Techniki wytwarzania 1

stacjonarne

I stopnia

obowiązkowy

W 16/ x

Ć 6/+

L 8/+

1) Chemia. Wymagania wstępne: poznał współczesne poglądy na chemiczną budowę i właściwości materii. Zna i rozumie opis reakcji chemicznych i podstawowych przemian fizykochemicznych w gazach, cieczach (roztworach), ciałach stałych i na granicy faz. Ma wiedzę w zakresie podstawowych metod badawczych i pomiarowych przemian fizyko-chemicznych.

2) Fizyka. Wymagania wstępne: zna podstawy teoretyczne, podstawowe pojęcia i prawa dotyczące fizyki ciała stałego. Ma wiedzę ogólną w zakresie zjawisk fizycznych występujących w ciałach stałych, izotropowych i anizotropowych z właściwościami fizycznymi tych materiałów

3) Materiały konstrukcyjne w budowie maszyn. Wymagania wstępne: zna podstawy budowy materiałów i pojęcie struktury oraz właściwości tworzyw konstrukcyjnych. Poznał współczesne metody badania właściwości mechanicznych i użytkowych materiałów konstrukcyjnych.

Kierunek: Mechanika i budowa maszyn

Specjalność: wszystkie

dr hab. inż. Cezary Senderowski, prof. WAT

Ogólna charakterystyka technik wytwarzania i przetwarzania materiałów konstrukcyjnych. Metalurgia stali, żeliwa i metali nieżelaznych. Metody wytwarzania odlewów stopów żelaza i metali nieżelaznych. Uwarunkowania technologiczne obróbki plastycznej na zimno i gorąco i ich wpływ na kształtowanie struktury i właściwości mechaniczne obrabianych materiałów. Termiczne spajanie metali poprzez spawanie, zgrzewanie i lutowanie. Technologie wytwarzania warstw dyfuzyjnych. Meto-dy gazotermicznej metalizacji natryskowej do wytwarzania powłok ochronnych i napoin. Metalurgia proszków. Wytwarzanie i właściwości proszków metali. Formowanie. Spiekanie. Struktura i właściwości spieków. Ocena stopnia wykorzystania zdobytej wiedzy do poprawy właściwości użytkowych materiałów konstrukcyjnych. Dobór techniki wytwarzania w projektowaniu inży-nierskim. Komputerowe modelowanie procesów obróbki plastycznej. Projektowanie właściwości spieków metalicznych.

Projektowanie i wykonanie formy piaskowej.

Spawanie gazowe, łukowe i plazmowe.

Metody lutowania i zgrzewania.

Procesy obróbki plastycznej.

H. Ziencik, Materiałoznawstwo – zarys ogólnej technologii metali, 1986, WAT, S-40604

M. Szwaycer, D. Nagolska. Metalurgia i odlewnictwo, Wyd. Pol. Poznańskiej, Poznań, 2002.

S. Erbel, K. Kuczyński, Z. Marciniak, Techniki wytwarzania – obróbka plastyczna, PWN, 1981.

J. Sobieszczański, Spajanie, Wyd. Politechniki Warszawskiej, 2004.

K. Ferenc i in., Spawalnictwo, Wyd. Politechniki Warszawskiej, 1999.

T. Burakowski, T. Wierzchoń, Inżynieria powierzchni metali, WNT, Warszawa 1995

M. Cholewa i in., Podstawy procesów metalurgicznych, Wyd. Politechniki Śląskiej, Gliwice 2004

J. Sobieszczański, Spajanie, Wyd. Politechniki Warszawskiej, 2004.

Pr. zbiorowa, Ćwiczenia laboratoryjne z ogólnej technologii metali, 1985, WAT, S-46699

M. Gabrylewski i inni, MTM. Wybrane materiały do PSI, 1994, WAT, S-51839

M. Gabrylewski i inni, MTM. Materiały do ćwiczeń laboratoryjnych, 1994, WAT, S-51737

M. Morawiec i inni, Przeróbka plastyczna – podstawy teoretyczne, 1986, Wyd. Śląsk

A. Klimpel, Napawanie i natryskiwanie cieplne – technologie, WNT, 2000

Student:

- zna podstawowe technologie wytwarzania, przetwarzania i łączenia ter-micznego materiałów konstrukcyjnych w formie litej, proszków i powłok ochronnych;

- ma podstawową wiedzę w zakresie standardowych technologii metalurgicznych, obróbki plastycznej na zimno i gorąco, spajalnictwa oraz modyfikowania WW materiałów konstrukcyjnych metodami dyfuzyjnymi i metalizacji natryskowej;

- potrafi dokonać oceny podstawowych właściwości, użytkowych i funkcjonalnych materiałów konstrukcyjnych po ich wytworzeniu;

- ma przygotowanie niezbędne do pracy w przedsiębiorstwach zajmujących się wytwarzaniem elementów i części maszyn;

- potrafi ocenić rozwiązania technologiczne do wytwarzania lub przetwarzania materiałów konstrukcyjnych stosowanych na elementy maszyn i urządzeń;

- potrafi współdziałać i pracować w grupie przyjmując w niej różne role.

Zarówno wykład jak i ćwiczenia audytoryjne i laboratoryjne prowadzone są metodami aktywizującymi wykorzystując w szczególności : twórcze rozwiązywanie problemów, rozwijając u studentów umiejętność dyskusji w podmiotowych tematach zajęć.

Wykłady prowadzone są głównie w formie audiowizualnej,

Ćwiczenia audytoryjne związane z zagadnieniami omawianymi na wykładzie, obejmują przypomnienie, utrwalenie i usystematyzowanie wiedzy wcześniej nabytej, uzyskanej jako rezultat ukierunkowanej pracy własnej poprzez rozwiązywanie zadań i problemów.

Ćwiczenia laboratoryjne ukierunkowano na praktyczne wykonanie czynności technologicznych związanych z wytworzeniem lub przetworzeniem materiałów konstrukcyjnych oraz oceny ich wła-ściwości technologicznych i użytkowych.

Przedmiot jest zaliczany egzaminem.

Warunkiem koniecznym uzyskania oceny pozytywnej z przedmiotu jest wykazanie się wiedzą oraz umiejętnościami wymienionymi w efektach kształcenia, które sprawdzane są na pisemnym kolokwium oraz ustnie podczas wykonywania ćwiczeń laboratoryjnych.