Podstawy radiolokacji

stacjonarne

jednolite magisterskie

obowiązkowy

W 30/+ ; C 14/+ ; L 16/z ; Razem: 60

Fizyka / propagacja fal elektromagnetycznych w atmosferze, efekt Dopplera.

Podstawy elektroniki / podstawowe układy elektroniczne w torach nadawczo – odbiorczych.

Miernictwo/ metody pomiaru parametrów sygnałów.

Podstawy i algorytmy przetwarzania sygnałów / parametry sygnałów radiowych i wizyjnych.

semestr VII / Mechatronika / Eksploatacja przeciwlotniczych zestawów rakietowych, Radioelektronika przeciwlotniczych zestawów

rakietowych, Radioelektronika przeciwlotniczych zestawów

rakietowych średniego zasięgu.

dr inż. Maciej PODCIECHOWSKI

1. Udział w wykładach / 30

2. Udział w ćwiczeniach / 14

3. Czas poświęcony przez studenta na przygotowanie się do ćwiczeń / 42

4. Udział w laboratoriach / 16

5. Czas poświęcony przez studenta na przygotowanie się do laboratoriów / 32

6. Przygotowanie do zaliczenia / 15

Sumaryczne obciążenie pracą studenta: 149/ 5 ECTS

Zajęcia z udziałem nauczycieli: 1.+2.+4.=60 / 2 ECTS

Zajęcia o charakterze praktycznym: 4.+5.=48 / 2 ECTS

W treści przedmiotu zawarto problematykę wynikającą z następujących tematów:

- propagacji fal elektromagnetycznych w atmosferze,

- budowy radaru,

- równaniu zasięgu,

- zakłóceniom radiolokacyjnym: źródła zakłóceń, wpływ na radar i przeciwdziałanie.

Wykłady prowadzone są metodą werbalno-wizualną z wykorzystaniem technik multimedialnych, z wykorzystaniem metod aktywizujących wykorzystując w szczególności: twórcze rozwiązywanie problemów, rozwijając u studentów umiejętność dyskusji na tematy zajęć:

1. Wprowadzenie do radiolokacji. Radiolokacja aktywna i pasywna. Metody obserwacji przestrzeni / 2

2. Budowa radaru. Klasyfikacja i zastosowanie urządzeń radiolokacyjnych. Radar impulsowo koherentny / 2

3. Propagacja fal elektromagnetycznych. Klasyfikacja fal elektromagnetycznych. Rodzaje i parametry ośrodków propagacji. Refrakcja,

tłumienie i rozpraszanie fal radiowych / 2

4. Równanie zasięgu w różnych warunkach propagacji i dla rożnych rodzajów radiolokatorów. Powierzchnia skuteczna. Apertura anteny / 4

5. Radiolokacja impulsowa i z falą ciągłą. Metody pomiaru odległości i współrzędnych kątowych. Rozróżnialność. Prawdopodobieństwo

poprawnego wykrycia i fałszywego alarmu. Metody tworzenia obrazów o dużej rozdzielczości – SAR / 8

6. Zakłócenia radiolokacyjne. Efekt Dopplera. Zakłócenia naturalne i organizowane / 2

7. Przeciwdziałanie zakłóceniom. Układy przeciwzakłóceniowe. Metody eliminacji ech stałych. Dopplerowskie filtry MTD i filtry TES oraz

ich praktyczna realizacja / 6

8. Etapy obróbki sygnału radiolokacyjnego. Metody przetwarzania sygnałów, stosowane we współczesnych systemach radiolokacyjnych.

Śledzenie wykrytych obiektów / 4

Ćwiczenia / metoda werbalno-praktyczna, obejmująca przypomnienie, utrwalenie i usystematyzowanie wiedzy wcześniej nabytej, uzyskanej jako rezultat ukierunkowanej pracy własnej poprzez rozwiązywanie zadań i problemów:

1. Równanie zasięgu radiolokacyjnego / 4

2. Wyznaczanie powierzchni skutecznej obiektów / 2

3. Dokładność pomiaru współrzędnych celu / 2

4. Wyznaczanie prawdopodobieństwa poprawnego wykrycia i fałszywego alarmu / 2

5. Obliczanie parametrów układów przeciwzakłóceniowych / 2

6. Obliczanie podstawowych charakterystyk układów śledzenia wykrytych obiektów / 2

Ćwiczenie laboratoryjne / związane z zagadnieniami omawianymi na wykładzie ukierunkowano na praktyczne przypomnienie, utrwalenie i usystematyzowanie wiedzy wcześniej nabytej, metoda praktyczna:

1. Badanie sygnałów w radarze z falą ciągłą / 4

2. Badanie własności dyskryminatora czasu / 4

3. Badanie własności układów TES / 4

4. Badanie własności układów śledzących stosowanych w urządzeniach radiolokacyjnych / 4

podstawowa:

A. Grzesiak, K. Kokot, W. Kocańda, „Podstawy radiolokacji” cz1,2,3 1982-1983 syg.: cz1: S-44124, cz2: S-59322, cz3: II-68563;

B.S. Gąsior, „Układy określania współrzędnych” 1980. syg. S-42537;

J. Darłak, A. Pieniężny, „Teoria radiolokacji i radionawigacji” 1983. syg. S-45127;

J. Szóstka, „Fale i anteny, WKŁ 2000”; syg. 61935;

uzupełniająca:

A.M. Wiśniewski, „Przetwarzanie informacji radiolokacyjnej” 1995. syg. S-52440.

Z. Czekała: „Parada radarów” Bellona 1999 syg. 55346;

S. Mroczek, „Podstawy radiolokacji : wybrane zagadnienia z termolokacji”. 1974 syg. S-37526.

W1 - zna budowę systemów radiolokacyjnych / K_W02

W2 - ma wiedzę w zakresie metod filtracji sygnałów stosowanych w układach radiolokacyjnych, filtr Kalmana / K_W04

W3 - ma wiedzę w zakresie trendów rozwojowych w systemach radiolokacyjnych / K_W06

U1 - potrafi obliczać podstawowe charakterystyki systemów radiolokacyjnych / K_U07

U2 - potrafi przeprowadzić analizę funkcjonowania elementów systemów radiolokacyjnych / K_U11

U3 - umie korzystać z instrukcji sprzętu radiolokacyjnego / K_U01

Przedmiot zaliczany jest na podstawie średniej z pozytywnych ocen za wszystkie efekty kształcenia.

Kolokwium zaliczające przeprowadzane jest w formie pisemnej.

Efekt W1 sprawdzany jest głównie podczas sprawdzania wiedzy teoretycznej przed ćwiczenia laboratoryjnymi, na ćwiczeniach

rachunkowych oraz na kolokwium.

Efekt W2 sprawdzany jest głównie podczas sprawdzania wiedzy teoretycznej przed ćwiczenia laboratoryjnymi, na ćwiczeniach

rachunkowych oraz na kolokwium.

Efekt W3 sprawdzany jest na kolokwium.

Efekt U1 sprawdzany jest na ćwiczeniach rachunkowych i ćwiczeniach laboratoryjnych.

Efekt U2 sprawdzany jest na ćwiczeniach rachunkowych i ćwiczeniach laboratoryjnych.

Efekt U3 sprawdzany jest na ćwiczeniach rachunkowych i ćwiczeniach laboratoryjnych.

Nie dotyczy