Oprogramowanie systemów awionicznych II sem.

stacjonarne

II stopnia

wybieralny

W 14/+ ; C 28/+ ; razem: 42 godz., 3 pkt ECTS

nazwa przedmiotu / wymagania wstępne:

matematyka I / wymagania wstępne: znajomość rachunku macierzowego, umiejętność wykonywania działań na zbiorze liczb rzeczywistych i zespolonych, umiejętność rozwiązywania układów równań.

matematyka II / wymagania wstępne: znajomość ciągów i szeregów liczbowych, znajomość rachunku różniczkowego i całkowego.

programowanie systemów i modułów awionicznych / wymagania wstępne: umiejętność programowania systemów mikroprocesorowych i znajomość metodyki tworzenia oprogramowania systemów komputerowych, umiejętność zaprojektowania oprogramowania prostego modułu awionicznego z uwzględnieniem zadanych kryteriów oraz przepisów bezpieczeństwa

architektury systemów awionicznych / wymagania wstępne: umiejętność formułowania specyfikacji i założeń technicznych na elementy składowe systemu awionicznego z uwzględnieniem m.in. norm środowiskowych.

VII semestr studiów / lotnictwo i kosmonautyka / awionika

mjr dr inż. Konrad WOJTOWICZ

Aktywność / obciążenie studenta w godz.

1. Udział w wykładach / 14

2. Udział w laboratoriach / 0

3. Udział w ćwiczeniach / 28

4. Udział w seminariach / 0

5. Samodzielne studiowanie tematyki wykładów / 7

6. Samodzielne przygotowanie do laboratoriów /

7. Samodzielne przygotowanie do ćwiczeń / 28

8. Samodzielne przygotowanie do seminarium / 0

9. Realizacja projektu / 0

10. Udział w konsultacjach / 2

11. Przygotowanie do egzaminu / 0

12. Przygotowanie do zaliczenia / 9

13. Udział w egzaminie / 2

Sumaryczne obciążenie pracą studenta: 90 godz./ 3 ECTS

Zajęcia z udziałem nauczycieli (1+2+3+4+9+10+13): 46 godz./ 1,5 ECTS

Zajęcia powiązane z działalnością naukową: 66 godz./ 2,0 ECTS

Proces rozwoju pokładowego systemu informatycznego. Wymagania, cechy jakościowe i cykl wytwarzania oprogramowania. Charakterystyka i porównanie standardów awionicznych i systemów operacyjnych stosowanych w aplikacjach lotniczych. Języki programowania stosowane w awionice. Perspektywy rozwoju oprogramowania systemów awionicznych. Narzędzia modelowania strukturalnego i języki opisu modeli obiektowych. Prezentacja środowisk programistycznych i przykłady oprogramowania zależne od architektury systemów awionicznych. Wzorce projektowe. Organizacja i testowanie oprogramowania systemów awionicznych w zakresie: integralności, modyfikowalności, efektywności, bezpieczeństwa, testowalności i używalności.

Wykład / metoda werbalno-wizualna z wykorzystaniem nowoczesnych technik multimedialnych

1. Zarządzanie cyklem życia oprogramowania /liczba godzin - 2/ Pojęcie modelu cyklu życia systemu informatycznego. Model kaskadowy, iteracyjny i spiralny.

2. Metodyki zarządzania projektami informatycznymi /liczba godzin - 2/ Podejście klasyczne i zwinne. Metodyki Prince2, Scrum i Kanban, XP.

3. Normy dotyczące oprogramowania w lotnictwie /liczba godzin - 2/ Charakterystyka podstawowych wymagań dotyczących oprogramowania modułów awionicznych zdefiniowanych w normach DO-178B i DO-248B.

4. Bezpieczeństwo a oprogramowanie /liczba godzin - 2/ Podstawowe założenia przyjmowane podczas projektowania bezpiecznego oprogramowania.

5. Systemy operacyjne w lotnictwie /liczba godzin - 2/ Przegląd systemów operacyjnych wykorzystywanych w lotnictwie i środowisk programistycznych do projektowania aplikacji uruchamianych pod ich kontrolą.

6. Modelowanie oprogramowania /liczba godzin - 2/ Definiowanie, klasyfikacja i specyfikacja wymagań oraz charakterystyka metod modelowania w procesie projektowania oprogramowania.

7. Modelownie przy użyciu UML /liczba godzin - 2/ Przegląd faz modelowania w języku UML. Faza rozpoczęcia i kolejne iteracje fazy opracowywania./ 2

Ćwiczenia / metoda werbalno-praktyczna

1. Narzędzia programistyczne w zarządzaniu /liczba godzin - 2/ Wykorzystanie zintegrowanych narzędzi programistycznych do zarządzania cyklem życia oprogramowania.

2. Rozwijanie praktyk metodyki DevOps /liczba godzin - 4/ Mapy strumienia wartości w ocenie bieżących procesów i technologii, planowanie i śledzenie elementów roboczych, optymalizacja obciążeń przebiegów dla wielu zespołów Agile

3. Wykorzystanie podejścia Agile w projektach informatycznych, /liczba godzin - 4/ Zwinne narzędzia i procesy planowania i zarządzania portfelem oraz sposoby, w jakie mogą pomóc w szybkim planowaniu, zarządzaniu i śledzeniu pracy w całym zespole.

4. Zarządzanie harmonogramami projektów w zespołach za pomocą planów dostaw, /liczba godzin - 4/ Plany dostaw umożliwiające wielu zespołom planowanie, planowanie i koordynowanie pracy, tworzenie planu dostaw i dostosowanie obciążenia sprinterskiego zespołu w celu optymalizacji wydajności dostaw.

5. Kontrola wersji za pomocą Git w Visual Studio Code i Azure DevOps, /liczba godzin - 4/ Ustanawianie lokalnego repozytorium Git, które można łatwo zsynchronizować ze scentralizowanym repozytorium Git w Azure DevOps. Wsparcie rozgałęziania i łączenia Git.

6. Ciągła integracja z potokami Azure, /liczba godzin - 4/ Konfigurowanie ciągłej integracji (CI) i ciągłego wdrażania (CD) dla aplikacji za pomocą kompilacji i wydania w Azure Pipelines.

7. Współpraca w zespole z wykorzystaniem Wiki DevOps, /liczba godzin - 2/ Funkcja wiki Azure DevOps, która umożliwia zespołom programistycznym łatwiejszą współpracę. Budowa i udostępnianie dokumentacji projektu z wykorzystaniem narzędzia wiki Azure DevOps.

8. Planowanie i zarządzanie testami dzięki planom testów Azure, /liczba godzin - 4/ Korzystanie z platformy Azure DevOps do zarządzania cyklem testowania projektu. Tworzenie planów testowych zaprojektowanych w celu skutecznego sprawdzania kamieni milowych oprogramowania. Tworzenie i wykonywanie testów ręcznych, które można konsekwentnie odtwarzać w trakcie każdego wydania.

Podstawowa:

1. Sacha K.: Inżynieria oprogramowania, PWN, Warszawa 2010,

2. Miłosz M., Borys M.: Metodyki zwinne wytwarzania oprogramowania, Politechnika Lubelska, Lublin 2011

3. Kaczor K.: Scrum i nie tylko. Teoria i praktyka w metodach Agile, PWN, Warszawa 2016.

Uzupełniająca:

1. Schwaber K., Sutherland J.: Scrum guide, 2017

2. Rossberg J.: Agile project management with Azure DevOps, Apress, Nowy Jork, 2019

Symbol i nr efektu przedmiotu / efekt uczenia się / odniesienie do efektu kierunkowego

W1 / Zna i rozumie metody i metodykę modelowania i projektowania oprogramowania systemów komputerowych i modułów awionicznych / K_W25, K_W27

W2 / Ma wiedzę o trendach rozwojowych i najistotniejszych nowych osiągnięciach w zakresie systemów operacyjnych i technik budowy oprogramowania przeznaczonych do stosowania w lotnictwie / K_W28, W_22J_1

U1 / potrafi wykorzystać poznane metody do modelowania i projektowania oprogramowania modułów statku powietrznego / K_U23, U_22J_1

U2 / Potrafi projektować oprogramowanie z uwzględnieniem zadanych kryteriów użytkowych wykorzystując narzędzia do modelowania i wspomagania projektowania oprogramowania przystosowując poznane techniki i narzędzia do danego zadania lub modyfikując bądź opracowując nowe narzędzia/ K_U28, K_U31

U3 / Potrafi ocenić przydatność i możliwość wykorzystania a następnie dokonać właściwego doboru i oceny przydatności specjalistycznego oprogramowania komputerowego do modelowania i wspomagania projektowania oprogramowania oraz wykorzystać jego możliwości do budowy oprogramowania / K2_U33

K1 / Dostrzega potrzebę, aby informacje i opnie dotyczące funkcjonalności oprogramowania przekazać w sposób powszechnie zrozumiały, przedstawiając różne punkty widzenia / K_K04

Przedmiot zaliczany jest na podstawie: zaliczenia z oceną.

Ćwiczenia zaliczane są na podstawie: zaliczenia z oceną.

Zaliczenie na ocenę jest przeprowadzane w formie pisemnego testu sprawdzającego z zadaniami zamkniętymi.

Warunkiem dopuszczenia do zaliczenia jest uzyskanie pozytywnej oceny z zaliczenia ćwiczeń oraz pozytywne oceny za wszystkie efekty uczenia się.

Zaliczenie ćwiczeń na ocenę odbywa się na podstawie średniej z pozytywnych ocen uzyskanych z odpowiedzi na pytania kontrolne i z zadań związanych z projektowaniem aplikacji realizowanych w trakcie zajęć.

Efekt W1 sprawdzany w trakcie ćwiczeń rachunkowych i na kolokwium pisemnym, przy okazji sprawdzania umiejętności U2 i U3. Ocena za osiągnięcie tego efektu jest przyznawana łącznie za osiągnięcie umiejętności U2 i U3. Sprawdzana jest wiedza w zakresie algorytmicznego opisu zjawisk na wstępnym etapie przygotowania projektu programistycznego.

Efekt W2 sprawdzany jest w trakcie ćwiczeń rachunkowych przy okazji sprawdzania umiejętności U2 i U3 oraz na kolokwium pisemnym. Sprawdzana jest wiedza w zakresie omawianych na wykładzie technik programistycznych wykorzystywanych do budowy oprogramowania w lotnictwie.

Efekt U1 sprawdzany jest w trakcie ćwiczeń rachunkowych i na kolokwium pisemnym. Ocena za osiągnięcie tego efektu jest przyznawana łącznie za osiągnięcie umiejętności U2 i U3. Sprawdzana jest umiejętność wykorzystania poznanych technik projektowania i modelowania do budowy oprogramowania.

Efekt U2 sprawdzany jest w trakcie ćwiczeń rachunkowych. Sprawdzana jest umiejętność samodzielnego wykorzystania narzędzi wspomagających proces modelowania i projektowania oprogramowania.

Efekt U3 sprawdzany jest w trakcie ćwiczeń rachunkowych. Sprawdzana jest umiejętność samodzielnego doboru narzędzi do modelowania, projektowania a następnie zarządzania cyklem życia oprogramowania według określonych kryteriów.

Ocenę bardzo dobrą otrzymuje student, który na kolokwium i sprawdzianach z ćwiczeń rachunkowych udzielił poprawnych odpowiedzi na poziomie 96-100%.

Ocenę dobrą plus otrzymuje student, który na kolokwium i sprawdzianach z ćwiczeń rachunkowych udzielił poprawnych odpowiedzi na poziomie 91-95%.

Ocenę dobrą otrzymuje student, który na kolokwium i sprawdzianach z ćwiczeń rachunkowych udzielił poprawnych odpowiedzi na poziomie 86-90%.

Ocenę dostateczną plus otrzymuje student, który na kolokwium i sprawdzianach z ćwiczeń rachunkowych udzielił poprawnych odpowiedzi na poziomie 81-85%.

Ocenę dostateczną otrzymuje student, który na kolokwium i sprawdzianach z ćwiczeń rachunkowych udzielił poprawnych odpowiedzi na poziomie 75-80%.

Ocenę niedostateczną otrzymuje student, który na kolokwium i sprawdzianach z ćwiczeń rachunkowych udzielił poprawnych odpowiedzi na poziomie poniżej 75%.