Technologie materiałów konstrukcyjnych i wielofunkcyjnych

stacjonarne

I stopnia

obowiązkowy

Razem godzin 30 / 3 ECTS

Wykłady: 18 / zaliczenie na ocenę

Ćwiczenia: 12 / zaliczenie na ocenę

1) Materiały konstrukcyjne i wielofunkcyjne. Wymagania wstępne: ogólna charakterystyka materiałów konstrukcyjnych i wielofunkcyjnych.

2) Strukturalne uwarunkowania właściwości materiałów. Wymagania wstępne: znajomość korelacji pomiędzy strukturą a właściwościami materiałów konstrukcyjnych i funkcjonalnych.

Inżynieria materiałowa / Materiały konstrukcyjne, Materiały funkcjonalne

dr inż. Zbigniew Zarański, doc. WAT

Sumaryczne obciążenie pracą studenta: 84 / 3 ECTS

Zajęcia z udziałem nauczycieli: 36 / 1,5 ECTS

Zajęcia o charakterze praktycznym:

Zajęcia powiązane z działalnością naukową: 36 / 2,5 ECTS

Podstawy obróbki ubytkowej: skrawaniem, ściernej i erozyjnej. Klasyfikacja, parametry technologiczne. Skrawalność materiałów.

Materiały narzędziowe. Trendy rozwojowe w obróbce ubytkowej.

Wykłady:

1. Obróbka ubytkowa. Wiadomości wstępne. Klasyfikacja. Ogólna charakterystyka i podstawowe pojęcia w obróbce skrawaniem, ściernej i erozyjnej – 1 godz.

2. Obróbka skrawaniem. Fizyczne podstawy procesu skrawania. Mechanizm powstawania wióra. Ciepło skrawania. Siły skrawania. Parametry skrawania. Skrawalność materiałów – 3 godz.

3. Narzędzia skrawające. Materiały narzędziowe. Geometria ostrza. Zużycie i trwałość ostrza – 2 godz.

4. Sposoby obróbki skrawaniem. Toczenie. Struganie i dłutowanie. Wiercenie i powiercanie, rozwiercanie, pogłębianie. Przeciąganie i przepychanie – 2 godz.

5. Sposoby obróbki skrawaniem. Frezowanie. Przecinanie. Obróbka kół zębatych i gwintów – 2 godz.

6. Obróbka ścierna. Materiały ścierne i polerskie. Spoiwa. Narzędzia ścierne spojone i nasypowe. Szlifowanie ściernicowe i taśmowe. Gładzenie, dogładzanie oscylacyjne. Docieranie i polerowanie ścierne. Obróbka luźnymi ziarnami ściernymi – 3 godz.

7. Obróbka erozyjna. Istota obróbki elektroerozyjnej, elektrochemicznej i strumieniowo – erozyjnej. Obróbka elektroerozyjna. Fizyka zjawisk w szczelinie roboczej. Generatory impulsów. Stosowane ciecze. Obróbka elektroerozyjna kształtowa i przecinanie elektroerozyjne. Ogólna charakterystyka obróbki elektro-chemicznej i strumieniowo – erozyjnej – 3 godz.

8. Trendy rozwojowe w obróbce ubytkowej. Test zaliczeniowy – 2 godz.

Ćwiczenia:

1. Dobór parametrów toczenia i frezowania metodą obliczeniową – 4 godz.

2. Wyznaczanie krzywej zużycia, okresu trwałości oraz granicznego stępienia ostrza według różnych kryteriów – 4 godz.

3. Analiza skrawalności materiałów metodami pośrednimi – 4 godz.

Podstawowa:

1. W. Olszak, Obróbka skrawaniem, WNT, Warszawa 2008.

2. P. Cichosz, Narzędzia skrawające, WNT, Warszawa 2006.

3. H. Żebrowski (red.), Techniki wytwarzania. Obróbka wiórowa, ścierna, erozyjna, Oficyna Wyd. Pol. Wrocławskiej, 2004.

4. M. Feld, Podstawy projektowania procesów technologicznych typowych części maszyn, WNT, Warszawa 2009.

Uzupełniająca:

1. L. Jaworska, Diament. Otrzymywanie i zastosowanie w obróbce skrawaniem, WNT, Warszawa 2007.

2. W. Przybylski, M. Deja, Komputerowo wspomagane wytwarzanie maszyn, WNT, Warszawa 2007.

W1 / Zna podstawowe metody wytwarzania i przetwarzania materiałów konstrukcyjnych i wielofunkcyjnych. Jest zapoznany z etapami procesów obróbki ubytkowej / K_W18

W2 / Zna zasady projektowania procesów technologicznych oraz doboru technik wytwarzania i parametrów tych procesów na etapie wytwarzania typowych części maszyn, w szczególności za pomocą obróbki ubytkowej / K_W19

U1 / Potrafi wykorzystać do formułowania i rozwiązywania zadań inżynierskich związanych z obróbką ubytkową materiałów konstrukcyjnych i wielofunkcyjnych metody analityczne / K_U07

U2 / Ma niezbędne przygotowanie do pracy w przemyśle w zakresie wiedzy i umiejętności wynikających ze studiów na kierunku inżynieria materiałowa / K_U08

K1 / Potrafi współdziałać i pracować w grupie, przyjmując w niej różne role / K_K03

K2 / Potrafi prawidłowo określić priorytety służące realizacji określonego przez siebie lub innych zadania / K_K04

Przedmiot kończy się zaliczeniem na ocenę. Warunkiem zaliczenia jest otrzymanie pozytywnej oceny z kolokwium (w postaci testu wielokrotnego wyboru) oraz zaliczenie ćwiczeń i laboratoriów.

Pytania testu dotyczą wiedzy przekazywanej na wykładach i zdobytej samodzielnie przez studenta w czasie studiowania tematyki wykładów. Test zawiera 24 pytania z przypisanymi czterem odpowiedziami. Zadaniem studenta jest wskazanie odpowiedzi poprawnych. Za wskazanie każdej poprawnej odpowiedzi student otrzymuje 1 pkt, za wskazanie odpowiedzi niepoprawnej punkt ujemny. Maksymalna liczba punktów za test wynosi 42. Oceny: 22-26 pkt. – dst, 27-30 pkt. – dst +, 31-35 pkt.- db, 36-39 pkt. – db+, 40-42 pkt. – bdb.

Zaliczenie ćwiczeń następuje na podstawie uzyskania pozytywnej oceny ze sprawdzianu, bądź poprawnych odpowiedzi na zadawane pytania w części wstępnej każdego zajęcia, pełnego i poprawnego wykonania zadań określonych przez prowadzącego oraz oddania pisemnego sprawozdania zawierającego rozwiązanie i analizę postawionych zadań.

Osiągnięcie efektów W1 i W2 weryfikowane jest podczas kolokwium oraz sprawdzianów i udzielania odpowiedzi na pytania.

Osiągnięcie efektów U1, U2 i K1 sprawdzane jest w trakcie ćwiczeń i laboratoriów, na podstawie realizacji powierzonych zadań oraz w wyniku oceny wykonanych sprawozdań.

Ocenę bardzo dobrą otrzymuje student, który posiadł wiedzę, umiejętności i kompetencje przewidziane efektami kształcenia na poziomie bardzo dobrym, a ponadto wykazuje zainteresowanie przedmiotem, w sposób twórczy podchodzi do powierzonych zadań i wykazuje się samodzielnością w zdobywaniu wiedzy. Wykazuje się wytrwałością i samodzielnością w pokonywaniu trudności oraz systematycznością pracy.

Ocenę dobrą otrzymuje student, który posiadł wiedzę i umiejętności przewidziane programem nauczania w stopniu dobrym. Potrafi rozwiązywać zadania i problemy o średnim stopniu trudności.

Ocenę dostateczną otrzymuje student, który posiadł wiedzę i umiejętności przewidziane programem nauczania w stopniu dostatecznym. Samodzielnie rozwiązuje zadania i problemy o niskim stopniu trudności. W jego wiedzy i umiejętnościach zauważalne są luki, które potrafi jednak uzupełnić pod kierunkiem nauczyciela.

Ocenę niedostateczną otrzymuje student, który nie posiadł wiedzy, umiejętności i kompetencji w zakresie koniecznych wymagań.

Na końcową ocenę składają się: ocena z kolokwium, oceny z ćwiczeń i laboratoriów oraz zaangażowanie i sposób podejścia studenta do nauki.

Brak