Technologia produkcji zespołów napędowych

stacjonarne

I stopnia

wybieralny

W 20/+, C 20/+, L 20/+, razem: 60 godz., 3 pkt ECTS

Podstawy konstrukcji maszyn / umiejętność projektowania połączeń nitowych, spawanych, zgrzewanych, śrubowych, sworzniowych oraz klejonych

Materiały lotnicze / umiejętność identyfikacji materiałów stosowanych w budowie statków powietrznych i ich napędów oraz znajomość podstawowych właściwości użytkowych i eksploatacyjnych materiałów stosowanych w budowie statków powietrznych

Inżynieria wytwarzania / znajomość wymagań i procesów technologicznych stosowanych w produkcji części maszyn: tolerancje i pasowania, obróbki skrawaniem, przeróbki plastyczne, metalurgia proszków, obróbki wykańczające, planowanie procesów technologicznych

Konstrukcja statków powietrznych / znajomość budowy struktur płatowców oraz obciążenia zespołów podzespołów i części

semestr studiów 6 i 7/ lotnictwo i kosmonautyka

Prof. dr hab. inż. Jan GODZIMIRSKI, ppłk dr inż. Piotr LESZCZYŃSKI

Aktywność / obciążenie studenta w godz.

1. Udział w wykładach / 20

2. Udział w laboratoriach / 20

3. Udział w ćwiczeniach / 20.

4. Udział w seminariach / …..

5. Samodzielne studiowanie tematyki wykładów / 8

6. Samodzielne przygotowanie do laboratoriów / 8

7. Samodzielne przygotowanie do ćwiczeń / 8

8. Samodzielne przygotowanie do seminarium / …..

Jakość produkcji. Wpływ obróbek powierzchniowych na jakość części. Metody zwiększania trwałości zmęczeniowej oraz odporności na korozję części. Podstawy teoretyczne oraz procesy technologiczne kształtowania części blaszanych. Technologie wytwarzania części lotniczych silników turbinowych i tłokowych. Spawanie, zgrzewanie i lutowanie w produkcji silników. Połączenia śrubowe. Parametry montażowe silników. Zużywanie i remont silników lotniczych.

Wykłady

1. Kształtowanie właściwości użytkowych części / 2 Jakość produkcji. Właściwości wytrzymałościowe i użytkowe. Warstwa wierzchnia i jej wpływ na trwałość i niezawodność części. Obróbki ścierne. Obróbki zgniotem. Nakładanie powłok galwanicznych.

2. Nowoczesne technologie wytwarzania części / 2 Frezowanie z dużymi prędkościami. Obróbki elektroerozyjne i elektrochemiczne. Zgrzewanie tarciowe i zgrzewanie dyfuzyjne

3. Podstawy przeróbki plastycznej metali / 2 Krzywa naprężeń rzeczywistych, efekt Baushingera, wytwarzanie części blaszanych

4. Wytwarzanie części integralnych / 2 kucie, odlewanie

5. Technologiczność części / 2 Rozwiązania konstrukcyjne zapewniające technologiczność części

6. Technologie produkcji części silników turbinowych /2 Technologie wytwarzania łopatek lotniczych silników turbinowych. Wymagania dotyczące półfabrykatów. Technologie wytwarzania łopatek sprężarkowych. Odlewanie monokrystaliczne. Nakładanie powłok ochronnych.

7. Technologie produkcji części silników tłokowych /2 Technologie wytwarzania typowych części lotniczych silników tłokowych (tłoków, korbowodów, wałów, tulei cylindrycznych, zaworów wlotowych)

8. Montaż silników /2 Parametry montażowe połączeń. Dobór łopatek. Wyrównoważanie zespołów wirujących.

9. Remont silników lotniczych /2 Organizacja napraw lotniczych silników turbinowych. Demontaż, weryfikacja, metody napraw zużytych części. Montaż oraz próby hamowniane.

10. Remont agregatów / Cykl naprawy typowych agregatów. Demontaż, mycie i weryfikacja. Regeneracja części i połączeń. Kompletacja i montaż. Próby.

Ćwiczenia

1. Arytmetyka tolerancji /2

2. Projektowanie połączeń nitowych i śrubowych/ 2

3. Projektowanie połączeń spawanych i wciskowych /2

4. Projektowanie surówek / 2

5. Obliczanie pełzania łopatki turbinowej /2

6. Dobór materiałów na części silników lotniczych /2

7. Obliczanie parametrów procesu wykrawania i tłoczenia

8. Obliczanie parametrów procesu gięcia /2

9. Analiza wymiarowa zespołów lotniczych / 2

10. Zaliczenie / 2

Laboratoria

1. Weryfikacja wymiarowa części silników lotniczych/ 3

2. Ultradźwiękowe badania grubości struktur lotniczych / 3

3. Defektoskopia części silników lotniczych / 3

4. Wyznaczanie współczynnika spiętrzenia naprężeń blach duralowych / 2

5. Wyznaczanie krzywych naprężeń rzeczywistych / 3

6. Obróbki skrawaniem części lotniczych / 3

7. Badanie tłoczności blach / 3

1. Jerzy Łunarski, Technologia silników lotniczych, P.Rz. 1980

2. Hipolit Grzegorczyk, Technologia napraw samolotów i śmigłowców – Technologiczne kształtowanie własności użytkowych części, WAT, 1986

3. Jan Godzimirski, Technologia produkcji płatowców, WAT 2000

uzupełniająca:

1. Hipolit Grzegorczyk, Technologia produkcji i napraw silników lotniczych cz. I, II i III, WAT 1970

2. W. Cheda, M. Malski, Techniczny poradnik lotniczy – Silniki, WKiŁ, 1973

W1/Absolwent ma uporządkowaną i podbudowaną teoretycznie wiedzę dotyczącą procesów technologicznych stosowanych w produkcji lotniczej oraz wpływu procesów produkcyjnych na jakość i niezawodność konstrukcji lotniczych w zakresie identyfikacji zagrożeń, analizy ryzyka i zarządzania bezpieczeństwem w procesie ciągłej zdatności obiektów latających, K_W06, K_W09

U1/Absolwent potrafi ocenić i porównać zaawansowane rozwiązania projektowe oraz zaawansowane procesy wytwarzania układów, urządzeń, instalacji i systemów statków powietrznych oraz zidentyfikować technologię wytwarzania wybranej części i podzespołu struktury płatowca, sposób jego montażu oraz ocenić stan techniczny określonego fragmentu struktury / K_U14

U2 / Potrafi przeprowadzić proste obliczenia procesów produkcyjnych / K2_U11

K1 / absolwent rozumie procesy zachodzące podczas eksploatacji statków powietrznych oraz potrzebę krytycznej oceny odbieranych treści uznawania znaczenia wiedzy w rozwiązywaniu problemów poznawczych i praktycznych / K_K01,

Przedmiot zaliczany jest na podstawie: zaliczenia,

Ćwiczenia laboratoryjne zaliczane są na podstawie: aktywnego uczestnictwa oraz zaliczenia sprawozdania;

Ćwiczenia rachunkowe zaliczane są na podstawie pisemnego zaliczenia

warunkiem dopuszczenia do zaliczenia przedmiotu jest zaliczenie laboratorium i ćwiczeń.

efekty W1, U2 sprawdzane są w trakcie zaliczenia;

efekty U1 i K1 – sprawdzane są w trakcie realizacji laboratorium

Ocenę bardzo dobrą otrzymuje student, który w 100-91% udzielił poprawnych odpowiedzi

Ocenę dobrą plus otrzymuje student, który 90-81% udzielił poprawnych odpowiedzi

Ocenę dobrą otrzymuje student, który 80-71% udzielił poprawnych odpowiedzi

Ocenę dostateczną plus otrzymuje student, który 70-61% udzielił poprawnych odpowiedzi

Ocenę dostateczną otrzymuje student, który 60-50% udzielił poprawnych odpowiedzi

Ocenę niedostateczną otrzymuje student, który nie udzielił 50% poprawnych odpowiedzi

nie dotyczy