Wojskowa Akademia Techniczna - Centralny System Uwierzytelniania
Strona główna

Fizyka odkształcenia plastycznego 2

Informacje ogólne

Kod przedmiotu: WTCNTCSM-FOP2
Kod Erasmus / ISCED: (brak danych) / (brak danych)
Nazwa przedmiotu: Fizyka odkształcenia plastycznego 2
Jednostka: Wydział Nowych Technologii i Chemii
Grupy:
Punkty ECTS i inne: (brak) Podstawowe informacje o zasadach przyporządkowania punktów ECTS:
  • roczny wymiar godzinowy nakładu pracy studenta konieczny do osiągnięcia zakładanych efektów uczenia się dla danego etapu studiów wynosi 1500-1800 h, co odpowiada 60 ECTS;
  • tygodniowy wymiar godzinowy nakładu pracy studenta wynosi 45 h;
  • 1 punkt ECTS odpowiada 25-30 godzinom pracy studenta potrzebnej do osiągnięcia zakładanych efektów uczenia się;
  • tygodniowy nakład pracy studenta konieczny do osiągnięcia zakładanych efektów uczenia się pozwala uzyskać 1,5 ECTS;
  • nakład pracy potrzebny do zaliczenia przedmiotu, któremu przypisano 3 ECTS, stanowi 10% semestralnego obciążenia studenta.

zobacz reguły punktacji
Język prowadzenia: polski
Forma studiów:

stacjonarne

Rodzaj studiów:

II stopnia

Rodzaj przedmiotu:

wybieralny

Forma zajęć liczba godzin/rygor:

W - 30/+

Przedmioty wprowadzające:

Ukończone studia I stopnia na kierunku inżynieria materiałowa lub pokrewnym (praktyczna zna-jomość relacji: technologia – struktura – właściwości materiałów inżynierskich

Programy:

semestr studiów: III

kierunek: inżynieria materiałowa

specjalność: nowe materiały i technologie


Autor:

prof. dr hab. inż. Zbigniew BOJAR

Bilans ECTS:

Lp. Aktywność Obciążenie w godz.

1 Udział w wykładach 30

2 Samodzielne studiowanie tematyki wykładów 25

3 Udział w ćwiczeniach

4 Samodzielne przygotowanie się do ćwiczeń

5 Udział w laboratoriach

6 Samodzielne przygotowanie się do laboratoriów

7 Udział w seminariach

8 Samodzielne przygotowanie się do seminariów

9 Realizacja projektu

10 Udział w konsultacjach 5

11 Przygotowanie do egzaminu

12 Udział w egzaminie

Godz. ECTS

Sumaryczne obciążenie pracą studenta 60 2

Zajęcia z udziałem nauczycieli: 1+3+5+7+9+10+12 35 1

Zajęcia o charakterze praktycznym: 5+6+9

Zajęcia powiązane z działalnością naukową: 1+2+3+4+7+8 55 2


Skrócony opis:

Repetytorium z zakresu wiedzy o zachowaniu materiałów w polu naprężeń; Sprężystość i pomiary istotnych właściwości sprężystych; Rzeczywiste zachowanie materiałów pod naprężeniem – niesprężystość i rola tarcia wewnętrznego; Wytrzymałość i podatność materiału do odkształcenia trwałego; Krystalografia i geometria poślizgu a struktura krystaliczna; Warunki uplastycznienia przy mechanizmie poślizgu dyslokacji i bliźniakowania mechanicznego; Rola energii błędu ułożenia w procesie odkształcenia plastycznego – wpływ na mobilność dyslokacji i intensywność umocnienia. Zmiany struktury i substruktury studiowane na przykładach publikacji z naukowych baz danych. w procesie odkształcenia plastycznego – typy oddziaływań dyslokacji z innymi elementami substruktury; Teorie umocnienia odkształceniowego;

Pełny opis:

1. Zachowanie materiału w polu naprężeń – repetytorium z zestawieniem cech sprężystych podstawowych grup materiałów;

2. Mechanizmy odkształcenia sprężystego; Niesprężystość i tarcie wewnętrzne w materiałach;

3. Wstęp do teorii wytrzymałości materiałów; Rozwój teorii plastyczności, Krystalografia odkształcenia plastycznego.

4. Krytyczne naprężenie styczne; Kryteria von Misesa i Schmida

5. Krystalografia i geometria bliźniakowania mechanicznego; Podział bliźniaków; Mechanizm bliźniakowania

6. Geometria dyslokacji, Podział dyslokacji; Konfiguracje dyslokacji w różnych typach sieci; Obrazowanie dyslokacji

7. Mobilność dyslokacji w procesie odkształcenia plastycznego – oddziaływania pomiędzy dyslokacjami

8. Mobilność dyslokacji w procesie odkształcenia plastycznego – oddziaływanie dyslokacji z innymi elementami substruktury

9. Krzywe umocnienia monokryształu i materiałów polikrystalicznych; Teorie umocnienia odkształceniowego

10. Niejednorodność płynięcia plastycznego; Anizotropia właściwości po odkształceniu plastycznym

11. Seminarium podsumowujące podstawy odkształcenia plastycznego i praca kontrolna

12-15. Porównawcza analiza inżynierska podatności plastycznej i efektów odkształcenia plastycznego w konkretnych przypadkach procesów technologicznych

Literatura:

podstawowa:

 H. Ziencik, Materiałoznawstwo, t.I, Wprowadzenie do nauki o materiałach, WAT 1991

 E. Pleszakow, J. Sieniawski, J.W. Wyrzykowski, Odkształcanie i pękanie metali, WNT Warszawa 1999.

 S. Kocańda, Zmęczeniowe pękanie metali, WNT Warszawa 1987

 K. Przybyłowicz, Strukturalne aspekty odkształcania metali, WNT Warszawa 2002.

 A. Bochenek, Elementy mechaniki pękania, Wyd. P.Cz., Częstochowa 1998

 Bazy danych materiałowych (w tym Knowel) i artykuły specjalistyczne (Science Direct, Scopus, Web of Science) w zakresie technologii przetwarzania i kształtowania plastycznego metali i stopów do postaci półfabrykatów i gotowych wyrobów.

uzupełniająca:

 M.F. Ashby, D.R.H. Jones, Materiały inżynierskie. T. 1 i 2, 1996, WNT Warszawa.

 W.D.Callister Jr., Materials science and engineering - an introduction, John Wiley and Sons, Inc. 2007.

Efekty uczenia się:

W1. Posiada ugruntowaną wiedzę w zakresie budowy materiałów, mechanizmów przemian fazowych w materiałach, roli dyfuzji

w kształtowaniu struktury, zachowaniu stabilności termodynamicznej w procesie degradacji cech materiałów. Ma wiedzę w zakresie metod kontroli jakości materiałów konstrukcyjnych i funkcjonalnych. Jest zapoznany z metodami badań nieniszczących. K_W05

W2. Zna podstawy wykorzystania materiałów konstrukcyjnych: niestopowych i stopowych stali konstrukcyjnych, stali i innych stopów narzędziowych, stali specjalnych i innych stopów żelaza po przeróbce plastycznej, żeliw, staliw, stopów aluminium, miedzi, magnezu, tytanu, niklu, kobaltu, cynku oraz innych stopów specjalnych używanych w budowie maszyn i urządzeń. Jest zapoznany z przykładowymi zastosowaniami tych materiałów, tendencjami i kierunkami ich rozwoju. K_W13

W3. Zna podstawy i metody badań, pomiarów, analizy i opisu parametrów struktury materiałów, w tym z wykorzystaniem badań makroskopowych, mikroskopii optycznej i elektronowej, rentgenografii strukturalnej, analizy składu chemicznego w makro

i mikroobszarach, analizy lokalnej orientacji krystalograficznej, ilościowego pomiaru wielkości elementów struktury i udziału faz. K_W14

W4. Zna metody badania, analizy i opisu właściwości użytkowych materiałów, w szczególności pomiary twardości i mikrotwardości, pomiary właściwości mechanicznych przy obciążeniu jedno

i wieloosiowym, pomiary zmęczeniowe, zużyciowe, korozyjne oraz sposoby wykrywania wad materiałowych i uszkodzeń eksploatacyjnych za pomocą badań niszczących i nieniszczących. K_W15

W5. Zna typowe rodzaje obciążeń i wymuszeń oddziałujących na typowe elementy konstrukcji inżynierskich oraz efekty wpływu tych wymuszeń na właściwości użytkowe oraz trwałość tworzyw konstrukcyjnych i wytworzonych z nich elementów. K_W22

U1. Potrafi pozyskiwać informacje z literatury, baz danych oraz innych właściwie dobranych źródeł, także w języku angielskim lub innym języku obcym uznawanym za język komunikacji międzynarodowej w zakresie inżynierii materiałowej; potrafi integrować uzyskane informacje, dokonywać ich interpretacji i krytycznej oceny a także wyciągać wnioski oraz formułować i wyczerpująco uzasadniać opinie. K_U03

U2. Potrafi porozumiewać się przy użyciu różnych technik w środowisku zawodowym oraz w innych środowiskach. W szczególności potrafi posługiwać się technikami informacyjno-komunikacyjnymi właściwymi do realizacji zadań typowych dla działalności inżynierskiej.K_U04

U3. Potrafi przygotować w języku polskim i języku angielskim dobrze udokumentowane opracowanie problemu, o charakterze ekspertyzy inżynierskiej bądź pracy badawczej z zakresu inżynierii materiałowej. K_U05

U4. Potrafi – przy formułowaniu i rozwiązywaniu zadań inżynierskich – integrować wiedzę z zakresu dziedzin nauki i dyscyplin naukowych, właściwych dla inżynierii materiałowej oraz zastosować podejście systemowe, uwzględniając także aspekty pozatechniczne. K_U09

K1. Rozumie potrzebę ciągłego zdobywania wiedzy i kompetencji, wie jak inspirować proces uczenia się innych osób. K_K01

K2. Potrafi kierować pracami zespołu. Współdziała w grupie, inspiruje i organizuje prace. K_K03

K3. Potrafi myśleć i działać w sposób kreatywny i przedsiębiorczy. K_K06

Metody i kryteria oceniania:

Przedmiot zaliczany jest na podstawie: zaliczenia na ocenę.

 Warunkiem koniecznym do uzyskania zaliczenia przedmiotu jest przygotowanie merytoryczne i uzyskanie pozytywnych ocen (minimum ocena dostateczna) z każdej z planowanej pracy kontrolnej oraz zadań realizowanych w ramach dyskusji seminaryjnych.

 Wszystkie efekty kształcenia są sprawdzane łącznie: w ramach pracy kontrolnej oraz zadań grupowych i indywidualnych w ramach przygotowania do dyskusji seminaryjnych.

 Wyniki pracy kontrolnej i zadań przygotowujących dyskusje seminaryjne w trakcie semestru są punktowane i po zsumowaniu (w ramach danego zadania) i odniesieniu do nominalnej liczby punktów, wyznaczają procentową skuteczność przygotowania studenta w zakresie zaliczanego rygoru. Przedziały osiągniętej skuteczności odpowiedzi wskazują uzyskaną ocenę:

ocena 2 – skuteczność odpowiedzi < 50%

ocena 3 – skuteczność odpowiedzi w przedziale (50-60)%

ocena 3,5 – skuteczność odpowiedzi w przedziale (61-70)%

ocena 4 – skuteczność odpowiedzi w przedziale (71-80)%

ocena 4,5 – skuteczność odpowiedzi w przedziale (81-90)%

ocena 5 – skuteczność odpowiedzi > 90%.

• Ocenę bardzo dobrą otrzymuje student, który posiadł wiedzę, umiejętności i kompetencje przewidziane efektami kształcenia ze skutecznością odpowiedzi egzaminacyjnych powyżej 90%, a ponadto wykazuje zainteresowanie przedmiotem, w sposób twórczy podchodzi do powierzonych zadań i wykazuje się samodzielnością w zdobywaniu wiedzy, jest wytrwały w pokonywaniu trudności oraz systematyczny w pracy.

• Ocenę dobrą otrzymuje student, który posiadł wiedzę i umiejętności przewidziane programem nauczania ze skutecznością odpowiedzi egzaminacyjnych powyżej 70%. Potrafi rozwiązywać zadania i problemy o minimum średnim stopniu trudności.

• Ocenę dostateczną otrzymuje student, który posiadł wiedzę i umiejętności przewidziane programem nauczania ze skutecznością odpowiedzi egzaminacyjnych powyżej 50%. Samodzielnie rozwiązuje zadania i problemy o co najmniej niskim stopniu trudności. W jego wiedzy i umiejętnościach zauważalne są luki, które potrafi jednak uzupełnić pod kierunkiem nauczyciela.

• Ocenę niedostateczną otrzymuje student, który nie posiadł wiedzy, umiejętności i kompetencji w zakresie koniecznych wymagań, nie osiągając 50% skuteczności odpowiedzi egzaminacyjnych.

Przedmiot nie jest oferowany w żadnym z aktualnych cykli dydaktycznych.
Opisy przedmiotów w USOS i USOSweb są chronione prawem autorskim.
Właścicielem praw autorskich jest Wojskowa Akademia Techniczna.
ul. gen. Sylwestra Kaliskiego 2, 00-908 Warszawa 46 tel: +48 261 839 000 https://www.wojsko-polskie.pl/wat/ kontakt deklaracja dostępności mapa serwisu USOSweb 7.1.0.0-9 (2024-12-18)