Zaawansowane metody metalurgii proszków
Informacje ogólne
Kod przedmiotu: | WTCUXCSM-ZMMP |
Kod Erasmus / ISCED: | (brak danych) / (brak danych) |
Nazwa przedmiotu: | Zaawansowane metody metalurgii proszków |
Jednostka: | Wydział Nowych Technologii i Chemii |
Grupy: | |
Punkty ECTS i inne: |
(brak)
|
Język prowadzenia: | polski |
Rodzaj studiów: | II stopnia |
Forma zajęć liczba godzin/rygor: | Semestr II W-22 L-24 |
Przedmioty wprowadzające: | Ukończone studia I stopnia na kierunku inżynieria materiałowa lub pokrewnym (praktyczna znajomość relacji: technologia – struktura – właściwości materiałów inżynierskich, wraz ze znajomością technik badawczych stosowanych w inżynierii materiałowej), Dobór materiałów inżynierskich: znajomość klasyfikacji, struktury i właściwości materiałów konstrukcyjnych, Strukturalne uwarunkowania właściwości materiałów 2: znajomość rzeczywistej budowy materia-łów konstrukcyjnych oraz zjawisk transportu masy w tworzywach metalicznych, Analiza struktury wspomagana komputerowo: znajomość metodyk badawczych opisujących struktury materiałów konstrukcyjnych. |
Programy: | Kierunek: Chemia i inżynieria materiałów specjalnego Specjalność: |
Autor: | dr hab. inż. Stanisław Jóźwiak |
Bilans ECTS: | Lp. Aktywność Obciążenie w godz. 1 Udział w wykładach: 22h 2 Samodzielne studiowanie tematyki wykładów: 22h 3 Udział w ćwiczeniach 4 Samodzielne przygotowanie się do ćwiczeń 5 Udział w laboratoriach: 24h 6 Samodzielne przygotowanie się do laboratoriów: 24h 7 Udział w seminariach 8 Samodzielne przygotowanie się do seminariów 9 Realizacja projektu 10 Udział w konsultacjach: 5h 11 Przygotowanie do egzaminu: 2h 12 Udział w egzaminie Godz. ECTS Sumaryczne obciążenie pracą studenta 99h 3 ECTS Zajęcia z udziałem nauczycieli: 1+3+5+7+9+10+12 51h 1 ECTS Zajęcia o charakterze praktycznym: 5+6+9 48 1 Zajęcia powiązane z działalnością naukową: 1+2+3+4+7+8 44h 1 ECTS |
Skrócony opis: |
Teoretyczne podstawy procesu spiekania. Metody wytwarzania proszków. Spiekanie układów jedno i wieloskładnikowych. Spiekanie z udziałem fazy ciekłej. Dobór parametrów spiekania. Właściwości spieków. Metody badania spieków. |
Pełny opis: |
1. W-2 godz. Rys historyczny metalurgii proszków, Makroskopowy i mikroskopowy opis technologii spiekania. 2. W-2 godz. Otrzymywanie i obróbka proszków metali. Uzyskiwanie struktury amorficznej i krystalicznej. Możliwości wykorzystania włókien i wiskerów w technologii spiekania. 3. W-2 godz. Formowanie kształtek do spiekania. Teoretyczne podstawy procesów konsolidacji proszków i włókien. Praktyczne aspekty zagęszczania wsadu. 4. W-4 godz. Teoretyczne podstawy procesu spiekania. Dyfuzyjne mechanizmy transportu masy. Kinetyka spiekania układów jedno i wielofazowych. Spiekanie z udziałem fazy ciekłej 5. W-2 godz. Technologia spiekania. Wpływ morfologii proszków. Atmosfery spiekania. Piece i sposoby nagrzewania stosowane w metalurgii proszków. 6. W-2 godz. Kształtowanie struktury i właściwości spieków porowatych. 7. W-4 godz. Wyroby spiekane i ich właściwości. Spieki na osnowie żelaza i metali nieżelaznych. Spiekane materiały narzędziowe, Spieki o szczególnych właściwościach fizycznych. Łożyska spiekane, filtry, materiały magnetyczne. 8. W-2 godz. Zagadnienia modelowania odkształcenia spieków. Procesy kształtowania spieków na drodze obróbki plastycznej. Kucie, wyciskanie jako metody przeróbki plastycznej tworzyw otrzymanych metalurgią proszków. 9. W-2 godz. Specyfika badań spieków i tworzyw porowatych. 10. L-4 godz. Specyfika preparatyki metalograficznej proszków, wyprasek oraz wyrobów uzyskanych technologią spiekania. 11. L-4 godz. Ocena parametrów strukturalno-morfologicznych i właściwości technologicznych proszków wykorzystywanych w metalurgii proszków. 12. L-4 godz. Wpływ morfologii cząstek proszku oraz metody dogęszczania na strukturę wypraski. 13. L-4 godz. Analiza temperatury i czasu spiekania na jakość metalurgiczną spieku. 14. L-4 godz. Wytwarzanie spieków porowatych. 15. L-4 godz. Ocena właściwości użytkowych spieków litych oraz materiałów porowatych otrzymanych za pomocą metalurgii proszków. |
Literatura: |
1. J. Lis, R. Pampuch, „Spiekanie”, Wydawnictwo AGH, Kraków 2000, 2. A. Cyunczyk, „Podstawy inżynierii spieków metalowych”, Oficyna Wydawnicza Politechniki Rzeszowskiej, Rzeszów 2000, 3. S. Szczepanik, „Przeróbka plastyczna materiałów spiekanych z proszków i kompozytów”, Wydawnictwo AGH, Kraków 2003. 4. M.F. Ashby, D.R.H. Jones, Materiały inżynierskie. T. 1 i 2, 1996, WNT Warszawa. 5. L.A. Dobrzański, Podstawy nauki o materiałach i metaloznawstwo, WNT Warszawa 2006. 6. K. Przybyłowicz, J. Przybyłowicz, Materiałoznawstwo w pytaniach i odpowiedziach, WNT War-szawa 2004. |
Efekty uczenia się: |
W1 Zna systematykę podziału i podstawowe rodzaje spieków oraz tendencje w zakresie stosowania i perspektyw rozwoju metalurgii proszków. K_W03, K_W04, K_W08 W2 Zna relacje pomiędzy parametrami podstawowych procesów spiekania, a budową makro i mikrostrukturalną spieków i ich wpływie na właściwości użytkowe. K_W09, K_W13, K_W18 W3 Zna możliwości wykorzystania i podstawowe zasady doboru spieków konstrukcyjnych i narzędziowych. K_W14, K_W15, K_W19. U1 Potrafi korzystać z dostępnych źródeł wiedzy dotyczących spieków konstrukcyjnych i narzędziowych. KU_01, KU_03, KU_04. U2 Potrafi dokonać doboru parametrów procesu spiekania pod kątem założonych właściwości użytkowych spieków. Umie dobrać i scharakteryzować metody badań niezbędne do oceny wybranych właściwości tworzyw otrzymywanych za pomocą metalurgii proszków. K_U07, KU_08, KU_09. U3 Umie korzystać z literatury fachowej, baz danych oraz innych źródeł informacji w celu pozyskania danych dotyczących budowy, wytwarzania i wykorzystania spieków. K_U06, K_U10, K_U12. K1 Ma świadomość poziomu swej wiedzy i umiejętności oraz potrafi określić kierunki dalszego uczenia się i efektywnie realizować proces samokształcenia. K_K01, K_K02. K2 Prawidłowo identyfikuje i rozwiązuje strukturalno-technologiczne problemy materiałowe.K_K04, K_K05, K_K06. K3 Ma świadomość społecznej roli inżyniera w zakresie wpływu technologii materiałowych na poziom gospodarki. K_K07 |
Metody i kryteria oceniania: |
Przedmiot kończy się egzaminem pisemno-ustnym. Zaliczenie przedmiotu wymaga uzyskania pozytywnych ocen z ćwiczeń laboratoryjnych oraz zdania pisemnego sprawdzianu zawierającego pytania otwarte oraz testowe wielokrotnego wyboru. Osiągnięcie efektów W1, W2, U1, K1 i K3 weryfikowane jest podczas sprawdzianu końcowego, natomiast efekty W3, U2, U3 i K2 sprawdzane są w trakcie realizacji ćwiczeń laboratoryjnych. ocena 2 – poniżej 50% poprawnych odpowiedzi; ocena 3 – 50 ÷ 60% poprawnych odpowiedzi; ocena 3,5 – 61 ÷ 70% poprawnych odpowiedzi; ocena 4 – 71 ÷ 80% poprawnych odpowiedzi; ocena 4,5 – 81 ÷ 90% poprawnych odpowiedzi; ocena 5 – powyżej 91% poprawnych odpowiedzi. Ocenę bardzo dobrą otrzymuje student, który posiadł wiedzę, umiejętności i kompetencje przewidziane efektami kształcenia, a ponadto wykazuje zainteresowanie przedmiotem, w sposób twórczy podchodzi do powierzonych zadań i wykazuje się samodzielnością w zdobywaniu wiedzy, jest wytrwały w pokonywaniu trudności oraz systematyczny w pracy. Ocenę dobrą otrzymuje student, który posiadł wiedzę i umiejętności przewidziane programem nauczania w stopniu dobrym. Potrafi rozwiązywać zadania i problemy o średnim stopniu trudności. Ocenę dostateczną otrzymuje student, który posiadł wiedzę i umiejętności przewidziane programem nauczania w stopniu dostatecznym. Samodzielnie rozwiązuje zadania i problemy o niskim stopniu trudności. W jego wiedzy i umiejętnościach zauważalne są luki, które potrafi jednak uzupełnić pod kierunkiem nauczyciela. Ocenę niedostateczną otrzymuje student, który nie posiadł wiedzy, umiejętności i kompetencji w zakresie koniecznych wymagań. Na końcową ocenę składają się oceny uzyskane na sprawdzianie końcowym, ocena z kolokwiów oraz zaangażowanie i sposób podejścia studenta do nauki. |
Praktyki zawodowe: |
brak |
Właścicielem praw autorskich jest Wojskowa Akademia Techniczna.