Projektowanie amunicji

stacjonarne

jednolite magisterskie

wybieralny

W 30/x, C 20/+, P 24/+, S 6/zal; razem: 80 godz., 9,5 pkt ECTS

Konstrukcja środków bojowych wojsk lądowych/ znajomość budowy i działania podstawowych wzorów środków bojowych.

Balistyka wewnętrzna / znajomość zjawisk występujących podczas strzału

semestr studiów: VIII / kierunek studiów: Mechatronika/ Środki bojowe

płk dr hab. inż. Przemysław KUPIDURA

1. Udział w wykładach – 30

2. Samodzielne studiowanie tematyki wykładów – 30

3. Udział w ćwiczeniach – 20

4. Samodzielne przygotowanie do ćwiczeń – 30

5.Udział w projektach – 24

6. Samodzielne przygotowanie do projektów – 34

7.Udział w seminarium - 6

8. Samodzielne przygotowanie do seminarium - 16

9. Udział w konsultacjach – 38

10. Przygotowanie do egzaminu – 15

11. Udział w egzaminie- 2

Sumaryczne obciążenie pracą studenta – 285 / 9,5 ECTS

Zajęcia z udziałem nauczycieli (1+3+5+7+9+11) – 120 godz / 4 ECTS

Zajęcia powiązane z działalnością naukową/ 5,5 ECTS

Wymagania stawiane przed amunicją i jej elementami. Projektowanie nabojów strzeleckich. Charakterystyki konstrukcyjne pocisków artyleryjskich. Siły działające na pocisk. Obliczenia wytrzymałościowe i funkcjonalności wybranych elementów pocisków artyleryjskich. Specyfika projektowania i obliczenia wytrzymałościowe amunicji moździerzowej i przeciwpancernej. Kryteria żyroskopowej i aerodynamicznej stabilizacji pocisku artyleryjskiego. Projektowanie części wiodącej pocisku. Układy konstrukcyjne urządzeń inicjujących oraz mechanizmy w nich stosowane. Siły działające na elementy zapalnika. Obliczanie warunków bezpieczeństwa i uzbrajania się zapalników. Obliczanie elementów ruchu części zapalników. Projektowanie zapalników, określanie ich charakterystyk eksploatacyjnych oraz obliczenia wytrzymałościowe. Projektowanie elementów pirotechnicznych i elektrozapałów.

Wykłady/ metoda werbalno-wizualna wykorzystaniem nowoczesnych

technik multimedialnych

1. Wymagania stawiane przed amunicją/ 2.

Wymagania taktyczno-techniczne, eksploatacyjne, konstrukcyjne i technologiczne stawiane nabojom strzeleckim i artyleryjskim.

2. Zasady projektowania amunicji strzeleckiej/ 4.

Balistyczne projektowanie naboju. Charakterystyka zagadnień wytrzymałościowych, sposoby zapewnienia zgodności torów lotu różnych pocisków oraz projektowanie łusek nabojowych.

3. Zasady projektowania pocisków działowych/ 2.

Charakterystyki konstrukcyjne i balistyczne pocisku i metody ich wyznaczania.

4. Siły działające na pocisk podczas strzału, na torze lotu i u celu/ 4.

Siła od ciśnienia gazów prochowych, siły bezwładności, siły reakcji ścianki lufy, siła od ciśnienia ładunku wewnętrznego, siła oporu powietrza, siła nabiegania, siła oporu przegrody.

5. Wytrzymałościowe projektowanie pocisku/ 6.

Sprawdzenie wytrzymałościowe korpusu pocisku w przekrojach krytycznych jego dna. Projektowanie części wiodącej pocisku. Sprawdzenie wytrzymałościowe pierścienia wiodącego.

6. Zasady projektowania pocisków moździerzowych i podkalibrowych/ 2.

Specyfika zjawiska strzału z moździerza. Wytrzymałościowe projektowanie korpusu pocisku moździerzowego. Specyfika działania amunicji podkalibrowej. Wytrzymałościowe projektowanie sabotu.

7. Obliczanie warunków stabilizacji pocisków/ 2.

Kryteria żyroskopowej oraz aerodynamicznej stabilizacji pocisku artyleryjskiego.

8. Zasady projektowania zapalników/ 2.

Mechanizmy stosowane w zapalnikach. Wymagania stawiane przed systemami zapalnikowymi (Normy Obronne).

9. Ogólne wymagania wytrzymałościowe względem mechanizmów zapalników i warunki bezpieczeństwa oraz pewności ich uzbrajania się/ 4.

Wytrzymałościowe projektowanie zapalników. Warunki bezpieczeństwa i uzbrojenia mechanizmów z bezpiecznikami osiowymi. Warunki bezpieczeństwa i uzbrojenia mechanizmów z bezpiecznikami odśrodkowymi.

10. Charakterystyki działania zapalników kontaktowych u celu/ 2.

Obliczanie czułości i szybkości działania zapalników uderzeniowych.

Ćwiczenia / metoda werbalno-praktyczna

1. Obliczenia sił działających na pocisk podczas strzału/ 2.

2. Obliczenia wytrzymałościowe korpusu pocisków artyleryjskich/ 4.

3. Obliczenia wytrzymałościowe części wiodącej pocisku/ 2.

4. Obliczenia wytrzymałościowe pocisków moździerzowych/ 2.

5. Sprawdzanie warunków stabilizacji pocisków/ 2.

6. Obliczanie sił działających na zapalnik w procesie eksploatacji/ 2.

7. Sprawdzanie warunków uzbrajania zapalnika/ 4.

8. Obliczanie czułości i szybkości działania zapalników uderzeniowych/ 2.

Projekt / metoda praktyczna

1. Projekt pocisku: określenie charakterystyk konstrukcyjnych/ 8.

2. Projekt pocisku: sprawdzenie wytrzymałościowe/ 10.

3. Projekt mechanizmu uzbrajająco-zabezpieczającego: sprawdzenie warunku bezpieczeństwa i uzbrojenia/6.

Seminarium / metoda praktyczna

1. Referowanie i dyskutowanie wyników projektu przejściowego 1 i 2/ 4.

2. Referowanie i dyskutowanie wyników projektu przejściowego 3/ 2.

Podstawowa

1. S. Majewski, S. Niezgodzki – „Podstawy projektowania amunicji” – WAT 1981.

2. S. Derecki, E. Stor – „Podstawy projektowania zapalników artyleryjskiej” – WAT1983.

3. M. Wasiliew – „Teoria projektowania zapalników” – MON, Warszawa1955.

4. Materiały dydaktyczne przekazane studentom przez wykładowcę.

Uzupełniająca

1. Opracowanie zbiorowe pod redakcją naukową R. Woźniaka – „Encyklopedia Najnowszej Broni Palnej, tom 1-4” – Dom Wydawniczy Bellona, Warszawa 2001-2002.

W1 – zna konstrukcję, działanie oraz zasady eksploatacji środków bojowych będących w gestii lub podlegających Szefostwu Środków Bojowych Inspektoratu Wsparcia - W_38B01_2

W2 – dysponuje wiedzą z zakresu technologii stosowanych podczas produkcji środków bojowych, właściwości użytych tam materiałów konstrukcyjnych i substancji oraz ich wpływu na proces eksploatacji i bojowego użycia - W_38B01_3

U1 – potrafi zidentyfikować zjawiska zachodzące podczas strzału i na torze lotu oraz wskazać ich związek z charakterystykami użytych do produkcji materiałów i substancji oraz wpływem na nie procesu ich eksploatacji - U_38B01_4

K1 – dysponuje odpowiednią wiedzą techniczną, pozwalającą w toku eksploatacji środków bojowych rozwiązywać problemy za pomocą metod i technik inżynierskich - K_38B01_1

Przedmiot kończy się egzaminem w formie pisemnej/ ustnej, w którym student musi udzielić minimum 60% poprawnych odpowiedzi. Warunkiem dopuszczenia do zaliczenia przedmiotu jest zaliczenie ćwiczeń, seminarium i projektu.

Efekty W1 i W2 sprawdzane są podczas testu pisemnego.

Efekty U1 oraz K1 sprawdzane są podczas zaliczenia ćwiczeń, seminarium oraz projektu.

- 5,0 (bdb) – udzielił minimum 90% poprawnych odpowiedzi.

- 4,0 (db) – udzielił minimum 75% poprawnych odpowiedzi.

- 3,0 (dst) – udzielił minimum 60% poprawnych odpowiedzi.

Ocenę bardzo dobrą otrzymuje student, którego średnia ważona z ocen wynosi min. 4,75, oraz który posiadł wiedzę i umiejętności przewidziane efektami kształcenia, a ponadto wykazuje zainteresowanie przedmiotem, w sposób twórczy podchodzi do powierzonych zadań i wykazuje się samodzielnością w zdobywaniu wiedzy. Wykazuje się wytrwałością i samodzielnością w pokonywaniu trudności oraz systematycznością pracy.

Ocenę dobrą plus otrzymuje student, którego średnia ważona z ocen wynosi min. 4,25, oraz który posiadł wiedzę i umiejętności przewidziane efektami kształcenia, a ponadto wykazuje zainteresowanie przedmiotem, w sposób twórczy podchodzi do powierzonych zadań i wykazuje się samodzielnością w zdobywaniu wiedzy. Wykazuje się wytrwałością i samodzielnością w pokonywaniu trudności oraz systematycznością pracy.

Ocenę dobrą otrzymuje student, którego średnia ważona z ocen wynosi min. 3,75, oraz który posiadł wiedzę i umiejętności przewidziane programem nauczania w stopniu dobrym. Potrafi rozwiązywać zadania i problemy o średnim stopniu trudności.

Ocenę dostateczną plus otrzymuje student, którego średnia ważona z ocen wynosi min. 3,25, oraz który posiadł wiedzę i umiejętności przewidziane programem nauczania w stopniu dobrym. Potrafi rozwiązywać zadania i problemy o średnim stopniu trudności.

Ocenę dostateczną otrzymuje student, którego średnia ważona z ocen wynosi min.3,00, oraz który posiadł wiedzę i umiejętności przewidziane programem nauczania w stopniu dostatecznym. Samodzielnie rozwiązuje zadania i problemy o niskim stopniu trudności. W jego wiedzy i umiejętnościach zauważalne są luki, które potrafi jednak uzupełnić pod kierunkiem nauczyciela.

Ocenę niedostateczną otrzymuje student, który nie ma zaliczonego testu lub ćwiczenia lub który nie spełnia przedstawionych powyżej wymogów.