Komputerowe wspomaganie eksploatacji

stacjonarne

I stopnia

obowiązkowy

W / 30x; C / 8+; L / 14+; P / 8+; Razem: 60

Informatyka i Laboratorium informatyki i mechaniki / zna podstawowe zasady budowy programów wspomagających zarządzanie z wykorzystaniem baz danych, umie opracować model logiczny danych jako podstawę budowy oprogramowania do wspomagania zarządzania.

Niezawodność, trwałość i eksploatacja obiektów / potrafi zaplanować i nadzorować proces eksploatacji urządzeń.

Metody identyfikacji i diagnostyki / zna zasady budowy i doboru urządzeń diagnostycznych

semestr szósty / Mechatronika / Techniki komputerowe w mechatronice

dr inż. Sławomir Piechna

aktywność / obciążenie studenta w godz.:

1. Udział w wykładach / 30

2. Udział w ćwiczeniach / 8

3. Samodzielne przygotowanie do ćwiczeń / 8

4. Udział w ćwiczeniach laboratoryjnych/ 14

5. Samodzielne przygotowanie do ćwiczeń laboratoryjnych/ 28

6. Udział w projektach / 8

7. Samodzielne przygotowanie projektów / 32

8. Udział w konsultacjach / 6

9. Przygotowanie do egzaminu / 15

10. Udział w egzaminie / 2

Sumaryczne obciążenie pracą studenta: 151 godz./ 5 pkt. ECTS

Zajęcia z udziałem nauczycieli: 68 godz. / 2,5 ECTS

Zajęcia powiązane z działalnością naukową 4 ECTS

Systemy wspomagania zarządzania a systemy wspomagania utrzymaniem ruchu w przedsiębiorstwie produkcyjnym. Metody prognozowania stanu w technice. Systemy monitorowania i prognozowania niezawodności w eksploatacji. Metody oceny trwałości złożonych obiektów technicznych oraz modyfikacja systemu ich eksploatacji. Elementy metodycznego projektowania systemu informatycznego wspomagającego eksploatację. Projektowanie i tworzenie aplikacji bazy danych eksploatacyjnych.

Wykład / metoda werbalno-wizualna z wykorzystaniem nowoczesnych technik multimedialnych

1. Ogólna charakterystyka zarządzania eksploatacją. / 2

Geneza i współczesność zarządzania zasobami techniki.

2. Zarządzanie wspomagane komputerowo. / 2

Systemy wspomagania zarządzania organizacją a systemy wspomagania zarządzania utrzymaniem ruchu w przedsiębiorstwie produkcyjnym.

3. Metody prognozowania stanu w technice. / 2

Probabilistyczne metody oceny trwałości złożonych obiektów technicznych.

4. Systemy monitorowania i prognozowania niezawodności w eksploatacji. / 2

Przykłady systemów wykorzystywanych w lotnictwie Sił Zbrojnych RP. Charakterystyka systemów SAMANTA, SAN i SAT.

5. Metody oceny trwałości złożonych obiektów technicznych. / 6

Modele matematyczne oceny trwałości obiektów ocenianych jakościowo i ilościowo, metodyka oceny trwałości KLPR i planowania strategii eksploatacji na podstawie wyników okresowej kontroli ich stanu technicznego, mikrokomputerowy system wspomagania procesu eksploatacji urządzeń uzbrojenia lotniczego, automatyczny podsystem wprowadzania danych, przykłady oceny trwałości i planowania strategii eksploatacji KLPR.

6. Metody oceny trwałości obiektów technicznych oraz modyfikacja systemu eksploatacji. / 6

Model matematyczny oceny trwałości DL, metodyka oceny trwałości DL oraz planowanie strategii eksploatacji na podstawie wyników okresowej kontroli ich stanu technicznego, mikrokomputerowy system wspomagania procesu eksploatacji DL.

7. Elementy metodycznego projektowania systemu informatycznego wspomagającego eksploatację w oparciu o KWE okrętowego systemu uzbrojenia OSU-35K. / 4

Przetwarzanie danych w systemie informatycznym, modelowanie procesu eksploatacji w środowisku relacyjnej bazy danych, projektowanie komputerowego wspomagania eksploatacji obiektów technicznych.

8. Modelowanie procesu eksploatacji w środowisku relacyjnej bazy danych, projektowanie komputerowego wspomagania eksploatacji obiektów technicznych na przykładzie KWE OSU-35K. / 2

Cel i wymagania, przygotowanie modelu logicznego danych. Weryfikacja modelu. Typy danych. Dokumentacja modelu. Opracowanie koncepcji interfejsu graficznego aplikacji relacyjnej bazy danych. Raportowanie w systemach komputerowego wspomagania eksploatacji.

9. Tworzenie aplikacji bazy danych. / 2

Dostosowanie aplikacji do wymagań użytkowników oraz generowanie raportów i zestawień.

10. Systemy wspomagające eksploatację sprzętu uzbrojenia w Siłach Zbrojnych a Zintegrowany Wieloszczeblowy System Informatyczny Resortu Obrony Narodowej (ZWSIRON). / 2

Podsumowanie.

Ćwiczenia / metoda werbalno-praktyczna

1. Przykłady obliczeniowe metod oceny trwałości kierowanych lotniczych pocisków rakietowych (KLPR). / 4

Opracowanie arkusza kalkulacyjnego realizującego modele matematyczne oceny trwałości obiektów ocenianych ilościowo. Dyskusja metodyki oceny trwałości KLPR

i planowania strategii eksploatacji na podstawie wyników okresowej kontroli ich stanu technicznego.

2. Przykłady wyznaczania trwałości resztkowych dla populacji działek lotniczych (DL). / 2

Opracowanie arkusza kalkulacyjnego realizującego model matematyczny oceny trwałości DL. Dyskusja metodyki oceny trwałości DL oraz planowanie strategii eksploatacji na podstawie wyników okresowej kontroli ich stanu technicznego.

3. Elementy metodycznego projektowania systemu informatycznego wspomagającego eksploatację. / 2

Modelowanie procesu eksploatacji w środowisku relacyjnej bazy danych - analiza modelu logicznego danych.

Laboratorium / metoda werbalno-praktyczna z wykorzystaniem komputerów

1. Przykłady wykorzystania metod oceny trwałości kierowanych lotniczych pocisków rakietowych (KLPR). / 4

Wykorzystanie mikrokomputerowego systemu wspomagania procesu eksploatacji urządzeń uzbrojenia lotniczego SEKCJA:

- automatyczny podsystem wprowadzania danych,

- przykłady oceny trwałości i planowania strategii eksploatacji KLPR.

2. Przykłady wykorzystania aplikacji „Baza działek 1” dla populacji działek lotniczych (DL). / 4

Metodyka oceny trwałości DL oraz planowanie strategii eksploatacji na podstawie wyników okresowej kontroli ich stanu technicznego, mikrokomputerowy system wspomagania procesu eksploatacji DL „Baza działek 1”.

3. Projektowanie bazy danych wspomagającej zarządzanie eksploatacją. / 6

Wykonanie bazy danych wspomagającej zarządzanie eksploatacją pojazdów samochodowych. Ćwiczenie realizowane zgodnie z instrukcją laboratoryjną.

Budowa i wypełnianie tabel. Budowa kwerend, formularzy i raportów. Budowa interfejsu użytkownika (formularza startowego).

Projekt / metoda werbalno-praktyczna z wykorzystaniem komputerów oraz urządzeń prezentacyjnych

1. Indywidualne zadanie zaprojektowania i budowy bazy danych wspomagającej eksploatację wybranych obiektów technicznych. Prezentacja założeń i wymagań / 2.

2. Budowa elementów bazy danych. Graficzny interfejs użytkownika. Przygotowanie pomocy w obsłudze bazy danych / 4.

2. Dokumentacja bazy danych – sprawozdanie / 2.

podstawowa:

1. Chmielarz W., Systemy informatyczne wspomagające zarządzanie. Warszawa 1996r

2. Kaźmierczak J., Eksploatacja systemów technicznych, Wydawnictwo Politechniki Śląskiej Gliwice, 2000 r..

3. Niziński S., Żółtowski B., Informatyczne systemy zarządzania eksploatacją, Wydawnictwo Markar, Olsztyn-Bydgoszcz 2001 r..

4. Piechna S., Urządzenia diagnostyczne lotniczych pocisków kierowanych, WAT, 1992r;

5. Tomaszek H., Systemy uzbrojenia lotniczego, WAT, 1995 r..

6. Idziaszek, Z., Piechna S., Olearczuk E., VI –ta Międzynarodowa Konferencja Uzbrojeniowa Waplewo 2006 nt. „Komputerowe wspomaganie zarządzania eksploatacją” Materiały konferencyjne str. 373-382.

7. Idziaszek, Z., Piechna S., Olearczuk E., VI –ta Międzynarodowa Konferencja Uzbrojeniowa Waplewo 2006 nt. „Istota modernizacji eksploatacji działek lotniczych” Materiały konferencyjne str. 356-373.

8. Idziaszek, Z., Piechna S., Olearczuk E., VI –ta Międzynarodowa Konferencja Uzbrojeniowa Waplewo 2006 nt. „Organizacja obiegu danych w zarządzaniu trwałością działek lotniczych” Materiały konferencyjne str. 382-392.

9. Idziaszek Z. , Olearczuk E.: „Zarządzanie trwałością szybkostrzelnych armat automatycznych w systemie eksploatacji z wykorzystaniem bazy danych eksploatacyjnych”, Eksploatacja i Niezawodność Nr1(25)/2005, str. 47-57.

10. Idziaszek Z., Piechna S., Metodyka projektowania komputerowego systemu wspomagania eksploatacji działek lotniczych, Mechanik 7/2010, 153-160,.

11. Idziaszek Z., Piechna S., Teoretyczne podstawy oceny trwałości w eksploatacji obiektów, Mechanik 7/2010, 145-152,.

uzupełniająca:

1. Downarowicz O. System eksploatacji. Zarządzanie zasobami techniki. Gdańsk-Radom : Wydawnictwo Instytutu Technologii Eksploatacji, 1997. ISBN 83-7204-006-0.

2. Szymczyk J., Skomra A., Eksploatacja uzbrojenia lotniczego. Warszawa : Wydawnictwo Wojskowej Akademii Technicznej, 1984.

3. Legutko S. Podstawy eksploatacji maszyn i urządzeń. Warszawa : Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne Spółka Akcyjna, 2004, wydanie drugie 2007. ISBN 978-83-02-08998-5

4. Wybrańczyk M., Delphi 7 i bazy danych, Helion, 2003r.

5. Jaźwiński J., Żurek J. i inni. Wybrane problemy sterowania zapasami. Warszawa-Radom : Wydawnictwo Instytutu Technologii Eksploatacji - PIB, 2007. ISBN 978-83-7204-637-6.

Symbol i nr efektu modułu / efekt kształcenia / odniesienie do efektu kierunkowego

W1 - ma uporządkowaną wiedzę dotyczącą obszarów zastosowania zintegrowanych narzędzi wspomagających proces zarządzania

a w nich modułów utrzymania ruchu / K_W12, KW_17

W2 - ma elementarną wiedzę w zakresie architektury wielowarstwowych systemów zarządzania bazami danych, niezbędną do instalacji, obsługi i utrzymania narzędzi informatycznych służących do wspomagania eksploatacji urządzeń mechatronicznych / K_W05, K_W16

U1 - potrafi stosować właściwe środowiska programistyczne do budowy aplikacji wspomagania eksploatacji urządzeń mechatronicznych / K_U18

U2 - potrafi opracować harmonogram obsług technicznych obiektu oraz nadzorować za pomocą bazy danych proces jego realizacji / K_U21

U3 - potrafi w umiejętny sposób opracować harmonogram realizacji indywidualnego projektu i określić priorytety służące jego wykonaniu i udokumentowaniu / K_U04

Przedmiot zaliczany jest na podstawie: egzaminu z oceną.

Ćwiczenia zaliczane są na podstawie: zaliczenia bez oceny.

Ćwiczenia laboratoryjne zaliczane są na podstawie: zaliczenia z oceną.

Projekt zaliczany jest na podstawie: zaliczenia z oceną.

Warunkiem niezbędnym przystąpienia do egzaminu i wystawienia oceny pozytywnej z przedmiotu jest uzyskanie zaliczenie z ćwiczeń, zaliczenia laboratorium na ocenę pozytywną, zaliczenia projektu na ocenę pozytywną. Ocena końcowa jest ważoną z ocen pisemnego egzaminu z wagą 0,5, laboratorium z wagą 0,25 i projektu 0,25.

Osiągnięcie efektów W1, W2 sprawdzane jest: na pisemnym egzaminie oraz na ćwiczeniach.

Osiągnięcie efektów U1 i U2 sprawdzane jest w trakcie sprawdzania przygotowania do ćwiczeń, realizacji ćwiczeń laboratoryjnych i projekcie.

Osiągnięcie efektu U3 sprawdzane jest w trakcie realizacji indywidualnego projektu bazy danych wspomagającego eksploatację.

Ocenę bardzo dobrą otrzymuje student, którego średnia ważona z ocen wynosi min. 4,70 oraz który posiadł wiedzę i umiejętności przewidziane efektami kształcenia, a ponadto wykazuje zainteresowanie przedmiotem, w sposób twórczy podchodzi do powierzonych zadań i wykazuje się samodzielnością w zdobywaniu wiedzy i umiejętności.

Ocenę dobrą plus otrzymuje student, którego średnia ważona z ocen wynosi min. 4,30 oraz który posiadł wiedzę i umiejętności przewidziane efektami kształcenia, a ponadto wykazuje zainteresowanie przedmiotem, w sposób twórczy podchodzi do powierzonych zadań i wykazuje się samodzielnością w zdobywaniu wiedzy i umiejętności.

Ocenę dobrą otrzymuje student, którego średnia ważona z ocen wynosi min. 3,80 oraz który posiadł wiedzę i umiejętności przewidziane programem nauczania w stopniu dobrym. Potrafi rozwiązywać zadania i problemy o średnim stopniu trudności.

Ocenę dostateczną plus otrzymuje student, którego średnia ważona z ocen wynosi min. 3,30 oraz który posiadł wiedzę i umiejętności przewidziane programem nauczania w stopniu dość dobrym. Potrafi rozwiązywać zadania i problemy o średnim stopniu trudności.

Ocenę dostateczną otrzymuje student, którego średnia ważona z ocen wynosi min.3.00, oraz który posiadł wiedzę i umiejętności przewidziane programem nauczania w stopniu dostatecznym. Samodzielnie rozwiązuje zadania i problemy o niskim stopniu trudności. W jego wiedzy i umiejętnościach zauważalne są luki, które potrafi jednak uzupełnić pod kierunkiem nauczyciela.

Ocenę niedostateczną otrzymuje student, który nie ma zaliczonych wszystkich efektów kształcenia lub który nie spełnia przedstawionych powyżej wymogów.