Podstawy projektowania inżynierskiego z elementami CAD/CAM

stacjonarne

I stopnia

obowiązkowy

Wykłady - 24/Egzamin, Ćwiczenia - 36/Zaliczenie

1. Grafika inżynierska: znajomość podstaw rysunku technicznego

semestr studiów IV

kierunek: inżynieria materiałowa

specjalność: materiały konstrukcyjne i materiały funkcjonalne

dr inż. Tomasz Durejko

ECTS 3 (zajęcia praktyczne 2; udział NA 1; praca własna studenta 2)

Programowanie maszynowe, dialogowe i typu WOP obrabiarek sterowanych numerycznie z wykorzystaniem zaawansowanym narzędzi CAD/CAM, generowanie kodu NC dla wybranej obrabiarki CNC.

1. Historia, rozwój i budowa nowoczesnych obrabiarek CNC.

2. Przegląd i omówienie wybranych systemów komputerowego wspomagania wytwarzania (CAM).

3. Geometryczne i technologiczne podstawy obróbki CNC.

4. Podstawowe zasady i sposoby programowania NC.

5. Podstawy użytkowania systemu MTS i Sinumerik 840D.

6. Zaawansowane metody programowania w systemie MTS – tryb dialogowy i WOP (Warsztatowo Orientowane Programowanie).

7. Programowanie technologiczne z wykorzystaniem systemu Sinumerik 840D.

8. Programowanie obróbki ubytkowej z wykorzystaniem cykli stałych, generowanie kodu NC dla wybranej obrabiarki CNC.

Tematyka ćwiczeń audytoryjnych:

1. Podstawy projektowania procesu technologicznego dla obróbki ubytkowej (toczenie i frezowanie), w tym z wykorzystaniem systemu CAM (2 godz.).

2. Programowanie ręczne obrabiarki sterowanej numerycznie (2 godz.).

3. Przygotowanie centrum tokarsko-frezarskiego NC do obróbki w systemie MTS (4 godz.).

4. Programowanie maszynowe modułu tokarskiego w systemie MTS (4 godz.).

5. Programowanie maszynowe modułu frezarskiego w systemie MTS (4 godz.).

6. Generowanie kodów i cykli dla procesów toczenia i frezowania NC z wykorzystaniem programowania dialogowego i metody WOP (8 godz.).

7. Sinumerik 840D – programowanie w trybie MDA (2 godz.).

8. Programowanie z użyciem kodów G w trybie „programGUIDE” (4 godz.).

9. Moduły ShopTurn i ShopMill – programowanie technologiczne obróbki NC (6 godz.).

1. Praca zbiorowa, Instrukcje użytkowe systemu, programów MTS, MTS 2010.

2. Praca zbiorowa, Programowanie obrabiarek sterowanych numerycznie, WPŚ Gliwice 2007.

3. B. Stach, Podstawy programowania obrabiarek sterowanych numerycznie, WSiP Warszawa 1999.

4. J. Honczarenko, Obrabiarki sterowane numerycznie, WNT Warszawa 2008.

5. Praca zbiorowa, Podstawy obróbki CNC, REA Warszawa 2002.

6. Praca zbiorowa, Programowanie obrabiarek CNC frezowanie, REA Warszawa 2002.

7. Praca zbiorowa, Programowanie obrabiarek CNC toczenie, REA Warszawa 2002.

W1 Posiada podstawową wiedzę na temat stosowanych obecnie w kraju i na świecie narzędzi informatycznych typu CAD/CAM.

K_W11

W2 Zna zaawansowane programy służące do modelowania bryłowego 3D oraz generowania kodów NC, ze szczególnym

uwzględnieniem kodu w formacie ISO. K_W11

W3 Posiada wiedzę na temat projektowania, oceny i optymalizacji procesu technologicznego z wykorzystaniem zaawansowanych

narzędzi informatycznych CAD/CAM. K_W11, K_W19

U1 Potrafi biegle posługiwać się oprogramowaniem typu CAD/CAM. K_U8

U2 Potrafi pozyskiwać informacje z literatury, baz danych oraz innych właściwie dobranych źródeł, również w języku angielskim,

na temat systemów CAD/CAM i obróbki ubytkowej sterowanej numerycznie. K_U03

U3 Potrafi rozwiązywać problemy inżynierskie na etapie przygotowania i realizacji procesu technologicznego z wykorzystaniem

komputerowego wspomagania. K_U12

K1 Potrafi współdziałać i pracować w grupie, przyjmując w niej różne role. K_K03

K2 Ma świadomość jaką rolę pełni wspomaganie komputerowe w wytwarzaniu części maszyn. K_K07

Przedmiot kończy się egzaminem praktycznym z programowania obróbki ubytkowej NC z wykorzystaniem modułu CAM.

Ćwiczenia audytoryjne – zaliczenie każdego z ćwiczeń wymaga poprawnego rozwiązania otrzymanego zadania.

Zaliczenie przedmiotu wymaga uzyskania pozytywnych ocen ze wszystkich ćwiczeń audytoryjnych oraz poprawnego rozwiązania minimum 50% zadań otrzymanych podczas egzaminu.

Osiągnięcie efektów W2, W3, U1 i K2 weryfikowane jest podczas egzaminu, natomiast efekty W1, W2, U1, U2, U3, K1 i K2 sprawdzane są w trakcie realizacji ćwiczeń audytoryjnych.

ocena 2 – poniżej 50% poprawnie rozwiązanych zadań;

ocena 3 – 50 ÷ 60% poprawnie rozwiązanych zadań;

ocena 3,5 – 61 ÷ 70% poprawnie rozwiązanych zadań;

ocena 4 – 71 ÷ 80% poprawnie rozwiązanych zadań;

ocena 4,5 – 81 ÷ 90% poprawnie rozwiązanych zadań;

ocena 5 – powyżej 91% poprawnie rozwiązanych zadań.

Ocenę bardzo dobrą otrzymuje student, który posiadł wiedzę, umiejętności i kompetencje przewidziane efektami kształcenia, a ponadto wykazuje ponadprzeciętne zainteresowanie przedmiotem, w sposób twórczy podchodzi do powierzonych mu zadań i wykazuje się samodzielnością w zdobywaniu wiedzy oraz systematycznością w pracy.

Ocenę dobrą otrzymuje student, który posiadł wiedzę i umiejętności przewidziane programem nauczania w stopniu dobrym. Potrafi rozwiązywać problemy o średnim stopniu trudności.

Ocenę dostateczną otrzymuje student, który posiadł wiedzę i umiejętności przewidziane programem nauczania w stopniu dostatecznym. Samodzielnie rozwiązuje problemy o niskim stopniu trudności. W jego wiedzy i umiejętnościach zauważalne są luki, które potrafi jednak uzupełnić pod kierunkiem nauczyciela.

Ocenę niedostateczną otrzymuje student, który nie posiadł wiedzy, umiejętności i kompetencji w zakresie koniecznych wymagań.

Na końcową ocenę składają się oceny z dwóch kolokwiów, ocena z ćwiczeń laboratoryjnych oraz zaangażowanie i sposób podejścia studenta do nauki.

brak