Formy użytkowe materiałów wybuchowych

stacjonarne

I stopnia

wybieralny

W 16/+ ; L 14/+

Chemia i technologia materiałów wybuchowych. wymagania wstępne: znajomość właściwości wybuchowych i użytkowych podstawowych grup materiałów wybuchowych

Teoria materiałów wybuchowych. Wymagania wstępne: znajomość trwałości i wrażliwości materiałów wybuchowych na bodźce zewnętrzne oraz ogólnych charakterystyk procesów wysokoenergetycznych. Znajomość podstawowych metod badań materiałów wybuchowych.

Chemia/materiały wybuchowe i pirotechnika

dr inż. Zbigniew Chyłek

Lp. Aktywność / Obciążenie w godz.

1. Udział w wykładach / 16

2. Samodzielne studiowanie tematyki wykładów / 20

3. Udział w laboratoriach / 14

4. Samodzielne przygotowanie się do laboratoriów / 20

5. Przygotowanie do zaliczenia / 16

Godz. / ECTS

Sumaryczne obciążenie pracą studenta 86 / 3

Zajęcia z udziałem nauczycieli: 30 / 1,5

Zajęcia powiązane z działalnością naukową: 86 / 3

Materiały wybuchowe - historia rozwoju. Wybrane metody

badań przemysłowych materiałów wybuchowych. Azotan(v) amonu- właściwości fizykochemiczne i wybuchowe. Klasyfikacja górniczych materiałów wybuchowych. Przemysłowe mieszaniny wybuchowe sypkie. Materiał wybuchowe granulowane i gruboziarniste. Górnicze materiały wybuchowe plastyczne. Materiały wybuchowe zawiesinowe. Materiały wybuchowe emulsyjne.

Wykład ma zadanie zapoznanie z następującymi zagadnieniami:

1. Wymagania użytkowe stawiane materiałom wybuchowym. Właściwości fizykochemiczne i wybuchowe. Klasyfikacja chemiczna i użytkowa materiałów wybuchowych.

2. Materiały wybuchowe inicjujące (MWI). Rodzaje i właściwości typowych MWI. Przykłady zastosowań dla MWI.

3. Materiały wybuchowe kruszące (MWK). Rodzaje i właściwości typowych MWK. Przykłady zastosowań dla MWK. Przegląd typowych form użytkowych MWK i ich kompozycji wybuchowych.

4. Środki inicjujące. Klasyfikacja użytkowa środków inicjujących. Zasada działania spłonki detonującej i zapalnika uderzeniowego. Przykłady zastosowań środków inicjujących.

5. Górnicze materiały wybuchowe sypkie, proszkowe, granulowane i ziarniste. Właściwości stosowanych układów utleniaczy i składników palnych. Wpływ struktury ziaren saletry amonowej właściwości użytkowe saletroli. Parametry detonacyjne typowych układów utleniacz-pył aluminium, utleniacz-paliwo organiczne, utleniacz-nitrozwiązki.

6. Górnicze materiały wybuchowe plastyczne, zawiesinowe (MWZ) i emulsyjne (MWE). Wkład Alfreda Nobla w rozwój górniczych środków strzałowych. Technologia wytwarzania i właściwości dynamitów i barbarytów. Charakterystyka podstawowych składników MWZ i MWE oraz technologia ich otrzymywania. Parametry detonacyjne. Mechanizacja załadunku otworów strzałowych.

7. Miotające materiały wybuchowe. Rodzaje, właściwości, sposoby wytwarzania i zastosowania prochu czarnego oraz prochów bezdymnych. Rodzaje, właściwości, sposoby wytwarzania i zastosowania paliw rakietowych.

8. Złożone formy użytkowe materiałów wybuchowych. Przykłady ładunków MW wykorzystujących efekt kumulacji. Pojęcie odwróconej kumulacji. Przykłady zastosowań MW w amunicji termobarytcznej, pancerzach reaktywnych, głowicach nuklearnych itp.

Ćwiczenia laboratoryjne będą obejmować następujące tematy:

1. Szkolenie BHP i PPoż. Wytwarzanie główki zapalczej (2 godz.).

2. Flegmatyzacja materiałów wybuchowych (4 godz.).

3. Odlewanie materiałów wybuchowych (4 godz.).

4. Prasowanie materiałów wybuchowych (4 godz.).

Podstawowa:

T. Urbański, Chemia i technologia materiałów wybuchowych, Wyd. MON, Warszawa, 1954.

S. Cudziło, A. Maranda, J. Nowaczewski, R. Trębiński, W.A. Trzciński, Wojskowe materiały wybuchowe, Wyd. Wydziału Metalurgii i Inżynierii Materiałowej Politechniki Częstochowskiej, Częstochowa, 2000.

A. Maranda, Przemysłowe materiały wybuchowe, Wyd. WAT, Warszawa 2010.

Uzupełniająca:

W. Budnikow, N. Lewkowicz, I. Bystrow, W. Sirotinski, B. Szechtier, Materiały wybuchowe i elaboracja, Wyd. MON, Warszawa, 1957.

A. Maranda, B. Gołąbek, J. Kasperski, Materiały wybuchowe emulsyjne, Wyd. Naukowo-Techniczne, Warszawa 2008.

B. Zygmunt, A. Maranda, D. Buczkowski, Materiały wybuchowe trzeciej generacji, Wyd. WAT, Warszawa 2007.

Symbol / Efekt uczenia się / Odniesienie do efektów kierunku

W1 / Zna główne gałęzie rozwoju oraz sposoby kategoryzacji materiałów wybuchowych (MW) i środków strzałowych / K_W10

W2 / Zna podział, właściwości fizykochemiczne i parametry detonacyjne wojskowych i górniczych materiałów wybuchowych / K_W13

W3 / Zna zasady bezpieczeństwa i higieny pracy, a w szczególności zasady bezpiecznego postępowania z substancjami chemicznymi i materiałami niebezpiecznymi / K_W14

U1 / Potrafi identyfikować i interpretować podstawowe zjawiska i procesy fizykochemiczne towarzyszące procesowi przetwarzania materiałów niebezpiecznych w gotowe wyroby użytkowe / K_U02

U2 / Potrafi wykonać ładunki o zróżnicowanych właściwościach fizykochemicznych i parametrach detonacyjnych / K_U03

U3 / Dostrzega społeczne, ekonomiczne, prawne i poza techniczne skutki stosowania materiałów wybuchowych w pracach laboratoryjnych i zakładach wytwórczych / K_U12

U4 / Posiada umiejętność doboru materiału wybuchowego do zastosowania w określonych warunkach prowadzenia prac strzałowych / K_U13

K1 / Potrafi krytycznie określić poziom uzyskanej wiedzy i ukierunkować kolejne etapy jej poszerzania / K_K01

K2 / Potrafi uczestniczyć w pracy zespołowej realizując zadania odpowiadające jego umiejętnościom / K_K02

Wykład z wykorzystaniem urządzeń multimedialnych.

Zaliczenie w formie pisemnej. Sprawdzian składa się z 15 pytań o charakterze opisowym, ocenianych w skali od 0 do 3 punktów (w sumie 45 punktów). Zaliczenie wymaga uzyskania odpowiedniej ilości punktów:

51 - 60% - na ocenę 3,0;

61 - 70% - na ocenę 3,5;

71 - 80% - na ocenę 4,0;

81 - 90% - na ocenę 4,5;

91 - 100% - na ocenę 5,0.

Laboratorium - zaliczenie wymaga: uzyskania pozytywnej oceny na pisemnych kolokwiach rozpoczynających zajęcia, udziału w wykonaniu zadań i zaliczenia pisemnego sprawozdania ze wszystkich odbytych zajęć.

Osiągnięcie efektów W1, W2, W3 i U1 weryfikowane jest podczas zaliczenia części wykładowej, natomiast efekty U2, U3, U4, K1 i K2 sprawdzane są w trakcie realizacji zajęć laboratoryjnych.

brak