Metody identyfikacji i diagnostyki V sem.

niestacjonarne

I stopnia

Studia niestacjonarne:

semestr V: W 14/Zo; C 6/Z; L 8/Z razem: 28 godz., 4 pkt ECTS

Matematyka / znajomość podstaw analizy matematycznej.

Podstawy informatyki / znajomość narzędzi pakietu Microsoft Office i Matlaba.

Mechatronika / znajomość działania układów mechatronicznych.

semestr piąty / mechatronika / techniki komputerowe w mechatronice

dr inż. Jacek DUDZIŃSKI

aktywność / obciążenie studenta w godz.

1. Udział w wykładach / 28 (15)*

2. Udział w laboratoriach / 10 (9)*

3. Udział w ćwiczeniach / 12 (6)*

4. Samodzielne studiowanie tematyki wykładów / 26 (30)*

5. Samodzielne przygotowanie do laboratoriów / 12 (16)*

6. Samodzielne przygotowanie do ćwiczeń / 10 (18)*

7. Udział w konsultacjach / 4 (8)*

8. Przygotowanie do zaliczenia / 18

Przedmiot przygotowuje do samodzielnej identyfikacji modeli matematycz-nych układów dynamicznych przy wykorzystaniu metod identyfikacji. W ramach wykładów przedstawiane są metody identyfikacji i diagnostyki. Przedmiot przygotowuje do samodzielnego rozwiązywania przez studentów zadań diagnostyki. W tym optymalizacji procesu diagnozowania.

Wykłady / metoda werbalno-wizualna z wykorzystaniem technik multime-dialnych

1. Ogólna klasyfikacja zadań identyfikacji / 2 / 2*/

Zadania identyfikacji, definicje, klasyfikacja, modele, sygnały.

2. Klasyczne metody nieparametrycznej identyfikacji systemów dynamicz-nych /2 / 2*/

Szeregi czasowe, analiza widmowa i korelacyjna .

3. Identyfikacja modeli systemów statycznych i dynamicznych / 4 / 2*/

Identyfikacja systemów statycznych, dynamicznych metod czasową.

4. Metody eksperymentalnej analizy systemowej / 2 / 0*/

Metoda najmniejszych kwadratów, metoda największej wiarygodności.

5. Wykorzystanie metody najmniejszych kwadratów w zadaniu identyfikacji /2 / 2*/

Właściwości estymatora, metody oceny, ocena poprawności modelu.

6. Rekurencyjne metody estymacji wektora parametrów /2 /0*/

Rekurencyjne metody estymacji, rekurencyjne metody uaktualniania

wektora wag.

7. Modele obiektów diagnozowania /4 /3*/

Modele matematyczne obiektów.

8. Specyfika diagnozowania urządzeń elektronicznych i mechanicznych /4 /2*/

Wybrane problemy diagnozowania urządzeń złożonych.

9. Optymalizacja procesu diagnozowania /2 /0*/

Optymalizacja procesu diagnozowania wg różnych kryteriów.

10. Wskaźniki jakości procesu diagnozowania /4 /2*/

Wskaźniki jakości procesu i ich wyznaczania.

Ćwiczenia / metoda werbalno-praktyczna

1. Identyfikacja układów dynamicznych metodą częstotliwościową /2 /0*/

Metoda częstotliwościowa, praktyczne aspekty dla prostego obiektu.

2. Identyfikacja modelu dynamicznego /2 /0*/

Metoda czasowa, praktyczne aspekty wyznaczania modelu obiektu złożonego.

3. Komputerowa identyfikacja modelu układu dynamicznego /2 /2*/

Komputerowa identyfikacja modelu układu, wykorzystanie GUI ident matlaba w procesie identyfikacji.

4. Opracowanie programu kontroli stanu obiektu /2 /2*/

Opracowanie programu kontroli stanu obiektu mechtronicznego różny-mi metodami.

5. Opracowanie programu lokalizacji niezdatności obiektu /2 /2*/

Opracowanie programu lokalizacji niezdatności obiektu dla wybranego modelu obiektu metodami słownikowymi.

Laboratoria / metoda praktyczna

1. Komputerowy pomiar charakterystyk czasowych układu dynamicznego /2 /2*/

Pomiar charakterystyk czasowych układu dynamicznego z

wykorzystaniem karty pomiarowej.

2. Identyfikacja układów dynamicznych metodą klasyczną /2 /0*/

Identyfikacja układu dynamicznego metodą klasyczną.

3. Identyfikacja układu dynamicznego /2 /3*/

Identyfikacja parametryczna układu dynamicznego metodą czasową.

4. Diagnozowanie obiektu technicznego, wykonanie wybranego urządzenia mechatronicznego o niewielkiej liczbie elementów składowych /2 /0*/

Samodzielne wykonanie przez studenta urządzenia mechatronicznego i

jego diagnozowanie pod nadzorem wykładowcy.

5. Diagnozowanie wybranego obiektu technicznego, uruchomienie i sprawdzenie funkcjonowania własnoręcznie wykonanego urządzenia /2 /2*/

Wyznaczenie funkcji wymaganej diagnozowanego, wybranego obiektu

technicznego.

6. Diagnozowanie procesu wytwarzania /2 /2*/

Konstruowanie karty kontrolnej i badanie zdolności procesu.

* oznacza liczbę godzin dla studenta studiów niestacjonarnych. Dla studentów niestacjonarnych wykładowca na każdych zajęciach podaje zagadnienia do samodzielnego przestudiowania.

Podstawowa:

autor, tytuł, wydawnictwo, rok wydania

A. Niederliński, „Systemy i sterowanie”, 1983.

W. Tarnowski, „Modelowanie matematyczne i symulacja komputerowa”, 2003.

A. Zalewski, R. Cegieła, „Matlab - obliczenia numeryczne i ich zastosowania”, 1999.

K. Mańczak, „Metody identyfikacji wielowymiarowych obiektów sterowania”, 1997.

T. Rozwadowski: „Diagnostyka techniczna”, WAT, Warszawa, 1983.

B. Żółtowski, H. Tylicki : „Elementy diagnostyki technicznej maszyn”, 2008.

Uzupełniająca:

autor, tytuł, wydawnictwo, rok wydania

S. Niziński, R. Michalski, „Diagnostyka obiektów technicznych”, 2002.

J. Rutkowski, „Słownikowe metody diagnostyczne”, 2003.

Symbol i nr efektu modułu / efekt kształcenia / odniesienie do efektu kierun-kowego

W1 / Ma elementarną wiedzę na temat cyklu życia urządzeń i systemów mechatronicznych / K_W15

U1 / Potrafi dostrzegać aspekty systemowe i pozatechniczne przy formuło-waniu i rozwiązywaniu zadań inżynierskich / K_U22

U2 / Ma podstawowe przygotowanie do pracy w środowisku przemysłowym oraz zna związane z tą pracą zasady bezpieczeństwa i higieny pracy / K_U23

Przedmiot zaliczany jest na podstawie: zaliczenia.

Ćwiczenia zaliczane są na podstawie: rozwiązywania zadań na ćwiczeniach

Ćwiczenia laboratoryjne zaliczane są na podstawie: ocen ze sprawozdań

Zaliczenie przedmiotu jest prowadzone w formie pisemnego testu spraw-dzającego z zadaniami zamkniętymi i otwartymi

Warunkiem dopuszczenia do zaliczenia jest są pozytywne oceny z odpo-wiedzi na pytania kontrolne i z zadań rachunkowych oraz ćwiczeń laborato-ryjnych

Osiągnięcie efektu W1 - weryfikowane podczas ćwiczeń rachunkowych i testu sprawdzającego z zadaniami zamkniętymi i otwartymi.

Osiągnięcie efektu U1 i U2 - sprawdzane jest w trakcie odpowiedzi, wyko-nywania zadań na ćwiczeniach rachunkowych i przygotowywania sprawoz-dań na ćwiczeniach laboratoryjnych

Ocenę bardzo dobrą otrzymuje student, który potrafi właściwie stosować pojęcia z zakresu metod identyfikacji i normalizacji. Zna pojęcia wykorzy-stywane w identyfikacji modeli i diagnostyce urządzeń związanych ze stu-diowaną specjalnością. Potrafi samodzielnie dokonać identyfikacji modeli i przeprowadzić diagnostykę złożonego układu.

Ocenę dobrą plus otrzymuje student, który potrafi właściwie stosować pojęcia z zakresu metod identyfikacji i normalizacji. Zna pojęcia wykorzysty-wane w identyfikacji modeli i diagnostyce urządzeń związanych ze studio-waną specjalnością. Potrafi samodzielnie dokonać identyfikacji modeli i przeprowadzić diagnostykę układu.

Ocenę dobrą otrzymuje student, który potrafi właściwie stosować pojęcia z zakresu metod identyfikacji i normalizacji. Zna pojęcia wykorzystywane w identyfikacji modeli i diagnostyce urządzeń związanych ze studiowaną spe-cjalnością. Potrafi samodzielnie dokonać identyfikacji modeli i przeprowa-dzić diagnostykę prostego układu.

Ocenę dostateczną plus otrzymuje student, który potrafi stosować pojęcia z zakresu metod identyfikacji i normalizacji. Zna pojęcia wykorzystywane w identyfikacji modeli i diagnostyce urządzeń związanych ze studiowaną spe-cjalnością. Potrafi z niewielką pomocą nauczyciela dokonać identyfikacji modeli i przeprowadzić diagnostykę prostego układu.

Ocenę dostateczną otrzymuje student, który potrafi stosować większość pojęć z zakresu metod identyfikacji i normalizacji. Zna podstawowe pojęcia wykorzystywane w identyfikacji modeli i diagnostyce urządzeń związanych ze studiowaną specjalnością. Potrafi z pomocą nauczyciela dokonać identyfikacji modeli i przeprowadzić diagnostykę urządzeń.

Ocenę niedostateczną otrzymuje student, który nie spełnił wymagań na ocenę dostateczną.

nie dotyczy