego drutem. /3/

2. Wykonywanie modeli prototypowych z wykorzystaniem druku 3D. /3/

3. Wykorzystanie obróbki laserowej do znakowania i cięcia materiałów. /3/

4. Wytwarzanie przyrostowe metodą LENS. /3/

Seminaria – tematy do opracowania i prezentacji przez studentów oraz dyskusji na zajęciach

1. Obróbka skrawaniem z dużymi prędkościami skrawania i obróbka skrawaniem materiałów w stanie utwardzonym. /1/

2. Hybrydowe techniki wytwarzania. Obróbka kompletna. /1/

3. Perspektywy rozwojowe materiałów narzędziowych. /1/

4. Nowoczesne technologie wtryski¬wania tworzyw sztucznych stosowane w produkcji części uzbrojenia. /1/

5. Tendencje rozwojowe technik obróbki plastycznej. /1/

6. Tendencje rozwojowe obserwowanych w odlewnictwie. /1/

7. Technologie wytwarzania przyrostowego elementów broni i amunicji. /1/

8. Perspektywy rozwojowe technologii produkcji luf artyleryjskich. /1/

9. Technologie wytwarzania rdzeni pocisków podkalibrowych. /1/

10. Technologie wytwórcze i materiały stosowane na nowoczesne osłony balistyczne. /1/

11. Wytwarzanie łusek amunicji strzeleckiej i artyleryjskiej. /1/

12. Technologie wytwarzania korpusów pocisków artyleryjskich i moździerzowych. /1/

13. Technologie wytwarzania korpusów silników rakietowych przeciwpancernych pocisków kierowanych i współczesnych systemów artylerii rakietowej. /1/

14. Technologie autofretażu luf strzeleckich i artyleryjskich. /1/

Podstawowa:

1. M. Feld; Inżynieria wytwarzania, Wydawnictwo Uczelniane Politechniki Koszalińskiej, 2008.

2. T. Karpiński; Inżynieria produkcji, Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, Warszawa 2007.

3. P. Siemiński, G. Budzik, Techniki przyrostowe. Druk 3D. Drukarki 3D, Oficyna wydawnicza Politechniki Warszawskiej, 2015

4. Artykuły w dwumiesięczniku „Wojsko i Technika”, od 2015.

5. Artykuły w miesięczniku „Nowa Technika Wojskowa” od 2010.

6. Artykuły w kwartalniku „Problemy mechatroniki. Uzbrojenie, lotnictwo, inżynieria bezpieczeństwa” od 2010.

7. R.W. Kelsall, I.W. Hamley, M. Geoghegan, Nanotechnologie, PWN 2008.

Uzupełniająca:

1. Praca zbiorowa; Odlewnictwo XXI w. Stan Aktualny i kierunki rozwoju technologii odlewania, 2003.

2. E. Pająk; Zaawansowane technologie współczesnych syste¬mów produkcyjnych, 2000.

Symbol i nr efektu przedmiotu / efekt uczenia się / odniesienie do efektu kie-runkowego

W1 / Znajomość wybranych nowoczesnych technologii wytwarzania (bezwió-rowych i ubytkowych), ze szczególnym uwzględnieniem technologii wy-twórczych wykorzystywanych w produkcji części amunicji i broni. / K_W03

W2 / Posiadanie podstawowej wiedzy niezbędnej do rozumienia specyfiki wytwarzania elementów broni i amunicji / KW_05

U1 / Potrafi zaprojektować elementy układu mechatronicznego oraz przygoto-wać dokumentację do jego wytworzenia / K_U09

U2 / Potrafi ocenić przydatność i możliwość wykorzystania nowych osiągnięć w zakresie materiałów, elementów, metod projektowania i wytwarzania do projektowania, wytwarzania i eksploatacji układów i systemów me-chatronicznych zawierających rozwiązania o charakterze innowacyjnym/ K_U17

Przedmiot zaliczany jest na podstawie dwóch składowych:

­ oceny za przygotowanie i wygłoszenie prezentacji multimedialnej na temat wybrany spośród zagadnień określonych w tematyce seminariów,

­ oceny ze sprawdzianu zaliczającego.

Zaliczenie przedmiotu jest prowadzone w formie ustnej lub pisemnej (w zależności od liczności grupy)

Warunkiem dopuszczenia do zaliczenia jest otrzymanie pozytywnych ocen z laboratoriów

Osiągnięcie efektu W1 i W2 weryfikowane jest na ustnym lub pisemnym zaliczeniu oraz na podstawie opracowanego i wygłoszonego referatu.

Osiągnięcie efektu U1 sprawdzane jest podczas ćwiczeń laboratoryjnych

Osiągnięcie efektu U2 - sprawdzane jest podczas ustnego lub pisemnego zaliczenia.

Ocenę bardzo dobrą otrzymuje student, który potrafi scharakteryzować wszystkie zaawansowane technologie wytwórcze prezentowane w trakcie zajęć; potrafi wskazać przykłady części uzbrojenia produkowanych daną techniką, a także omówić technologie z którymi zapoznał się samodzielnie w ramach analizy dostępnej literatury i wskazać ich kierunki rozwojowe. Jest bardzo aktywny w zajęciach seminaryjnych i ma wpływ na treść omawianych na zajęciach zagadnień. Otrzymał ocenę z referatu seminaryjnego bardzo dobrą lub dobrą plus

Ocenę dobrą plus otrzymuje student, który potrafi scharakteryzować wszystkie zaawansowane technologie wytwórcze prezentowane w trakcie zajęć, potrafi wskazać przykłady części maszyn uzbrojenia produkowanych daną techniką, a także omówić technologie z którymi zapoznał się samodzielnie w ramach analizy dostępnej literatury i wskazać ich kierunki rozwojowe. Aktywnie uczestniczy w zajęciach seminaryjnych. Otrzymał ocenę z referatu seminaryjnego dobrą plus lub dobrą.

Ocenę dobrą otrzymuje student, który poprawnie charakteryzuje współczesne technologie wytwórcze wykorzystywane do produkcji części uzbrojenia, a także potrafi wskazać przykłady części uzbrojenia produkowanych daną techniką. Aktywnie uczestniczy w zajęciach seminaryjnych. Otrzymał ocenę z referatu seminaryjnego dobrą lub dostateczną plus.

Ocenę dostateczną plus otrzymuje student, który poprawnie charakteryzuje większość zaawansowanych technologie wytwórcze, oraz potrafi wskazać przykłady części uzbrojenia produkowanych daną techniką. Aktywnie uczestniczy w zajęciach seminaryjnych. Otrzymał ocenę z referatu seminaryjnego dostateczną lub dostateczną plus.

Ocenę dostateczną otrzymuje student, który poprawnie charakteryzuje większość zaawansowanych technologii wytwórczych części uzbrojenia, o których była mowa na zajęciach. Otrzymał dostateczną ocenę z referatu seminaryjnego.

Ocenę niedostateczną otrzymuje student, który nie potrafi poprawnie scharakteryzuje większość zaawansowanych technologii wytwórczych części uzbrojenia, o których była mowa na zajęciach lub otrzymał niedostateczną ocenę z referatu seminaryjnego.