Projektowanie amunicji
Informacje ogólne
Kod przedmiotu: | WMTAGWSJ-PA |
Kod Erasmus / ISCED: | (brak danych) / (brak danych) |
Nazwa przedmiotu: | Projektowanie amunicji |
Jednostka: | Wydział Mechatroniki, Uzbrojenia i Lotnictwa |
Grupy: | |
Punkty ECTS i inne: |
(brak)
|
Język prowadzenia: | polski |
Forma studiów: | stacjonarne |
Rodzaj studiów: | jednolite magisterskie |
Rodzaj przedmiotu: | wybieralny |
Forma zajęć liczba godzin/rygor: | W 30/x, C 20/+, P 24/+, S 6/zal; razem: 80 godz., 9,5 pkt ECTS |
Przedmioty wprowadzające: | Konstrukcja środków bojowych wojsk lądowych/ znajomość budowy i działania podstawowych wzorów środków bojowych. Balistyka wewnętrzna / znajomość zjawisk występujących podczas strzału |
Programy: | semestr studiów: VIII / kierunek studiów: Mechatronika/ Środki bojowe |
Autor: | płk dr hab. inż. Przemysław KUPIDURA |
Bilans ECTS: | 1. Udział w wykładach – 30 2. Samodzielne studiowanie tematyki wykładów – 30 3. Udział w ćwiczeniach – 20 4. Samodzielne przygotowanie do ćwiczeń – 30 5.Udział w projektach – 24 6. Samodzielne przygotowanie do projektów – 34 7.Udział w seminarium - 6 8. Samodzielne przygotowanie do seminarium - 16 9. Udział w konsultacjach – 38 10. Przygotowanie do egzaminu – 15 11. Udział w egzaminie- 2 Sumaryczne obciążenie pracą studenta – 285 / 9,5 ECTS Zajęcia z udziałem nauczycieli (1+3+5+7+9+11) – 120 godz / 4 ECTS Zajęcia powiązane z działalnością naukową/ 5,5 ECTS |
Skrócony opis: |
Wymagania stawiane przed amunicją i jej elementami. Projektowanie nabojów strzeleckich. Charakterystyki konstrukcyjne pocisków artyleryjskich. Siły działające na pocisk. Obliczenia wytrzymałościowe i funkcjonalności wybranych elementów pocisków artyleryjskich. Specyfika projektowania i obliczenia wytrzymałościowe amunicji moździerzowej i przeciwpancernej. Kryteria żyroskopowej i aerodynamicznej stabilizacji pocisku artyleryjskiego. Projektowanie części wiodącej pocisku. Układy konstrukcyjne urządzeń inicjujących oraz mechanizmy w nich stosowane. Siły działające na elementy zapalnika. Obliczanie warunków bezpieczeństwa i uzbrajania się zapalników. Obliczanie elementów ruchu części zapalników. Projektowanie zapalników, określanie ich charakterystyk eksploatacyjnych oraz obliczenia wytrzymałościowe. Projektowanie elementów pirotechnicznych i elektrozapałów. |
Pełny opis: |
Wykłady/ metoda werbalno-wizualna wykorzystaniem nowoczesnych technik multimedialnych 1. Wymagania stawiane przed amunicją/ 2. Wymagania taktyczno-techniczne, eksploatacyjne, konstrukcyjne i technologiczne stawiane nabojom strzeleckim i artyleryjskim. 2. Zasady projektowania amunicji strzeleckiej/ 4. Balistyczne projektowanie naboju. Charakterystyka zagadnień wytrzymałościowych, sposoby zapewnienia zgodności torów lotu różnych pocisków oraz projektowanie łusek nabojowych. 3. Zasady projektowania pocisków działowych/ 2. Charakterystyki konstrukcyjne i balistyczne pocisku i metody ich wyznaczania. 4. Siły działające na pocisk podczas strzału, na torze lotu i u celu/ 4. Siła od ciśnienia gazów prochowych, siły bezwładności, siły reakcji ścianki lufy, siła od ciśnienia ładunku wewnętrznego, siła oporu powietrza, siła nabiegania, siła oporu przegrody. 5. Wytrzymałościowe projektowanie pocisku/ 6. Sprawdzenie wytrzymałościowe korpusu pocisku w przekrojach krytycznych jego dna. Projektowanie części wiodącej pocisku. Sprawdzenie wytrzymałościowe pierścienia wiodącego. 6. Zasady projektowania pocisków moździerzowych i podkalibrowych/ 2. Specyfika zjawiska strzału z moździerza. Wytrzymałościowe projektowanie korpusu pocisku moździerzowego. Specyfika działania amunicji podkalibrowej. Wytrzymałościowe projektowanie sabotu. 7. Obliczanie warunków stabilizacji pocisków/ 2. Kryteria żyroskopowej oraz aerodynamicznej stabilizacji pocisku artyleryjskiego. 8. Zasady projektowania zapalników/ 2. Mechanizmy stosowane w zapalnikach. Wymagania stawiane przed systemami zapalnikowymi (Normy Obronne). 9. Ogólne wymagania wytrzymałościowe względem mechanizmów zapalników i warunki bezpieczeństwa oraz pewności ich uzbrajania się/ 4. Wytrzymałościowe projektowanie zapalników. Warunki bezpieczeństwa i uzbrojenia mechanizmów z bezpiecznikami osiowymi. Warunki bezpieczeństwa i uzbrojenia mechanizmów z bezpiecznikami odśrodkowymi. 10. Charakterystyki działania zapalników kontaktowych u celu/ 2. Obliczanie czułości i szybkości działania zapalników uderzeniowych. Ćwiczenia / metoda werbalno-praktyczna 1. Obliczenia sił działających na pocisk podczas strzału/ 2. 2. Obliczenia wytrzymałościowe korpusu pocisków artyleryjskich/ 4. 3. Obliczenia wytrzymałościowe części wiodącej pocisku/ 2. 4. Obliczenia wytrzymałościowe pocisków moździerzowych/ 2. 5. Sprawdzanie warunków stabilizacji pocisków/ 2. 6. Obliczanie sił działających na zapalnik w procesie eksploatacji/ 2. 7. Sprawdzanie warunków uzbrajania zapalnika/ 4. 8. Obliczanie czułości i szybkości działania zapalników uderzeniowych/ 2. Projekt / metoda praktyczna 1. Projekt pocisku: określenie charakterystyk konstrukcyjnych/ 8. 2. Projekt pocisku: sprawdzenie wytrzymałościowe/ 10. 3. Projekt mechanizmu uzbrajająco-zabezpieczającego: sprawdzenie warunku bezpieczeństwa i uzbrojenia/6. Seminarium / metoda praktyczna 1. Referowanie i dyskutowanie wyników projektu przejściowego 1 i 2/ 4. 2. Referowanie i dyskutowanie wyników projektu przejściowego 3/ 2. |
Literatura: |
Podstawowa 1. S. Majewski, S. Niezgodzki – „Podstawy projektowania amunicji” – WAT 1981. 2. S. Derecki, E. Stor – „Podstawy projektowania zapalników artyleryjskiej” – WAT1983. 3. M. Wasiliew – „Teoria projektowania zapalników” – MON, Warszawa1955. 4. Materiały dydaktyczne przekazane studentom przez wykładowcę. Uzupełniająca 1. Opracowanie zbiorowe pod redakcją naukową R. Woźniaka – „Encyklopedia Najnowszej Broni Palnej, tom 1-4” – Dom Wydawniczy Bellona, Warszawa 2001-2002. |
Efekty uczenia się: |
W1 – zna konstrukcję, działanie oraz zasady eksploatacji środków bojowych będących w gestii lub podlegających Szefostwu Środków Bojowych Inspektoratu Wsparcia - W_38B01_2 W2 – dysponuje wiedzą z zakresu technologii stosowanych podczas produkcji środków bojowych, właściwości użytych tam materiałów konstrukcyjnych i substancji oraz ich wpływu na proces eksploatacji i bojowego użycia - W_38B01_3 U1 – potrafi zidentyfikować zjawiska zachodzące podczas strzału i na torze lotu oraz wskazać ich związek z charakterystykami użytych do produkcji materiałów i substancji oraz wpływem na nie procesu ich eksploatacji - U_38B01_4 K1 – dysponuje odpowiednią wiedzą techniczną, pozwalającą w toku eksploatacji środków bojowych rozwiązywać problemy za pomocą metod i technik inżynierskich - K_38B01_1 |
Metody i kryteria oceniania: |
Przedmiot kończy się egzaminem w formie pisemnej/ ustnej, w którym student musi udzielić minimum 60% poprawnych odpowiedzi. Warunkiem dopuszczenia do zaliczenia przedmiotu jest zaliczenie ćwiczeń, seminarium i projektu. Efekty W1 i W2 sprawdzane są podczas testu pisemnego. Efekty U1 oraz K1 sprawdzane są podczas zaliczenia ćwiczeń, seminarium oraz projektu. - 5,0 (bdb) – udzielił minimum 90% poprawnych odpowiedzi. - 4,0 (db) – udzielił minimum 75% poprawnych odpowiedzi. - 3,0 (dst) – udzielił minimum 60% poprawnych odpowiedzi. Ocenę bardzo dobrą otrzymuje student, którego średnia ważona z ocen wynosi min. 4,75, oraz który posiadł wiedzę i umiejętności przewidziane efektami kształcenia, a ponadto wykazuje zainteresowanie przedmiotem, w sposób twórczy podchodzi do powierzonych zadań i wykazuje się samodzielnością w zdobywaniu wiedzy. Wykazuje się wytrwałością i samodzielnością w pokonywaniu trudności oraz systematycznością pracy. Ocenę dobrą plus otrzymuje student, którego średnia ważona z ocen wynosi min. 4,25, oraz który posiadł wiedzę i umiejętności przewidziane efektami kształcenia, a ponadto wykazuje zainteresowanie przedmiotem, w sposób twórczy podchodzi do powierzonych zadań i wykazuje się samodzielnością w zdobywaniu wiedzy. Wykazuje się wytrwałością i samodzielnością w pokonywaniu trudności oraz systematycznością pracy. Ocenę dobrą otrzymuje student, którego średnia ważona z ocen wynosi min. 3,75, oraz który posiadł wiedzę i umiejętności przewidziane programem nauczania w stopniu dobrym. Potrafi rozwiązywać zadania i problemy o średnim stopniu trudności. Ocenę dostateczną plus otrzymuje student, którego średnia ważona z ocen wynosi min. 3,25, oraz który posiadł wiedzę i umiejętności przewidziane programem nauczania w stopniu dobrym. Potrafi rozwiązywać zadania i problemy o średnim stopniu trudności. Ocenę dostateczną otrzymuje student, którego średnia ważona z ocen wynosi min.3,00, oraz który posiadł wiedzę i umiejętności przewidziane programem nauczania w stopniu dostatecznym. Samodzielnie rozwiązuje zadania i problemy o niskim stopniu trudności. W jego wiedzy i umiejętnościach zauważalne są luki, które potrafi jednak uzupełnić pod kierunkiem nauczyciela. Ocenę niedostateczną otrzymuje student, który nie ma zaliczonego testu lub ćwiczenia lub który nie spełnia przedstawionych powyżej wymogów. |
Właścicielem praw autorskich jest Wojskowa Akademia Techniczna.