Projektowanie maszyn

stacjonarne

II stopnia

obowiązkowy

W 28 1+, Ćw 14/ +„ L 141+, razem: 56 godz., 4 pkt ECTS

Grafika inżynierska / Wymagania wstępne: ukształtowanie wyobraźni

wprowadzające przestrzennej, znajomości zasad rysunku technicznego maszynowego.

Mechanika techniczna / Wymagania wstępne: znajomość zasad mechaniki

ciała stałego.

Materiały konstrukcyjne w budowie maszyn / Wymagania wstępne: znajomość

zasad doboru materiałów konstrukcyjnych w projektowaniu maszyn.

CAD dla mechaników / Wymagania wstępne: umiejętność wykorzystania

specjalistycznych programów komputerowych w projektowaniu.

Podstawy konstrukcji maszyn I I Wymagania wstępne: znajomość ogólnych

zasad konstrukcji i obliczeń wytrzymałościowych elementów maszyn

II semestr / Mechanika budowa maszyn / wszystkie specjalności

dr hab. inż. Zdzisław Bogdanowicz, prof WAT

Aktywność /obciążenie studenta w godz. (wg. arkusza Bilans ECTS)

1. Udział w wykładach / 28

2. Udział w ćwiczeniach audytoryjnych / 14

3. Udział w ćwiczeniach laboratoryjnych / 14

4. Udział w ćwiczeniach projektowych / O

5. Udział w seminariach / O

6. Samodzielne studiowanie tematyki wykładów/22,4

7. Samodzielne przygotowanie do ćwiczeń audytoryjnych / 14

Bilans ECTS 8. Samodzielne przygotowanie do ćwiczeń laboratoryjnych / 14

(nakład pracy studenta) 9. Samodzielne przygotowanie do ćwiczeń projektowych / O

10. Samodzielne przygotowanie do seminarium/0

11. Udział w konsultacjach / 8,4

12. Przygotowanie do egzaminu/0

13. Przygotowanie do zaliczenia / 22,4

14. Udział w egzaminie / O

Sumaryczne obciążenie pracą studenta:

137,2 godz. /4,57 ECTS;, przyjęto 4 ECTS

Zajęcia z udziałem nauczycieli (1—2÷3+4+5÷11+14)/30 = 64,4 godz. /30 =2.14

ECTS;przyjęto2ECTS

Zajęcia powiązane z działalnością naukową (1÷10)/30 = 106,4 godz. /30 =3,54

ECTS przyjęto 2,5 ECTS

Zajęcia w ramach tego przedmiotu obejmują zagadnienia związane z

obliczaniem kół zębatych według normy międzynarodowej ISO, specjalne

Skrócony opis zagadnienia projektowania maszyn jak: zagadnienie kontaktowe Hertza,

przedmiotu zagadnienie Eulera, hipoteza niezmienników stanu naprężenia Burzyńskiego.

kształtowanie geometrii elementów maszyn ze względu na trwałość

zmęczeniową. Projekt konstrukcyjny urządzenia dźwigowego modelowanie

element

Wykłady !metody dydaktyczne

Tematy kolejnych zajęć! liczba godzin I krótki opis treści zajęć

. . 1. Wprowadzenie do przedmiotu. Zasady projektowania maszyn /2 godz.

Pełny opis przedmiotu

2. Projektowanie maszyn w warunkach styku skoncentrowanego /2 godz.

(tresci programowe)

3. Obliczanie elementów maszyn na trwałość z wykorzystaniem liniowej

i nieliniowej mechaniki pękania /2 godz.

4. Obliczanie wytrzymałościowe przekładni zębatych walcowych na naciski powierzchniowe wg. ISO I 2 godz.

5. Obliczanie wytrzymałościowe przekładni zębatych walcowych na

zginanie wg. iSO /2 godz.

6. Obliczanie wytrzymałościowe przekładni stożkowych wg ISO /2 godz.

7. Obliczanie przekładni zębatych ślimakowych wg ISO /2 godz.

8. Zagadnienia specjalne w projektowaniu maszyn /2 godz.

9. Kolokwium zaliczeniowe I 2 godz.

10. Podejście lokalne do oceny naprężeń w elementach z karbem.

Hiperbola Neubera. /2 godz.

11. Ocena trwałości elementu na podstawie uogólnionego wykresu

zmęczeniowego Haicha-zakres ograniczonej trwałości. I 2 godz.

12. Zastosowanie krzywych FAD. CDF. R w projektowaniu konstrukcji. /2

godz.

73. Trwałość I niezawodność elementów w warunkach obciążeń losowych.

/2 godz.

14. Hipotezy kumulacji uszkodzeń /2 godz.

Ćwiczenia / metody dydaktyczne

Tematy kolejnych zajęć I liczba godzin / krótki opis treści zajęć

1. Wydanie i omówienie projektu konstrukcyjnego urządzenia dźwigowego

z napędem ręcznym. /2 godz.

2. Obliczenia wytrzymałościowe elementów urządzenia dźwigowego

/2 godz.

3. Projektowanie mechanizmów zapadkowych / 2 godz.

4. Przykłady obliczeń wytrzymałościowych lin i łańcuchów / 2 godz.

5. Rysunek zestawieniowy urządzenia dźwigowego / 2 godz.

6. Przykłady podejścia lokalnego do oceny naprężeń w elementach

z karbem. /2 godz.

7. Przykłady zastosowanie krzywych FAD. CDF, R w projektowaniu

konstrukcji /2 godz.

Laboratoria /metody dydaktyczne:

Praktyczne zastosowanie treści programowych z wykorzystaniem narzędzi

komputerowego wspomagania CADICAE

Tematy kolejnych zajęć:

1. Modelowanie bryłowe i powierzchniowe w programie Catia y5. /4godz.

2. Modelowanie elementów urządzenia dźwigowego w programie Catia

y5. /4 godz.

3. Modelowanie kinematyki urządzenia dźwigowego w programie Catia

y5. /2 godz.

4. Analiza wytrzymałościowa wybranego zespołu elementów urządzenia

dźwigowego w programie Catia y5. /2 godz.

5. Generowanie dokumentacji technicznej urządzenia dźwigowego

w programie Catia y5. /2 godz.

Podstawowa:

autor, tytuł, wydawnictwo, rok wydania

1. W. Szafrański: Podstawy konstrukcji maszyn. Przekładnie zębate.

2. K. Szewczyk, Cz. Teper, A. Krukowski: PKM. Elementy urządzeń

dźwigowych.

3. S. Kocańda, J. Szala. Podstawy obliczeń zmęczeniowych.

4. Bochenek: Elementu mechaniki pękania.

5. J. German, M. Biel—Gołaska: Podstawy i zastosowania mechaniki

Literatura pękania w zagadnieniach inżynierskich.

6. Neimitz: Mechanika pękania

7. Noga: Inyentor. Podstawy projektowania. Helion 2011

Uzupełniająca:

autor, tytuł. wydawnictwo, rok wydania

1. Z. Osiński: Sprzęgła i hamulce.

2. Dziama: Przekładnie z zębate.

3. Poradnik inżyniera mechanika

Symbol nr efektu modułu I efekt kształcenia / odniesienie do efektu

kierunkowego

W1/ Ma uporządkowaną, podbudowaną teoretycznie wiedzę z zakresu

modelowania wspomagającego projektowanie maszyn / K W04

W2/ Zna i rozumie podstawowe metody, techniki, narzędzia i materiały

stosowane przy rozwiązywaniu złożonych zadań inżynierskich z zakresu

mechaniki i budowy maszyn I K_WlO

Ul! Potrafi przygotować i przedstawić prezentację ustną dotyczącą

szczegółowych zagadnień z zakresu mechaniki i budowy maszyn I K_U04

U2/ Potrafi posługiwać się technikami informacyjno-komunikacyjnymi,

wykorzystać poznane metody i modele matematyczne, a także symulacje

komputerowe do realizacji zadań typowych, analizy i oceny działania

elementów maszyn i ich zespołów I K_U07

U31 Potrafi wykorzystać do formułowania i rozwiązywania zadań inżynierskich

i prostych problemów badawczych z zakresu mechaniki budowy maszyn,

metody analityczne, symulacyjne oraz eksperymentalne w zakresie studiowanej

Specjalności I K_U09

U4/ Potrafi porównywać rozwiązania projektowe elementów i układów

mechanicznych i mechatronicznych ze względu na zadane kryteria użytkowe w

Efekty uczenia się zakresie studiowanej specjalności! K_U 12

U51 Potrafi korzystać z kart katalogowych, norm przedmiotowych i not

aplikacyjnych w celu dobrania odpowiednich komponentów projektowanego

urządzenia lub systemu mechanicznego I K_U 15

U6/ Potrafi ocenić przydatność i możliwość wykorzystania nowych osiągnięć

(technik i technologii) w zakresie projektowania, konstruowania, wytwarzania

i eksploatacji maszyn I K_U 18

U71 Potrafi wykorzystać posiadaną wiedzę do pracy w przedsiębiorstwach

przemysłowych oraz innych zajmujących się wytwarzaniem produktów,

eksploatacją, projektowaniem i badaniami i urnie zastosować zasady

bezpieczeństwa i higieny pracy związane z tą pracą! K_Ulg

Ki! Jest gotów do krytycznej oceny posiadanej wiedzy oraz uznawania

znaczenia wiedzy w rozwiązywaniu problemów poznawczych i praktycznych

/ K_KOJ

K2/ Jest gotów do odpowiedzialnego pełnienia ról zawodowych

z uwzględnieniem zmieniających się potrzeb społecznych, w tym: rozwijania

dorobku zawodu, podtrzymywania etosu zawodu, przestrzegania i rozwijania

zasad etyki zawodowej oraz działania na rzecz przestrzegania tych zasad

I K_K03

Przedmiot zaliczany jest na podstawie: zaliczenia.

Ćwiczenia audytoryjne zaliczane są na podstawie: wykonanego projektu

konstrukcyjnego urządzenia dźwigowego.

Ćwiczenia laboratoryjne zaliczane są na podstawie: wykonanych zadań

z modelowania w systemie Catia V5, Autodesk lnyentor.

Warunkiem dopuszczenia do zaliczenia jest: zaliczenie ćwiczeń audytoryjnych

i laboratoryjnych.

Osiągnięcie efektu Wi, W2 - weryfikowane jest na e podstawie kolokwium

. z wykładów.

i kryteria oceniania

Osiągnięcie efektu Ul - U8 - sprawdzane jest na podstawie sprawdzianów (sposob sprawdzania

projektowych I domowych.

osiągnięcia przez

Osiągnięcie efektu Ki, K2 - sprawdzane jest na podstawie aktywności studenta zakładanych

studentow.

efektow kształcenia)

Oceny osiągnięcia zakładanych efektów kształcenia (wg. opinii Komisji WME

ds. Funkcjonowania Systemu Zapewnienia Jakości Kształcenia):

Oceny osiągnięcia zakładanych efektów kształcenia:

Ocenę bardzo dobrą otrzymuje student, który osiągnął zakładane efekty

kształcenia na poziomie 9 1-100%.

Ocenę dobrą plus otrzymuje student, który osiągnął zakładane efekty kształcenia na poziomie 81-90%.

Ocenę dobrą otrzymuje student, który osiągnął zakładane efekty kształcenia

na poziomie 71-80%.

Ocenę dostateczną plus otrzymuje student, który osiągnął zakładane efekty

kształcenia na poziomie 6 1-70%.

Ocenę dostateczną otrzymuje student, który osiągnął zakładane efekty

kształcenia na poziomie 5 1-60%.

Ocenę niedostateczną otrzymuje student, który osiągnął zakładane efekty

kształcenia na poziomie równym lub niższym niż 50%.