Wojskowa Akademia Techniczna - Centralny System Uwierzytelniania
Strona główna

Technologia produkcji i napraw statków powietrznych VI s.

Informacje ogólne

Kod przedmiotu: WMTLSWSI-TPiNSPo
Kod Erasmus / ISCED: (brak danych) / (brak danych)
Nazwa przedmiotu: Technologia produkcji i napraw statków powietrznych VI s.
Jednostka: Wydział Mechatroniki, Uzbrojenia i Lotnictwa
Grupy:
Punkty ECTS i inne: (brak) Podstawowe informacje o zasadach przyporządkowania punktów ECTS:
  • roczny wymiar godzinowy nakładu pracy studenta konieczny do osiągnięcia zakładanych efektów uczenia się dla danego etapu studiów wynosi 1500-1800 h, co odpowiada 60 ECTS;
  • tygodniowy wymiar godzinowy nakładu pracy studenta wynosi 45 h;
  • 1 punkt ECTS odpowiada 25-30 godzinom pracy studenta potrzebnej do osiągnięcia zakładanych efektów uczenia się;
  • tygodniowy nakład pracy studenta konieczny do osiągnięcia zakładanych efektów uczenia się pozwala uzyskać 1,5 ECTS;
  • nakład pracy potrzebny do zaliczenia przedmiotu, któremu przypisano 3 ECTS, stanowi 10% semestralnego obciążenia studenta.

zobacz reguły punktacji
Język prowadzenia: polski
Rodzaj studiów:

jednolite magisterskie

Forma zajęć liczba godzin/rygor:

W 42/x, C 22/+, L 26/+, razem: 90 godz., 6 pkt ECTS

Przedmioty wprowadzające:

 Podstawy konstrukcji maszyn / umiejętność projektowania połączeń nitowych, spawanych, zgrzewanych, śrubowych, sworzniowych oraz klejonych

 Materiały lotnicze / umiejętność identyfikacji materiałów stosowanych w budowie statków powietrznych i ich napędów oraz znajomość podstawowych właściwości użytkowych i eksploatacyjnych materiałów stosowanych w budowie statków powietrznych

 Inżynieria wytwarzania / znajomość wymagań i procesów technologicznych stosowanych w produkcji części maszyn: tolerancje i pasowania, obróbki skrawaniem, przeróbki plastyczne, metalurgia proszków, obróbki wykańczające, planowanie procesów technologicznych

 Konstrukcja statków powietrznych / znajomość budowy struktur płatowców oraz obciążenia zespołów podzespołów i części.


Programy:

semestr szósty i siódmy / lotnictwo i kosmonautyka

Autor:

Prof. dr hab. inż. Jan GODZIMIRSKI

Bilans ECTS:

1. Udział w wykładach / 42 godz.

2. Udział w laboratoriach / 26 godz.

3. Udział w ćwiczeniach / 22 godz.

4. Udział w seminariach / 0 godz.

5. Samodzielne studiowanie tematyki wykładów / 15 godz.

6. Samodzielne przygotowanie do laboratoriów / 15 godz.

7. Samodzielne przygotowanie do ćwiczeń / 15 godz.

8. Samodzielne przygotowanie do seminarium / 0 godz.

9. Realizacja projektu / 0 godz.

10. Udział w konsultacjach / 22 godz.

11. Przygotowanie do egzaminu / 15 godz.

12. Przygotowanie do zaliczenia / 0 godz.

13. Udział w egzaminie / 8 godz.


Sumaryczne obciążenie pracą studenta: 180 godz./ 6 ECTS

Zajęcia z udziałem nauczycieli (1+2+3+4+9+10+13): 120 godz. / 4 ECTS

Zajęcia powiązane z działalnością naukową 150 godz./ 5 ECTS


Skrócony opis:

Samolot jako obiekt produkcyjny. Metody odwzorowania geometrii płatowców. Kształtowanie części blaszanych. Wytwarzanie części integralnych. Wytwarzanie części kompozytowych. Technologie połączeń stosowanych w produkcji płatowców. Montaż płatowców i próby samolotów. Naprawy płatowców. Jakość i niezawodność części. Obróbki powierzchniowe. Elektrotechnologie. Technologie wytwarzania wybranych części silników lotniczych.

Pełny opis:

Wykłady:

1. Samolot jako obiekt produkcyjny / 2 Właściwości płatowca jako obiektu produkcyjnego. Etapy przygotowania produkcji nowego typu samolotu. Technologiczność konstrukcji.

2. Metody odwzorowania geometrii płatowca / 2 Metoda płyt kontrolnych. Metoda płytowo-strunowa. Metoda płytowo-wzornikowa. Metody numeryczne.

3. Cięcie i wykrawanie w produkcji lotniczej / 2 Cięcie nożycami. Wykrojniki i wycinaki. Cięcie gumą. Cięcie laserowe i metodą water jet. Projektowanie procesu cięcia.

4. Kształtowanie części metodą gięcia / 2 Krzywa naprężeń rzeczywistych. Efekt Bauschingera. Teoretyczne podstawy procesu gięcia. Kąt sprężynowania. Urządzenia do gięcia.

5. Obciąganie / 2 Teoretyczne podstawy procesu obciągania. Metody realizacji procesów obciągania.

6. Tłoczenie metodą ciągnienia oraz elastycznymi stemplami. Prasy tunelowe. Specyfika kształtowania blach na młotach spadowych.

7. Części integralne /2 Definicja części integralnych ich zalety i wady. Wytwarzanie części metodami frezowania, kucia i prasowania oraz walcowania

8. Metody wytwarzania pokryć integralnych / 2 Metody wyciskania, odlewania, frezowania chemicznego

9. Nitowanie w produkcji lotniczel / 2 Rodzaje nitów, projektowanie połaczeń nitowych, wykonywanie połączeń, narzędzia niterskie, nitowanie szczelne.

10. Spajanie i klejenie w produkcji lotniczej / 2 Spawanie gazowe, łukowe, laserowe, wiązką elektronów, zgrzewanie elektrooporowe i tarciowe.

11. Klejenie konstrukcyjne. Autoklawy.

12. Wytwarzanie kompozytowych struktur integralnych / 2 Zastosowanie kompozytów w budowie płatowców. Metody wywarzania częśći kompozytowych (na mokro i na sucho). Kompozytowe strukturu przekładkowe.

13. Montaż płatowców i próby samolotów / 2 Półmontaż i montaż ostateczny. Metody bazowania przy montażu. Przyrządy montażowe. Montaż instalacji. Próby naziemne i w locie.

14. . Zużywanie się części / 2 Rodzaje zużycia. Uszkodzenia statków powietrznych. Systemy organizacyjne napraw. Ogólne zasady napraw.

15. Technologie napraw struktur metalowych / 2 Naprawa pokryć metodą nitowania. Zasady napraw dźwigarów, podłużnic, żeber oraz wręg.

16. Technologie napraw struktur kompozytowych / 2 Weryfikacja uszkodzeń. Naprawy metodami klejenia i laminowania. Zastosowanie łączników mechanicznych. Obróbka mechaniczna uszkodzonych struktur w trakcie napraw.

17. Kształtowanie właściwości użytkowych części / 2 Jakość produkcji. Właściwości wytrzymałościowe i użytkowe. Warstwa wierzchnia i jej wpływ na trwałość i niezawodność części.

18. Obróbki powierzchniowe / 2 Toczenie i wytaczanie diamentem. Obróbki ścierne. Obróbki zgniotem. Nakładanie powłok galwanicznych.

19. Nowoczesne technologie wytwarzania części / 2 Frezowanie z dużymi prędkościami. Obróbki elektroerozyjne i elektrochemiczne. Zgrzewanie tarciowe i zgrzewanie dyfuzyjne

20. Technologie produkcji łopatek LST / 2 Technologie wytwarzania łopatek lotniczych silników turbinowych. Wymagania dotyczące półfabrykatów. Technologie wytwarzania łopatek sprężarkowych. Odlewanie monokrystaliczne. Nakładanie powłok ochronnych.

21. Połączenia stosowane w budowie płatowców / 2 Połączenia nitowe,

śrubowe, spajane, łożyska, przekładnie. Projektowanie połączeń. Parametry montażowe.

Ćwiczenia

1 Obliczanie parametrów procesu wykrawania /2

2 Obliczanie parametrów procesu gięcia /2

3 Obliczanie parametrów procesu obciągania /2

4 Obliczanie parametrów procesu tłoczenia /2

5 Projektowanie połączeń nitowych / 2

6 Projektowanie połączeń śrubowych / 2

7 Obliczanie parametrów montażowych połączeń SP / 2

8 Projektowanie naprawy podłużnicy na równoważną wytrzymałość / 2

9 Arytmetyka tolerancji / 2

10 Analiza wymiarowa zespołów lotniczych / 2

11 Zaliczenie / 2

Laboratoria

1. Defektoskopia części lotniczych /3

2. Badanie wytrzymałości połączeń klejowych i nitowych /3

3. Weryfikacja wymiarowa części lotniczych /3

4. Naprawa płatowca metodą laminowania /3

5. Naprawa płatowca metodą nitowania / 3

6. Ultradźwiękowe badania grubości struktur lotniczych / 3

7. Określanie modułu umocnienia metalu / 3

8. Wyznaczanie współczynnika spiętrzenia naprężeń blach duralowych / 2

9. Wyznaczanie odkształceń i przemieszczeń kompozytowej struktury płatowca / 3

Literatura:

Podstawowa:

autor, tytuł, wydawnictwo, rok wydania

1. Jan Godzimirski, Technologia produkcji płatowców, WAT, 2000

2. Mieczysław Field, Technologia budowy maszyn, PWN, 1995

3. Jan Godzimirski: Naprawa płatowców, Wydawnictwo WAT, Warszawa 1998, syg. 55100.

4. Hipolit Grzegorczyk, Technologia napraw samolotów i śmigłowców – technologiczne kształtowanie własności użytkowych części WAT, Warszawa 1986, syg. 47831

Uzupełniająca:

autor, tytuł, wydawnictwo, rok wydania

1. Józef Zawora, Podstawy technologii maszyn, WSiP, 2001

2. Kazimierz Szaniawski, Zdzisław Tkaczyk, Technologia samolotu, Politechnika Rzeszowska, 1977

Efekty uczenia się:

W1 / Absolwent ma uporządkowaną i podbudowaną teoretycznie wiedzę dotyczącą procesów technologicznych stosowanych w produkcji lotniczej oraz wpływu procesów produkcyjnych na jakość i niezawodność konstrukcji lotniczych w zakresie identyfikacji zagrożeń, analizy ryzyka i zarządzania bezpieczeństwem w procesie ciągłej zdatności obiektów latających, K_W06, K_W09

W2 / Absolwent ma uporządkowaną i podbudowaną teoretycznie wiedzę dotyczącą zużywania się oraz uszkodzeń części statków powietrznych i metod naprawczych przywracających im właściwości użytkowe / K_W12,

W3 / Absolwent ma wiedzę o trendach rozwojowych i najistotniejszych nowych osiągnięciach w zakresie lotnictwa i kosmonautyki w zakresie technologii produkcji i napraw statków powietrznych/ K_W15

U1 / Absolwent potrafi ocenić i porównać zaawansowane rozwiązania projektowe oraz zaawansowane procesy wytwarzania układów, urządzeń, instalacji i systemów statków powietrznych oraz zidentyfikować technologię wytwarzania wybranej części i podzespołu struktury płatowca, sposób jego montażu oraz ocenić stan techniczny określonego fragmentu struktury / K_U14

U2 / absolwent potrafi zaplanować proces testowania złożonego urządzenia, układu, systemu statku powietrznego / K_U09,

U3 / absolwent potrafi projektować elementy, układy, urządzenia i systemy statków powietrznych z uwzględnieniem zadanych kryteriów użytkowych i ekonomicznych oraz potrafi zweryfikować stan struktury płatowca, zlokalizować uszkodzenia i zaproponować metodę jego naprawy/ K2_U11,

K1 / absolwent rozumie procesy zachodzące podczas eksploatacji statków powietrznych oraz potrzebę krytycznej oceny odbieranych treści uznawania znaczenia wiedzy w rozwiązywaniu problemów poznawczych i praktycznych / K_K01,

Metody i kryteria oceniania:

Przedmiot zaliczany jest na podstawie: egzaminu,

Ćwiczenia laboratoryjne zaliczane są na podstawie: zaliczenia z oceną.

Ćwiczenia laboratoryjne zaliczane są na podstawie: aktywnego uczestnictwa oraz zaliczenia sprawozdania;

Ćwiczenia audytoryjne zaliczane są na podstawie : zaliczenia z oceną

Egzamin przedmiotu jest prowadzony w formie pisemnej obejmującej opis procesów technologicznych oraz proste obliczenia procesów technologicznych.

warunkiem dopuszczenia do egzaminu jest zaliczenie ćwiczeń i laboratorium.

efekty W1, U2 sprawdzane są w trakcie egzaminu;

efekty U1 i K1 – sprawdzane są w trakcie realizacji laboratorium

Ocenę bardzo dobrą otrzymuje student, który w 100-91% udzielił poprawnych odpowiedzi

Ocenę dobrą plus otrzymuje student, który 90-81% udzielił poprawnych odpowiedzi

Ocenę dobrą otrzymuje student, który 80-71% udzielił poprawnych odpowiedzi

Ocenę dostateczną plus otrzymuje student, który 70-61% udzielił poprawnych odpowiedzi

Ocenę dostateczną otrzymuje student, który 60-50% udzielił poprawnych odpowiedzi

Ocenę niedostateczną otrzymuje student, który nie udzielił 50% poprawnych odpowiedzi

Praktyki zawodowe:

nie dotyczy

Przedmiot nie jest oferowany w żadnym z aktualnych cykli dydaktycznych.
Opisy przedmiotów w USOS i USOSweb są chronione prawem autorskim.
Właścicielem praw autorskich jest Wojskowa Akademia Techniczna.
ul. gen. Sylwestra Kaliskiego 2, 00-908 Warszawa 46 tel: +48 261 839 000 https://www.wojsko-polskie.pl/wat/ kontakt deklaracja dostępności mapa serwisu USOSweb 7.1.0.0-8 (2024-11-08)