Badania właściwości mechanicznych i badania nieniszczące

stacjonarne

I stopnia

wykłady - 30 godzin / zaliczenie / egzamin na ocenę

ćwiczenia - 14 godzin / zaliczenie na ocenę

laboratoria - 16 godzin / zaliczenie na ocenę

Mechaniczna techniczna z wytrzymałością materiałów;

Wymagania wstępne: znajomość modeli mechaniki technicznej, mechaniki pękania i wytrzymałości materiałów wykorzystywanych do wyznaczania właściwości mechanicznych materiałów.

Inżynieria materiałowa / materiały konstrukcyjne i funkcjonalne

dr inż. Zenon KOMOREK

dr inż. Stanisław JOŹWIAK

Charakterystyka i zakres zastosowań podstawowych metod badań nieniszczących

Badania wizualne i endoskopowe.

Badania penetracyjne, magnetyczne, radiologiczne, ultradźwiękowe, wiroprądowe i pomiary grubości powłok.

Próby technologiczne.

Relacja naprężenie i odkształcenie.

Charakterystyka badań właściwości mechanicznych przy obciążeniu jedno i wieloosiowym

Pomiary twardości i mikrotwardości

Statyczna próba rozciągania, ściskania, zginania, skręcania oraz udarności

Badania realizowane w podwyższonej temperaturze

Badania zmęczeniowe.

Charakterystyka i zakres zastosowań podstawowych metod badań nieniszczących.

Wady produkcyjne i eksploatacyjne wybranych elementów maszyn. Czynniki wpływające na wykrywalność wad. Zastosowania metod badań nieniszczących

Badania wizualne i endoskopowe.

Odmiany, środki techniczne, ocena wyników

Badania penetracyjne.

Charakterystyka metod. Stosowane materiały i

wzorce. Metodyka badań. Ocena wyników

Badania radiologiczne.

Fizyka promieni X. Wyposażenie badawcze, pomocnicze oraz wzorce. Metodyka badań. Ochrona przed promieniowaniem. Interpretacje radiogramów.

Badania ultradźwiękowe.

Wytwarzanie i własności fal ultradźwiękowych. Sposoby badań metoda ultradźwiękową.Wyposażenie do badań, defektoskopy i głowice,

wzorce kontrolne. Ocena wyników kontroli.

Badania magnetyczne.

Podstawy fizykalne. Wyposażenie do badań, aparatura, wzorce. Interpretacja wyników kontroli.

Badania wiroprądowe i pomiary grubości powłok.

Podstawy fizykalne. Wyposażenie do badań, wzorce. Interpretacja wyników kontroli.

Próby technologiczne

Identyfikacja nieciągłości występujących w odlewach, w złączach spawanych, eksploatacyjnych metodą wizualną

Dobór metody badań nieniszczących wybranych elementów konstrukcyjnych.

Relacja naprężenie i odkształcenie.

Stan naprężenia. Odkształcenie. Stałe materiałowe,

współczynnik Poissona, moduł sprężystości

Charakterystyka badań właściwości mechanicznych przy obciążeniu jedno i wieloosiowym.

Pomiary twardości i mikrotwardości.

Metody statyczne pomiaru twardości. Metody dynamiczne pomiaru twardości. Metody ryskowe. Podstawowe błędy pomiarów twardości. Wyposażenie i wzorce

Statyczna próba rozciągania.

Stosowane próbki. Sposób przeprowadzenia próby. Wskaźniki wyznaczane w oparciu statyczna próbę rozciągania. Wyposażenie.

Statyczna próba ściskania, zginania, skręcania oraz udarności.

Stosowane próbki. Sposób przeprowadzenia próby. Wskaźniki wyznaczane w oparciu przeprowadzone próby. Wyposażenie.

Badania realizowane w podwyższonej temperaturze.

Próba wytrzymałości na pełzanie. Stosowane próbki. Sposób przeprowadzenia próby. Wskaźniki wyznaczane w oparciu przeprowadzone próby. Wyposażenie.

Badania zmęczeniowe.

Próbki do badań. Sposób przeprowadzenia próby. Wyznaczanie charakterystyk zmęczeniowych. Badania złomów zmęczeniowych

Wyznaczanie właściwości wytrzymałościowych w oparciu o krzywą rozciągania. Naprężenia umowne a naprężenia rzeczywiste.

Wpływ kształtu karbu i temperatury na udarność.

Wpływ zastosowanych warunków pomiaru na wartość twardości i mikrotwardości

Wyznaczenie i parametryzacja krzywych zmęczeniowych.

A. Lewińska-Romicka; Badania nieniszczące. Podstawy defektoskopii; WNT 2001.

K. Przybyłowicz: Metody badania tworzyw metalicznych; wyd. PŚw 2011.

Z. Mirski; Technologia i badanie materiałów inżynierskich. Laboratorium; wyd. PWr 2010.

Z. Kowalewski; Ćwiczenia laboratoryjne z wytrzymałości materiałów; Oficyna wyd. PW 2000.

Pod red. J. Lewińskiego; Podstawy mechaniki. Statyka i wytrzymałość materiałów; wyd. PW 2006.

M.F. Ashby, D.R.H. Jones; Materiały inżynierskie. t. 1; WNT 1995.

J. W.Wyrzykowski, J. Sieniawski, E. Pleszakow; Odkształcanie i pękanie metali.

J. Deputat ; Nieniszczące metody badania własności materiałów; wyd. Biuro Gamma 1997

W1. Zna podstawy i reguły metod badania, pomiarów, analizy i opisu

właściwości użytkowych materiałów konstrukcyjnych, w tym poprzez

pomiary twardości i mikrotwardości, próby właściwości mechanicznych przy obciążeniu jedno i wieloosiowym, próby zmęczeniowe i testy realizowane w podwyższonej temperaturze oraz sposoby wykrywania wad materiałowych i uszkodzeń eksploatacyjnych za pomocą badań niszczących i nieniszczących

U1. Potrafi wykorzystać do formułowania i rozwiązywania zadań

inżynierskich metody analityczne i eksperymentalne.

U2. Potrafi wybrać i zastosować metodę i narzędzie do rozwiązania

prostego zadania inżynierskiego o charakterze praktycznym.

U3. Ma niezbędne przygotowanie do pracy w przemyśle, usługach,

handlu, jednostkach badawczo-rozwojowych w zakresie wiedzy i

umiejętności wynikających ze studiów inżynierskich na kierunku

inżynieria materiałowa.

K1. Potrafi – przy formułowaniu i rozwiązywaniu zadań inżynierskich –

dostrzegać ich aspekty systemowe i pozatechniczne.

K2. Ma świadomość ważności i zrozumienie pozatechnicznych aspektów i skutków działalności inżyniera w zakresie inżynierii materiałowej, w tym jej wpływu na środowisko, i związanej z tym odpowiedzialności za podejmowane decyzje.

Przedmiot zaliczany jest na podstawie:

Semestr IV: zaliczenia.

Warunek konieczny do uzyskania zaliczenia: pozytywna ocena z ćwiczeń audytoryjnych oraz ze sprawdzianu pisemnego.

efekty W1, U1, U2, U3 sprawdzane są: na podstawie wiedzy teoretycznej oraz wykonanych ćwiczeń audytoryjnych.

efekty K1, K2 sprawdzane są: na podstawie współpracy w grupie w celu sprawnego przygotowania i opracowania sprawozdań z ćwiczeń audytoryjnych.

Semestr V: egzaminu

Warunek konieczny do zdania egzaminu: pozytywna ocena z ćwiczeń laboratoryjnych oraz ze sprawdzianu pisemnego.

efekty W1, U1, U2, U3 sprawdzane są: na podstawie wiedzy teoretycznej oraz wykonanych ćwiczeń laboratoryjnych.

efekty K1, K2 sprawdzane są: na podstawie współpracy w grupie w celu sprawnego przygotowania i opracowania sprawozdań z ćwiczeń laboratoryjnych.