Wojskowa Akademia Techniczna - Centralny System Uwierzytelniania
Strona główna

Mechanika

Informacje ogólne

Kod przedmiotu: WMTAXWSJ-M
Kod Erasmus / ISCED: (brak danych) / (brak danych)
Nazwa przedmiotu: Mechanika
Jednostka: Wydział Mechatroniki, Uzbrojenia i Lotnictwa
Grupy:
Punkty ECTS i inne: (brak) Podstawowe informacje o zasadach przyporządkowania punktów ECTS:
  • roczny wymiar godzinowy nakładu pracy studenta konieczny do osiągnięcia zakładanych efektów uczenia się dla danego etapu studiów wynosi 1500-1800 h, co odpowiada 60 ECTS;
  • tygodniowy wymiar godzinowy nakładu pracy studenta wynosi 45 h;
  • 1 punkt ECTS odpowiada 25-30 godzinom pracy studenta potrzebnej do osiągnięcia zakładanych efektów uczenia się;
  • tygodniowy nakład pracy studenta konieczny do osiągnięcia zakładanych efektów uczenia się pozwala uzyskać 1,5 ECTS;
  • nakład pracy potrzebny do zaliczenia przedmiotu, któremu przypisano 3 ECTS, stanowi 10% semestralnego obciążenia studenta.

zobacz reguły punktacji
Język prowadzenia: polski
Forma studiów:

stacjonarne

Rodzaj studiów:

jednolite magisterskie

Rodzaj przedmiotu:

obowiązkowy

Forma zajęć liczba godzin/rygor:

W 34/x, C 34/+; 6 ECTS

Przedmioty wprowadzające:

Matematyka 1, 2, 3 / Umiejętność przekształcania wyrażeń zawierających funkcje potęgowe, funkcje trygonometryczne, funkcję wykładniczą i logarytmy, umiejętność rozwiązywania równań algebraicznych i trygonometrycznych, znajomość pojęcia wektora, jego reprezentacji i działań na wektorach, znajomość podstaw rachunku macierzowego, znajomość pojęcia pochodnej zwyczajnej i cząstkowej, umiejętność wyznaczania pochodnej funkcji, umiejętność wyznaczania całki oznaczonej, umiejętność rozwiązywania prostych równań różniczkowych zwyczajnych;

Fizyka 1 / Znajomość podstawowych pojęć mechaniki: siła, moment siły, praca, moc, energia potencjalna, energia kinetyczna, prędkość, przyspieszenie, znajomość podstawowych praw zachowania, znajomość prawa powszechnego ciążenia, znajomość praw dynamiki Newtona, znajomość jedno-stek miar wielkości mechanicznych w układzie SI.


Programy:

jednolite studia magisterskie wojskowe, kierunek Mechatronika, początek 2020/2021

Autor:

prof. dr hab. inż. Radosław TRĘBIŃSKI

Bilans ECTS:

1. Udział w wykładach / 34 godz.

2. Udział w laboratoriach / 0 godz.

3. Udział w ćwiczeniach / 34 godz.

4. Udział w seminariach / 0 godz.

5. Samodzielne studiowanie tematyki wykładów / 30 godz.

6. Samodzielne przygotowanie do laboratoriów / 0 godz.

7. Samodzielne przygotowanie do ćwiczeń / 40 godz.

8. Samodzielne przygotowanie do seminarium / 0 godz.

9. Realizacja projektu / 0 godz.

10. Udział w konsultacjach / 20 godz.

11. Przygotowanie do egzaminu / 20 godz.

12. Przygotowanie do zaliczenia / 0 godz.

13. Udział w egzaminie / 2 godz.

Sumaryczne obciążenie pracą studenta: 180 / 6 ECTS

Zajęcia z udziałem nauczycieli (1+2+3+4+9+10+13): 90 godz. / 3 ECTS

Zajęcia powiązane z działalnością naukową 138 godz./ 5 ECTS


Skrócony opis:

Redukcja układów sił. Równowaga układów płaskich i przestrzennych, wyznaczanie wielkości podporowych. Analiza statyczna belek, słupów, ram i kratownic. Wybrane zagadnienia teorii stanu naprężenia i odkształcenia. Układy liniowo-sprężyste. Naprężenia dopuszczalne. Hipotezy wytężeniowe. Analiza wytężania elementów maszyn. Elementy kinematyki i dynamiki punktu materialnego, układu punktów materialnych i bryły sztywnej. Metody analizy właściwości dynamicznych sztywnych układów mechanicznych o jednym i wielu stopniach swobody. Podstawy teorii

drgań układów mechanicznych. Układy drgające liniowe i nieliniowe oraz o jednym i wielu stopniach swobody.

Pełny opis:

Wykład/ Wykłady ilustrowane prezentacjami komputerowymi Power Point w celu dostarczenia wiedzy określonej efektami W1, W2

Tematy wykładów/ liczba godzin

1. Pojęcia i zasady mechaniki / 2

Podstawowe pojęcia mechaniki. Zasady statyki. Więzy i ich reakcje.

2. Płaski układ sił / 2

Siły zbieżne na płaszczyźnie. Para sił. Dowolny płaski układ sił. Równania równowagi. Analiza statyczna belek, ram i kratownic. Zagadnienia statycznie wyznaczalne i statycznie niewyznaczalne. Tarcie.

3. Przestrzenny układ sił / 3

Siły zbieżne w przestrzeni. Moment siły względem osi. Dowolny przestrzenny układ sił. Równania równowagi. Analiza statyczna konstrukcji przestrzennych. Środek ciężkości.

4. Podstawy wytrzymałości materiałów / 3

Definicje przemieszczeń i odkształceń. Liczba Poissona. Pojęcie naprężenia. Stan naprężenia i stan odkształcenia. Związek pomiędzy naprężeniami i odkształceniami - uogólnione prawo Hooke'a. Moduł Younga.

5. Rozciąganie i ściskanie / 2

Statyczna próba rozciągania i ściskania. Naprężenia dopuszczalne. Przy-kłady obliczeń konstrukcji na rozciąganie i ściskanie. Naprężenia w ściankach zbiorników cienkościennych.

6. Ścinanie /1

Podstawowe założenia. Ścinanie technologiczne. Naprężenie dopuszczalne przy ścinaniu. Przykłady obliczeń na ścinanie połączenia sworzniowego, połączenia nitowego i spoiny pachwinowej.

7. Skręcanie /1

Moment skręcający. Wyznaczenie naprężeń maksymalnych i kąta skręcenia. Warunek wytrzymałościowy i sztywnościowy dla skręcania.

8. Zginanie / 2

Moment zginający i siła tnąca. Analityczny sposób wyznaczania momentów zginających i sił tnących. Analiza odkształceń i naprężeń w pręcie zginanym. Momenty statyczne i momenty bezwładności figur płaskich. Warunek wy-trzymałości na zginanie. Przykłady obliczeń wytrzymałościowych belki zginanej.

9. Wyboczenie / 2

Wyboczenie sprężyste. Wyboczenie niesprężyste. Wyznaczania siły kry-tycznej - wzór Eulera. Naprężenia krytyczne. Smukłość pręta. Wyznaczanie siły krytycznej i naprężeń krytycznych dla różnych sposobów podparcia.

10. Hipotezy wytężenia materiału / 2

Istota hipotezy wytężenia materiału. Pojęcie naprężeń zredukowanych. Hipoteza Hubera-Mizesa. Hipoteza Coulomba-Tresci. Przykłady wytrzymałości złożonej.

11. Kinematyka punktu materialnego / 3

Opis ruchu punktu. Składanie ruchów. Równania ruchu punktu. Prędkość i przyspieszenie. Hodograf prędkości. Prędkość i przyspieszenie w ruchu względnym. Przyspieszenie Coriolisa.

12. Kinematyka bryły / 2

Stopnie swobody ciała sztywnego. Rodzaje ruchów bryły sztywnej. Opis ruchu bryły sztywnej.

13. Dynamika punktu materialnego / 2

Zasada d'Alemberta. Dynamiczne równania ruchu. Przykłady analizy dyna-miki punktu materialnego. Pęd. Impuls siły. Moment pędu. Praca. Energia mechaniczna. Moc.

14. Dynamika układu punktów materialnych i bryły sztywnej / 2

Środek masy układu punktów materialnych i bryły sztywnej. Twierdzenie o ruchu środka masy. Masowy moment bezwładności.

15. Kinematyka i dynamika sztywnych układów mechanicznych/ 2

Nieswobodne układy materialne. Klasyfikacja więzów. Mechanizmy płaskie.

16. Drgania układów mechanicznych/ 2

Równanie drgań swobodnych układu o jednym stopniu swobody. Drgania tłumione. Drgania wymuszone. Zjawisko rezonansu. Drgania układu nieliniowego. Drgania układu o wielu stopniach swobody.

Ćwiczenia/ Ćwiczenia audytoryjne polegające na grupowym rozwiązywaniu zadań w celu opanowania umiejętności U1, U2, U3 i U4

Tematy ćwiczeń/ liczba godzin

1. Wyznaczanie reakcji belki/ 2

2. Wyznaczanie sił w prętach kratownic płaskich/ 2

3. Wyznaczanie sił w prętach kratownic przestrzennych/ 2

4. Wyznaczanie reakcji ramy płaskiej. Wyznaczanie reakcji ramy przestrzennej/ 2

5. Rozciąganie i ściskanie/ 2

6. Ścinanie/ 2

7. Skręcanie/ 2

8. Zginanie/ 2

9. Wyboczenie/ 2

10. Kinematyka punktu materialnego/ 2

11. Kinematyka bryły/ 4

12. Dynamika punktu materialnego/ 4

13. Dynamika bryły sztywnej/ 2

14. Kinematyka i dynamika sztywnych układów mechanicznych /2

15. Drgania układów mechanicznych

Literatura:

podstawowa:

1. Jerzy Leyko, Mechanika ogólna. T. 1. Statyka i kinematyka, PWN, Warszawa 1996 (też inne wydania).

2. Jerzy Leyko, Mechanika ogólna. T. 2. Dynamika, PWN, Warszawa 1996 (też inne wydania).

3. Józef Kubik, Janusz Mielniczuk, Arnold Wilczyński, Mechanika techniczna, PWN, Warszawa 1980.

4. Jan Misiak, Mechanika techniczna. T.1. Statyka i wytrzymałość materia-łów, WNT, Warszawa 1996 (też inne wydania).

5. Jan Misiak, Mechanika techniczna. T.2. Kinematyka i dynamika, WNT, Warszawa 1996 (też inne wydania).

6. Zdzisław Dżygadło, Sylwester Kaliski, Drgania i fale. Cz.1. Drgania układów dyskretnych. WAT, Warszawa, 1981.

uzupełniająca:

1. Marian Klasztorny, Tadeusz Niezgoda, Mechanika ogólna : podstawy teoretyczne, zadania z rozwiązaniami, Ofic. Wydaw. Politechniki Warszawskiej, Warszawa 2006.

2. Michał Edward Niezgodziński, Tadeusz Niezgodziński, Wytrzymałość materiałów, PWN, Warszawa 1998 (też inne wydania).

Efekty uczenia się:

W1/ Ma uporządkowaną i podbudowaną teoretycznie wiedzę z zakresu statyki i wytrzymałości materiałów/ K_W03

W2/ Ma uporządkowaną i podbudowaną teoretycznie wiedzę z zakresu kinematyki i dynamiki/ K_W03

U1/ Potrafi dokonać analizy obciążenia konstrukcji siłami i momentami sił oraz ułożyć równania równowagi sił i momentów/ K_U08, K_U09

U2/ Potrafi wykonać obliczenia wytrzymałościowe prostych elementów konstrukcji na rozciąganie, ściskanie, ścinanie, zginanie, skręcanie i wyboczenie/ K_U08, K_U09, K_U17

U3/ Potrafi ułożyć równania opisujące ruch obiektów traktowanych jako punkt materialny lub bryła sztywna/ K_U08, K_U09

U4/ Potrafi korzystać z kart katalogowych w celu doboru właściwości wytrzymałościowych materiałów w projektowanym układzie mechanicznym/ K_U17

K1/ Zachowuje staranność przy projektowaniu układów mechanicznych, mając świadomość odpowiedzialności za poprawne ich działanie, a także za komunikatywne przedstawienie wyników swojej pracy, zgodnie z zasadami przyjętymi w środowisku inżynierskim/ K_K03

Metody i kryteria oceniania:

Przedmiot zaliczany jest na podstawie: egzaminu i zaliczenia ćwiczeń.

Ćwiczenia zaliczane są na podstawie: odpowiedzi w trakcie ćwiczeń i wyników kolokwiów. Zaliczenie ćwiczeń jest warunkiem dopuszczenia do egzaminu.

Egzamin prowadzony jest w formie pisemnej. Obejmuje rozwiązanie trzech zadań z zakresu materiału przerobionego na ćwiczeniach. Każde z zadań zawiera szereg poleceń. Wykonanie każdego polecenia jest oceniane w skali (w nawiasie podana jest liczba punktów ujemnych): + (-0), ++/- (-0,25), +/- (-0,5), +/-- (-0,75), - (-1). Ocena za zadanie obliczana jest poprzez odjęcie sumy punktów ujemnych od oceny 5. Ocena ta nie może być mniejsza od 3 (dla jednego zadania dopuszczalna jest ocena 2,5).

Efekt W1 sprawdzany jest na kolokwiach i egzaminie pisemnym, przy okazji sprawdzania umiejętności U1, U2. Ocena za osiągnięcie tego efektu jest przyznawana łącznie za osiągnięcie umiejętności U1 i U2.

Efekt W2 sprawdzany jest na kolokwiach i egzaminie pisemnym, przy okazji sprawdzania umiejętności U3. Ocena za osiągnięcie tego efektu jest przyznawana łącznie za osiągnięcie umiejętności U3.

Efekt U1 sprawdzany jest w trakcie odpowiedzi na ćwiczeniach rachunkowych, na kolokwium i egzaminie pisemnym.

Efekt U2 sprawdzany jest na ćwiczeniach rachunkowych, na kolokwium i egzaminie pisemnym

Efekt U3 sprawdzany jest w trakcie odpowiedzi na ćwiczeniach rachunkowych, na kolokwium i egzaminie pisemnym

Efekt U4 sprawdzany jest w trakcie odpowiedzi na ćwiczeniach rachunkowych, na kolokwium i egzaminie pisemnym

Efekt K1 sprawdzany jest na podstawie jakości pisemnych prac studenta pod kątem staranności ich wykonania. Ocena za osiągnięcie tego efektu wchodzi w skład oceny za osiągnięcie efektów U1,U2 i U3.

Przedmiot nie jest oferowany w żadnym z aktualnych cykli dydaktycznych.
Opisy przedmiotów w USOS i USOSweb są chronione prawem autorskim.
Właścicielem praw autorskich jest Wojskowa Akademia Techniczna.
ul. gen. Sylwestra Kaliskiego 2, 00-908 Warszawa 46 tel: +48 261 839 000 https://www.wojsko-polskie.pl/wat/ kontakt deklaracja dostępności mapa serwisu USOSweb 7.1.0.0-9 (2024-12-18)