Grafika inżynierska

stacjonarne

I stopnia

obowiązkowy

W 10/x, C 40/+, L 4/z, razem: 54 godz., 4 pkt ECTS

Podstawy grafiki inżynierskiej / wymagania wstępne: umiejętność kreślenia podstawowych figur geometrycznych w aksonometrii i w rzutach Monge’a, umiejętność przedstawiania prostych elementów konstrukcyjnych w rzutach (widokach i przekrojach) oraz ich wymiarowania.

II semestr / mechanika i budowa maszyn / wszystkie specjalności

dr inż. Krzysztof Grzelak; dr inż. Janusz Mierzyński; dr inż. Janusz Torzewski

Aktywność / obciążenie studenta w godz. (wg. arkusza Bilans ECTS)

1. Udział w wykładach / 10

2. Udział w ćwiczeniach audytoryjnych / 40

3. Udział w ćwiczeniach laboratoryjnych / 4

4. Udział w ćwiczeniach projektowych / 0

5. Udział w seminariach / 0

6. Samodzielne studiowanie tematyki wykładów / 8

7. Samodzielne przygotowanie do ćwiczeń audytoryjnych / 40

8. Samodzielne przygotowanie do ćwiczeń laboratoryjnych / 4

9. Samodzielne przygotowanie do ćwiczeń projektowych / 0

10. Samodzielne przygotowanie do seminarium / 0

11. Udział w konsultacjach / 8,1

12. Przygotowanie do egzaminu / 21,6

13. Przygotowanie do zaliczenia / 0

14. Udział w egzaminie / 2

Sumaryczne obciążenie pracą studenta:

137,7 godz. /4,59 ECTS, przyjęto 4 ECTS

Zajęcia z udziałem nauczycieli (1+2+3+4+5+11+14): 64,1 godz./ 2 ECTS

Zajęcia powiązane z działalnością naukową (suma 1÷10) 106 godz./ 2,5 ECTS

Grafika inżynierska nauczy studentów wykonania i odczytania zaawansowanej dokumentacji konstrukcyjnej w postaci rysunków technicznych maszynowych. Studenci poszerzą swoje umiejętności w zakresie posługiwania się oprogramowaniem CAD wspomagającym proces projektowania. Wiedza pozyskana w trakcie wykładów i ćwiczeń uzupełniona będzie w trakcie zajęć laboratoryjnych. W szczególności studenci pozyskają umiejętności w zakresie:

• kreślenia widoków, przekrojów i kładów

• szczegółowych zasad wymiarowania części maszynowych

• tolerowania wymiarów,

• tolerowania kształtu, kierunku, położenia i bicia,

• oznaczania geometrycznej struktury powierzchni,

• kreślenia rysunków złożeniowych,

• przedstawiania umownego połączeń rozłącznych i nierozłącznych,

• kreślenia wałów maszynowych, osi, sprzęgieł i kół zębatych i łożysk

• kreślenia przekładni zębatych, łańcuchowych i pasowych,

• pomiarów chropowatości oraz tolerancji kształtu i położenia,

Wykład / metody dydaktyczne: werbalno–wizualna prezentacja treści programowych.

Tematy kolejnych zajęć (w cyklu dwugodzinnym):

1. Zaawansowane sposoby przedstawiania elementów konstrukcyjnych w widokach, przekrojach i kładach. Szczegółowe zasady wymiarowania części maszynowych i elementów konstrukcyjnych. / 2 godz.

2. Tolerowanie wymiarów liniowych i kątowych, pasowanie elementów. Tolerancje kształtu, kierunku, położenia i bicia. / 2 godz.

3. Oznaczenie chropowatości i falistości powierzchni. Oznaczenie obróbki cieplnej i powłok / 2 godz.

4. Zasady umownego przedstawiania sprężyn oraz połączeń części maszynowych. Połączenia nierozłączne (spawane, nitowe, lutowane, klejone, zagniatane) i gwintowe. Zasady kreślenia rysunków złożeniowych. / 2 godz.

5. Zasady rysowania elementów układu napędowego: kół zębatych, wałów, łożysk, uszczelnień i sprzęgieł. Zasady rysowania przekładni zębatych, łańcuchowych i pasowych / 2 godz.

Ćwiczenia (metoda praktyczna) poświęcono utrwaleniu informacji przedstawionych na wykładzie do tworzenia dokumentacji technicznej w postaci rysunków technicznych maszynowych. Ćwiczenia w sali komputerowej oparte są na samodzielnej pracy studentów w formie indywidualnych projektów realizowanych przy użyciu oprogramowania CAD wspomagającego projektowanie. Stanowią podstawę do wydania zadań domowych.

1. Kreślenie i edycja obiektów geometrycznych w programie Auto CAD. Kreskowanie oraz wymiarowanie w AutoCAD / 4 godz.

2. Przygotowanie rysunków do wydruku w programie Auto CAD. Kreślenie rysunku wykonawczego elementu typu „płyta” / 6 godz.

3. Operacje na blokach w AutoCAD. Kreślenie rysunku wykonawczego elementu typu „tuleja”. Wydanie zadania domowego nr 1: „Rysunek połączenia rozłącznego” / 6 godz.

4. Informacje o obiektach na rysunku. Kreślenie rysunku wykonawczego wału maszynowego. Wydanie zadania domowego nr 2: „Rysunek połączenia nierozłącznego” / 6 godz.

5. Kreślenie rysunku wykonawczego koła zębatego. Wydanie zadania domowego nr 3: „Rysunek złożeniowy węzła łożyskowego” /4 godz.

6. Wykorzystanie narzędzi obiektowych programu Autodesk Mechanical do wykonania rysunku złożeniowego połączenia gwintowego / 4 godz.

7. Modelowanie i edycja przestrzennych obiektów bryłowych w programie AutoCAD / 8 godz.

8. Kolokwium zaliczające / 2 godz.

Laboratoria (metoda praktyczna) poświęcono utrwaleniu informacji przedstawionych na wykładzie.

1. Wyznaczanie parametrów GSP elementów konstrukcyjnych z wykorzystaniem mikroskopu konfokalnego OLYMPUS LextOLS4100 / 2 godz.

2. Pomiary tolerancji kształtu i położenia elementów maszyn techniką optyczną przy użyciu skanera Atos Core 300 / 2 godz.

Podstawowa:

• Lewandowski T.: Rysunek techniczny dla mechaników. WSiP, Warszawa, najnowsze wydanie.

• Dobrzański T.: Rysunek techniczny maszynowy. WNT, Warszawa, najnowsze wydanie.

Uzupełniająca:

• Borowiecki A., Goss Cz., Likowski A.: Zbiór zadań z rysunku technicznego maszynowego. WAT, Warszawa, 1993.

• Pikoń A.: AUTOCAD 2017 PL. Pierwsze kroki. Wydawnictwo Helion, 2017.

• Polskie normy rysunku technicznego maszynowego.

Symbol i nr efektu przedmiotu / efekt uczenia się / odniesienie do efektu kierunkowego

W1 - Ma wiedzę w zakresie grafiki inżynierskiej, w tym niezbędną do zrozumienia zasad oznaczania cech, odwzorowania i wymiarowania, graficznego przedstawiania połączeń elementów maszyn, stosowania normalizacji w zapisie konstrukcji oraz zna programy komputerowe służące wspomaganiu procesu projektowania CAD / K_W 04.

U1 - Potrafi pozyskiwać informacje z literatury, baz danych i innych źródeł np. Polskich Norm Rysunku Technicznego, potrafi integrować uzyskane informacje oraz dokonywać ich interpretacji w celu zastosowania do tworzenia dokumentacji technicznej w postaci rysunków technicznych maszynowych /K_U 01.

U2 – Potrafi przygotować techniczną dokumentację rysunkową dotyczącą realizacji zadania inżynierskiego i przygotować tekst zawierający omówienie wyników realizacji tego zadania / K_U 02.

U3 - Potrafi brać udział w debacie dotyczącej realizacji zadania inżynierskiego –przedstawiać i oceniać różne opinie i stanowiska oraz dyskutować o nich / K_U 03.

U4 - działać w środowisku informatycznym i wykorzystać podstawowe narzędzia i oprogramowanie do komunikowania się, gromadzenia i przetwarzania danych, tworzenia dokumentacji technicznych oraz wykorzystać narzędzia komputerowego wspomagania do symulacji, projektowania i weryfikacji elementów i układów mechanicznych /

K_U 11.

U5 - Potrafi wykorzystać posiadaną wiedzę do pracy w przedsiębiorstwach przemysłowych oraz innych zajmujących się wytwarzaniem produktów, eksploatacją, projektowaniem i badaniami oraz stosuje zasady bezpieczeństwa i higieny pracy związane z tą pracą / K_U 16.

K1 – Jest gotów do krytycznej oceny posiadanej wiedzy oraz znaczenia wiedzy w rozwiązywaniu problemów poznawczych i praktycznych

/ K_K 01.

Przedmiot zaliczany jest na podstawie: egzaminu w formie pisemnej obejmującego zakres przedstawiony w opisie przedmiotu.

Warunkiem dopuszczenia do egzaminu z przedmiotu jest uzyskanie zaliczenia z zajęć laboratoryjnych oraz pozytywnej oceny z ćwiczeń określonej na podstawie:

• rysunków wykonanych w trakcie zajęć audytoryjnych,

• wyników zadań domowych,

• kolokwium zaliczającego.

efekty W1 - sprawdzane są na podstawie oceny rysunków wykonanych

w trakcie zajęć audytoryjnych i zadań domowych, kolokwium zaliczającego, wyników ćwiczeń laboratoryjnych oraz egzaminu końcowego.

efekty U1-U5, K1 – sprawdzane są w trakcie ćwiczeń audytoryjnych podczas indywidualnych rozmów dotyczących oceny realizacji rysunków i zadań domowych oraz częściowo na kolokwium i egzaminie.

Oceny osiągnięcia zakładanych efektów kształcenia (wg. opinii Komisji WME ds. Funkcjonowania Systemu Zapewnienia Jakości Kształcenia):

Ocenę bardzo dobrą otrzymuje student, który osiągnął zakładane efekty kształcenia na poziomie 91-100%.

Ocenę dobrą plus otrzymuje student, który osiągnął zakładane efekty kształcenia na poziomie 81-90%.

Ocenę dobrą otrzymuje student, który osiągnął zakładane efekty kształcenia na poziomie 71-80%.

Ocenę dostateczną plus otrzymuje student, który osiągnął zakładane efekty kształcenia na poziomie 61-70%.

Ocenę dostateczną otrzymuje student, który osiągnął zakładane efekty kształcenia na poziomie 51-60%.

Ocenę niedostateczną otrzymuje student, który osiągnął zakładane efekty kształcenia na poziomie równym lub niższym niż 50%.