Badania nieniszczące

stacjonarne

I stopnia

obowiązkowy

wykłady - 18 godz. / zaliczenie na ocenę

laboratorium - 12 godz. / zaliczenie na ocenę

Podstawy technologii materiałów inżynierskich

kierunek: inżynieria materiałowa, specjalność: inżynieria materiałowa wspomagana komputerowo

dr inż. Zenon Komorek

Udział w wykładach - 18 godz.

Udział w laboratoriach - 12 godz.

Samodzielne studiowanie tematyki wykładów - 24 godz.

Samodzielne przygotowanie do laboratoriów - 18 godz.

Badania nieniszczące to interdyscyplinarny obszar wiedzy dotyczący metod wykrywania nieciągłości lub wad występujących na powierzchni oraz wewnątrz elementów konstrukcyjnych lub całych urządzeń.

Wykłady:

1. Charakterystyka i zakres zastosowań głównych metod badań nieniszczących – 2 godz.

2. Badania wizualne i endoskopowe – 2 godz.

3. Badania penetracyjne – 2 godz.

4. Badania radiologiczne – 2 godz.

5. Badania ultradźwiękowe – 2 godz.

6. Badania magnetyczne – 2 godz.

7. Badania wiroprądowe i pomiary grubości powłok – 2 godz.

8. Zaawansowane metody badań nieniszczących – 2 godz.

9. Standaryzacja badań nieniszczących – 1 godz.

10. Test zaliczeniowy – 1 godz.

Ćwiczenia:

11. Identyfikacja nieciągłości występujących w odlewach – 2 godz.

12. Identyfikacja nieciągłości występujących w złączach spawanych – 2 godz.

13. Ocena defektów powierzchniowych metodą wizualną oraz defektoskopii kolorowej – 2 godz.

14. Identyfikacja nieciągłości metodami prądów wirowych i magnetyczną – 2 godz.

15. Badania metodą ultradźwiękową – 2 godz.

16. Identyfikacja nieciągłości metodą radiologiczną i tomografii komputerowej

- 2 godz.

podstawowa:

1. A. Lewińska-Romicka; Badania nieniszczące. Podstawy defektoskopii; WNT 2001

2. A. Borowiecka; Penetracyjne i magnetyczno-proszkowe metody badania materiałów; wyd. Biuro Gamma 1997

3. J. Czuchryj, B. Kurpisz; Badania złączy spawanych - Przegląd metod; wyd. Kabe 2009

uzupełniająca:

4. J. Deputat ; Nieniszczące metody badania własności materiałów; wyd. Biuro Gamma 1997.

5. J. Deputat, S. Mackiewicz, J. Szelążek; Problemy i techniki nieniszczących badań materiałów - wybrane wykłady. wyd. Biuro GAMMA.

W1 / Zna współczesne poglądy na chemiczna budowę i właściwości materii, zna i rozumie opis podstawowych przemian fizyko-chemicznych w ciałach stałych i na granicy faz. Ma wiedze w zakresie podstawowych metod badawczych w odniesieniu do przemian fizykochemicznych / K_W04,

W2 / Zna podstawy metod badania nieniszczących oraz sposoby wykrywania wad materiałowych i uszkodzeń eksploatacyjnych za pomocą badań niszczących / K_W16,

U1 / Potrafi planować i przeprowadzać eksperymenty oraz interpretować uzyskane wyniki / K_U07,

U2 / Potrafi dokonać identyfikacji problemu i sformułować proste zadanie inżynierskie, wybrać i zastosować metodę i narzędzie w laboratoryjnej działalności badawczej pracy / K_U10.

K1 Dostrzega ważność i rozumie pozatechniczne aspekty i skutki działalności inżyniera w zakresie inżynierii materiałowej / K_K02

K2 / Potrafi inspirować i organizować pracę w grupie. Potrafi współdziałać i pracować w grupie, przyjmując w niej różne role / K_K03,

K3 / Potrafi odpowiednio określić priorytety służące realizacji określonego zadania / K_K04.

Przedmiot kończy się zaliczeniem na ocenę. Warunkiem zaliczenia jest otrzymanie pozytywnej oceny z kolokwium (w postaci sprawdzianu pisemnego) oraz zaliczenie ćwiczeń laboratoryjnych.

Pytania sprawdzianu dotyczą wiedzy przekazywanej na wykładach i zdobytej samodzielnie przez studenta w czasie studiowania tematyki wykładów. Sprawdzian zawiera 12 pytań opisowych. Maksymalna liczba punktów za sprawdzian wynosi 15. Oceny: 6,0-7,2 pkt. – dst, 7,3-8,3 pkt. – dst+, 8,4-9,5 pkt. - db, 9,6-10,7 pkt. – db+, 10,8-12 pkt. – bdb.

Zaliczenie ćwiczeń laboratoryjnych wymaga uzyskania pozytywnych ocen ze sprawdzianów, bądź poprawnych odpowiedzi na zadawane pytania przed rozpoczęciem każdego z ćwiczeń, pełnego i poprawnego wykonania zadań określonych przez prowadzącego, oddania pisemnego sprawozdania, zawierającego opis realizowanych badań, uzyskane wyniki oraz wnioski.

Osiągnięcie efektów W1 weryfikowane jest podczas kolokwium z wykładów oraz sprawdzianów i udzielania odpowiedzi na pytania w czasie ćwiczeń laboratoryjnych.

Osiągnięcie efektów U1, U2 oraz K1 i K2 sprawdzane jest w trakcie ćwiczeń laboratoryjnych, na podstawie realizacji powierzonych zadań oraz w wyniku oceny wykonanych sprawozdań.

Ocenę bardzo dobrą otrzymuje student, który posiadł wiedzę, umiejętności i kompetencje przewidziane efektami uczenia

w stopniu bardzo dobrym, a ponadto wykazuje zainteresowanie przedmiotem, w sposób twórczy podchodzi do powierzonych zadań i wykazuje się samodzielnością w zdobywaniu wiedzy. Wykazuje się wytrwałością i samodzielnością w pokonywaniu trudności oraz systematycznością pracy.

Ocenę dobrą otrzymuje student, który posiadł wiedzę i umiejętności przewidziane efektami uczenia w stopniu dobrym. Potrafi rozwiązywać zadania i problemy o średnim stopniu trudności.

Ocenę dostateczną otrzymuje student, który posiadł wiedzę i umiejętności przewidziane efektami uczenia w stopniu dostatecznym. Samodzielnie rozwiązuje zadania i problemy o niskim stopniu trudności. W jego wiedzy i umiejętnościach zauważalne są luki, które potrafi jednak uzupełnić pod kierunkiem nauczyciela.

Ocenę niedostateczną otrzymuje student, który nie posiadł wiedzy, umiejętności i kompetencji w zakresie koniecznych wymagań.

Na końcową ocenę składają się: ocena z kolokwium, oceny z laboratoriów oraz zaangażowanie i sposób podejścia studenta do nauki.

brak