Lotnicze układy pomiarowe i diagnostyczne
Informacje ogólne
Kod przedmiotu: | WMTXXCSI-LoUPD |
Kod Erasmus / ISCED: | (brak danych) / (brak danych) |
Nazwa przedmiotu: | Lotnicze układy pomiarowe i diagnostyczne |
Jednostka: | Wydział Mechatroniki, Uzbrojenia i Lotnictwa |
Grupy: | |
Punkty ECTS i inne: |
(brak)
|
Język prowadzenia: | polski |
Forma studiów: | stacjonarne |
Rodzaj studiów: | I stopnia |
Rodzaj przedmiotu: | wybieralny |
Forma zajęć liczba godzin/rygor: | W 30/x, C 14/+, L 16/+, razem: 60 godz., 5 pkt ECTS Semestr IV: W 16/+, C 4/z, L 10/+, razem: 30 godz., 2 pkt ECTS Semestr V: W 14/x, C 10/+, L 6/+, razem: 30 godz., 3 pkt ECTS |
Przedmioty wprowadzające: | metrologia / wymagania wstępne: znajomość metod i układów pomiarowych do pomiaru wielkości elektrycznych i nieelektrycznych, umiejętność korzystania z literatury i z instrukcji przyrządów pomiarowych w języku polskim i angielskim; |
Programy: | semestr czwarty i piąty / lotnictwo i kosmonautyka / awionika |
Autor: | ppłk dr inż. Maciej HENZEL, dr inż. Mariusz WAŻNY |
Bilans ECTS: | aktywność / obciążenie studenta w godz. 1. Udział w wykładach / 30 2. Udział w laboratoriach / 16 3. Udział w ćwiczeniach / 14 4. Udział w seminariach / 0 5. Samodzielne studiowanie tematyki wykładów / 16 6. Samodzielne przygotowanie do laboratoriów / 26 7. Samodzielne przygotowanie do ćwiczeń / 10 8. Samodzielne przygotowanie do seminarium / 0 9. Realizacja projektu / 0 10. Udział w konsultacjach / 26 11. Przygotowanie do egzaminu / 4 12. Przygotowanie do zaliczenia / 4 13. Udział w zaliczeniu/egzaminie / 4 Sumaryczne obciążenie pracą studenta: 150 godz./5ECTS Zajęcia z udziałem nauczycieli (1+2+3+4+9+10+13): 90 godz./3 ECTS Zajęcia powiązane z działalnością naukową 90 godz./3 ECTS |
Skrócony opis: |
Klasyfikacja i środowiskowe warunki pracy lotniczych układów pomiarowych. Wyznaczanie parametrów pilotażowych lotu statku powietrznego z wykorzy-staniem Międzynarodowej Atmosfery Wzorcowej. Aerometryczne układy pomiarowe. Analiza strukturalna i funkcjonalna wybranych central danych aerometrycznych. Badanie wybranych przyrządów aerometrycznych. Układy pomiaru kąta natarcia i ślizgu statku powietrznego. Układy pomiaru przy-spieszeń i przeciążeń statku powietrznego. Analiza strukturalna i funkcjonal-na wybranych układów pomiaru kąta natarcia i przeciążeń statku powietrz-nego. Układy pomiaru ilości oraz wydatku paliwa na pokładzie statku po-wietrznego. Badanie układu pomiaru ilości paliwa statku powietrznego. Układy pomiaru kursu statku powietrznego. Badanie busoli magnetycznej i indukcyjnej. Giroskopowe układy pomiarowe. Analiza właściwości giroskopu swobodnego. Układy pomiaru wybranych parametrów silników lotniczych i instalacji pokładowych statku powietrznego. |
Pełny opis: |
Semestr IV Wykłady / z wykorzystaniem nowoczesnych technik multimedialnych (prezentacji z elementami animacji, z ilustracjami i schematami przykładowych rozwiązań) 1. Klasyfikacja i środowiskowe warunki pracy lotniczych układów pomiarowych. /liczba godzin–2/ Klasyfikacja i terminologia, model atmosfery wzorcowej (ISA), atmosfery ziemskiej (rozkład ciśnienia i temperatury). 2. Aerometryczne układy pomiarowe. /liczba godzin–2/ Układy i systemy pomiaru ciśnienia. Odbiorniki ciśnienia (Pitota, Prandtla, port ciśnienia statycznego), ciśnieniowe wskaźniki pilotażowe (wysokościomierze barometryczne, wariometry, prędkościomierze, centrale danych areometrycznych) 3. Układy pomiaru kątów aerodynamicznych statku powietrznego. /liczba godzin–2/ Definicje i klasyfikacja czujników pomiarowych (czujniki typu swobodnego skrzydełka, szczelinowe, pneumometryczne). Wskaźniki pomiaru kątów. 4. Układy pomiaru przyspieszeń i przeciążeń statku powietrznego. /liczba godzin–2/ Klasyfikacja przyspieszeniomierzy. Budowa i zasada działania (akcelerometry potencjometryczne, indukcyjnościowe, wahadłowe i liniowe, przyspieszeniomierze rezonatorowe) 5. Układy pomiaru kursu statku powietrznego. /liczba godzin–2/ Definicje kursu i jego rodzaje. Kompasy wskazywania bezpośredniego i odległościowego (busola magnetyczna, indukcyjna). Wskaźniki i systemy zobrazowania parametru kursu. 6. Giroskopowe układy pomiarowe. /liczba godzin–2/ Terminologia i klasyfikacja giroskopów. Teoria giroskopu. Właściwości giroskopu swobodnego. Budowa giroskopów (giroskopy strojone dynamicznie, z zawieszeniem elektrostatycznym, laserowe, wibracyjne). Lotnicze przyrządy giroskopowe (sztuczny horyzont, zakrętomierze) 7. Układy pomiaru i wskazywania wybranych parametrów silników lotniczych i instalacji pokładowych statku powietrznego. /liczba godzin–2/ Budowa i zasad działania czujników ilości i wydatku paliwa (paliwomierze pływakowe, elektro pojemnościowe, przepływomierze wydatku chwilowego i sumarycznego). Wskaźniki ilości i wydatku paliwa. Zintegrowane systemy pomiarowe. Manometry, termometry, obrotomierze, paliwomierze, przepływomierze, momentomierz, układy wskazywania opiłków w instalacji olejowej, układy wskazywania i pomiaru wibracji 8. Charakterystyka wybranych rozwiązań konstrukcyjnych układów pomiarowych współczesnych statków powietrznych. /liczba godzin–2/ Układy pomiaru i wskazywania samolotów Boeing 737NG, Embraer 170, F-17 Block52+. Mig-29, Su-22. Ćwiczenia / rozwiązywanie zadań i analiza wiedzy teoretycznej z poszczególnych tematów - metoda werbalno-praktyczna 1. Wyznaczanie parametrów pilotażowych lotu statku powietrznego z wykorzystaniem Międzynarodowej Atmosfery Wzorcowej. /liczba godzin–2/ Wyznaczanie parametrów definiowanych przez MAW. Obliczanie wysokościowo-prędkościowych i nawigacyjnych parametrów ruchu samolotu dla różnych warunków lotu i parametrów atmosfery ziemskiej. 2. Analiza strukturalna i funkcjonalna wybranych central danych areometrycznych. /liczba godzin–2/ Analiza strukturalno-funkcjonalna centrali SWS i jej modułów i elementów pomiaru i wskazywania parametrów ruchu samolotu Laboratoria / wykonywanie przez grupę studentów pomiarów wybranych układów pomiarowych statku powietrznego oraz wykonanie pisemnych sprawozdań z badań laboratoryjnych - metoda werbalno-praktyczna 1. Badanie wybranych przyrządów areometrycznych. /liczba godzin–2/ Badanie podstawowych parametrów i charakterystyk centrali aerometrycznej SWS. Wypracowanie parametrów wysokościowo-prędkościowych. 2. Badanie busoli magnetycznej i indukcyjnej. /liczba godzin–2/ Badanie podstawowych parametrów i charakterystyk busoli magnetycznej i indukcyjnej. 3. Badanie układu sztucznego horyzontu. /liczba godzin–2/ Pomiar podstawowych parametrów i charakterystyk układu sztucznego horyzontu AGD-1. 4. Badanie zakrętomierza lotniczego. /liczba godzin–2/ Pomiar podstawowych parametrów i charakterystyk zakrętomierza. 5. Badanie układu pomiaru ilości paliwa statku powietrznego. /liczba godzin–2/ Pomiar podstawowych parametrów i charakterystyk układu [pomiaru u wskazywania ilości paliwa na pokładzie samolotu. Parametry czujników elektro-pojemnościowych. Semestr V Wykłady / z wykorzystaniem nowoczesnych technik multimedialnych (prezentacji z elementami animacji, z ilustracjami i schematami przykładowych rozwiązań) 1. Istota diagnostyki technicznej. Podstawowe określenia i terminologia. /liczba godzin–2/ Definicja diagnostyki technicznej. Stan obiektu. Diagnoza. Fazy badania stanu. 2. Sygnały i parametry diagnostyczne. /liczba godzin–2/ Źródła informacji diagnostycznej. Pozyskiwanie informacji. Przetwarzanie informacji. Sygnał diagnostyczny. 3. Modele diagnostyczne. /liczba godzin–2/ Obiekt techniczny jako przedmiot diagnozowania. System antropotechniczny. Kryteria wyboru elementów obiektu do diagnozowania. Modele diagnostyczne obiektów. 4. Algorytmy diagnozowania. /liczba godzin–2/ Rodzaje algorytmów diagnozowania. Przybliżone metody wyznaczania algorytmów diagnozowania obiektów. 5. Metody i urządzenia diagnostyczne. /liczba godzin–2/ Klasyfikacja metod diagnostycznych. Procesy fizyczno-chemiczne zachodzące w obiektach technicznych. Klasyfikacja urządzeń diagnostycznych. Ogólna budowa urządzeń diagnostycznych. 6. Przegląd rozwiązań konstrukcyjnych układów i systemów diagnostycznych wybranych statków powietrznych eksploatowanych w Siłach Zbrojnych RP. /liczba godzin–4/ Pokładowe systemy diagnostyczne. Systemy wspomagające proces eksploatacji: Samanta, Turawa. Ćwiczenia / rozwiązywanie zadań i analiza wiedzy teoretycznej z poszczególnych tematów - metoda werbalno-praktyczna 1. Wyznaczanie charakterystyk niezawodnościowych wybranych obiektów technicznych /liczba godzin–2/ Rozwiazywanie zadań, w których określane są podstawowe charakterystyki niezawodnościowe OT. 2. Analiza Drzewa Błędu (FTA - Fault Tree Analysis) /liczba godzin–3/ Rozwiazywanie zadań, w których określane są elementy niesprawne w analizowanym systemie technicznym. 3. Diagram przyczyn i skutków (CCA – Cause-Consequence Analysis) /liczba godzin–3/ Rozwiazywanie zadań, w których określane są przyczyny i skutki potencjalnych niesprawności. 4. Analiza Rodzajów i Skutków Uszkodzeń (FMEA - Failure Modes and Effects Analysis) /liczba godzin–2/ Rozwiazywanie zadań, w których określane są przyczyny i skutki potencjalnych niesprawności. Laboratoria / wykonywanie przez grupę studentów pomiarów wybranych układów pomiarowych statku powietrznego oraz wykonanie pisemnych sprawozdań z badań laboratoryjnych - metoda werbalno-praktyczna 1. Identyfikacja stanów niezdatności wybranego systemu awionicznego. /liczba godzin–2/ Identyfikacja miejsca wystąpienia niesprawności w oparciu o schemat systemu i informacje dotyczące zasady jego pracy. 2. Prognozowanie stanu technicznego obiektu w oparciu o dane diagnostyczne. /liczba godzin–2/ Analiza wykorzystania informacji diagnostycznej zarejestrowanej w trakcie procesu eksploatacyjnego wybranego urządzenia technicznego i prognoza jego stanu. 3. Diagnostyka systemu nawigacyjno-celowniczego w zakresie kontroli „K1”. /liczba godzin–2/ Identyfikacja stanu technicznego systemu nawigacyjno-celowniczego w oparciu o właściwą konfigurację urządzeń SP oraz uruchomienie programu samokontroli. |
Literatura: |
Podstawowa: 1. Grzegorczyk T., Witkowski R.: Lotnicze systemy pomiarowe. Czujniki, Warszawa, WAT 2000, Sygnatura: S-56581; 2. Niziński St., Michalski R.: Diagnostyka obiektów technicznych, Warszawa 2002, Sygnatura: 58844; 3. Cempel C., Tomaszewski F.: Diagnostyka maszyn. Zasady ogólne. Przykłady zastosowań, Warszawa 1992, Sygnatura: 57673; 4. Żółtowski B., Józefik W.: Diagnostyka techniczna elektrycznych urządzeń przemysłowych, Warszawa 1966, Sygnatura: 58492; Uzupełniająca: 1. Polak Z., Rypulak A.: Awionika, przyrządy i systemy pokładowe" Dęblin 1999 WOSSP, Sygnatura: 60341; 2. Compa T., Rajchel J.: Podstawy nawigacji lotniczej, Wydawnictwo Wyższej Szkoły Oficerskiej Sił Powietrznych, Dęblin 2011, Sygnatura 70661; 3. Brożek D.: Przyrządy pokładowe samolotu F-16 Block 52+, Wydawnictwo Wyższej Szkoły Oficerskiej Sił Powietrznych, Dęblin 2011, Sygnatura: 70662; 4. Kayton Myron Fried R. Walter: Avionics Navigation Systems, wyd. 2. New York, John Wiley & Sons, Inc 1997, Sygnatura: 54754 5. Będkowski L., Dąbrowski T.: Podstawy eksploatacji cz.1. Podstawy diagnostyki technicznej, Warszawa 2000, Sygnatura: S-56639 6. Będkowski L., Dąbrowski T.: Podstawy eksploatacji cz.2. Podstawy niezawodności eksploatacyjnej, Warszawa 2006, Sygnatura:61883 |
Efekty uczenia się: |
Symbol i nr efektu modułu / efekt kształcenia / odniesienie do efektu kierunkowego W1 / Ma uporządkowaną i podbudowaną teoretycznie wiedzę w zakresie podstaw sterowania i automatyki, metrologii wielkości mechanicznych i elektrycznych oraz technik wykonywania pomiarów. / K_W04 W2 / Ma uporządkowaną i podbudowaną teoretycznie wiedzę w zakresie mechaniki płynów i mechaniki lotu w odniesieniu do kluczowych zagadnień konstrukcyjnych i eksploatacyjnych statków powietrznych z zakresu lotniczych układów pomiarowych i diagnostycznych/ K_W08 W3 / Ma podstawową wiedzę na temat cyklu życia urządzeń i systemów statków powietrznych, w tym z zakresu lotniczych układów pomiarowych i diagnostycznych. / K_W13 W4 / Ma podstawową wiedzę na temat cyklu życia urządzeń i systemów statków powietrznych, w tym z zakresu lotniczych układów pomiarowych i diagnostycznych. / K_W16 U1 / Potrafi pozyskiwać informacje z literatury, baz danych i innych źródeł, potrafi integrować uzyskane informacje, dokonywać ich interpretacji, a także wyciągać wnioski oraz formułować i uzasadniać opinie w szczególności w obszarze lotniczych układów pomiarowych i diagnostycznych. / K_U01 U2 / Ma umiejętność samokształcenia się, m.in. w celu podnoszenia kompetencji zawodowych. / K_U04 U4 / Potrafi w sposób analityczny wyznaczyć podstawowe parametry elementów, układów, urządzeń, instalacji i systemów statku powietrznego z zakresu lotniczych układów pomiarowych i diagnostycznych. / K_U07 U5 / Potrafi wykorzystać poznane metody, techniki pomiarowe i techniki komputerowe do analizy i oceny działania elementów składowych statków powietrznych z zakresu lotniczych układów pomiarowych i diagnostycznych. / K_U09 U6 / Potrafi obsługiwać podsystemy statków powietrznych z zakresu lotniczych układów pomiarowych i diagnostycznych zgodnie z wymaganymi przepisami ciągłej zdatności, zna zasady bezpieczeństwa obowiązujące przy takiej pracy. / K_U12 |
Metody i kryteria oceniania: |
Przedmiot zaliczany jest na podstawie: Semestr IV: zaliczenia z oceną; Semestr V: egzaminu Ćwiczenia zaliczane są na podstawie: Semestr IV: zaliczenia; Semestr V: zaliczenia z oceną, Ćwiczenia laboratoryjne zaliczane są na podstawie: zaliczenia z oceną. Ćwiczenia zaliczane są na podstawie: średniej z ocen z poszczególnych tematów. Ćwiczenia laboratoryjne zaliczane są na podstawie: średniej z ocen z poszczególnych tematów ćwiczeń, na które składa się ocena znajomości zagadnień teoretycznych oraz ocena opracowanych wyników badań laboratoryjnych w formie pisemnych sprawozdań. Egzamin przedmiotu jest prowadzone w formie pisemnego sprawdzianu z zadaniami otwartymi. Warunkiem dopuszczenia do egzaminu jest uzyskanie pozytywnych ocen z ćwiczeń rachunkowych i laboratoryjnych. Osiągnięcie efektów W1, W2, W3, W4 - weryfikowane jest w trakcie egzaminu. Osiągnięcie efektów U1, U2, U3, U4, U5, U6 - sprawdzane jest na podstawie wyników ze sprawdzianów przeprowadzanych na ćwiczeniach i laboratoriach. Ocenę bardzo dobrą otrzymuje student, który na egzaminie uzyska co najmniej 90% poprawnych odpowiedzi. Ocenę dobrą plus otrzymuje student, który na egzaminie uzyska co najmniej 85% poprawnych odpowiedzi. Ocenę dobrą otrzymuje student, który na egzaminie uzyska co najmniej 80% poprawnych odpowiedzi. Ocenę dostateczną plus otrzymuje student, który na egzaminie uzyska co najmniej 75% poprawnych odpowiedzi. Ocenę dostateczną otrzymuje student, który na egzaminie uzyska co najmniej 70% poprawnych odpowiedzi. Ocenę niedostateczną otrzymuje student, który na egzaminie uzyska poniżej 70% poprawnych odpowiedzi. |
Właścicielem praw autorskich jest Wojskowa Akademia Techniczna.