Projektowanie maszyn

niestacjonarne

II stopnia

obowiązkowy

W 10 /+, Ćw 10/ +, L 16/+, razem: 36 godz., 4 pkt ECTS

Grafika inżynierska / Wymagania wstępne: ukształtowanie wyobraźni przestrzennej, znajomości zasad rysunku technicznego maszynowego.

Mechanika techniczna / Wymagania wstępne: znajomość zasad mechaniki ciała stałego.

Materiały konstrukcyjne w budowie maszyn / Wymagania wstępne: znajomość zasad doboru materiałów konstrukcyjnych w projektowaniu maszyn.

CAD dla mechaników / Wymagania wstępne: umiejętność wykorzystania specjalistycznych programów komputerowych w projektowaniu.

Podstawy konstrukcji maszyn I, II, III / Wymagania wstępne: znajomość ogólnych zasad konstrukcji i obliczeń wytrzymałościowych elementów maszyn, projektowanie elementów układów napędowych.

semestr studiów / kierunek studiów / specjalność

II semestr / Mechanika i budowa maszyn / wszystkie specjalności

prof. dr hab. inż. Zdzisław Bogdanowicz, dr inż. Krzysztof Grzelak

Aktywność / obciążenie studenta w godz. (wg. arkusza Bilans ECTS)

1. Udział w wykładach /10

2. Udział w laboratoriach / 16

3. Udział w ćwiczeniach / 10

4. Udział w seminariach / 0.

5. Samodzielne studiowanie tematyki wykładów / 16

6. Samodzielne przygotowanie do laboratoriów / 48

7. Samodzielne przygotowanie do ćwiczeń / 30

8. Samodzielne przygotowanie do seminarium / 0

9. Realizacja projektu / 0

10. Udział w konsultacjach / 5,4

11. Przygotowanie do egzaminu / 0

12. Przygotowanie do zaliczenia / 14,4

13. Udział w egzaminie / 0

Sumaryczne obciążenie pracą studenta: 149,8godz. /4,9 przyjęto 4 ECTS

Zajęcia z udziałem nauczycieli (1+2+3+4+9+10+13): 41,4 godz./ 2,0.ECTS

Zajęcia powiązane z działalnością naukową (1÷10): 130 godz./ 2,5 ECTS

Zajęcia w ramach tego przedmiotu obejmują zagadnienia związane z obliczaniem kół

zębatych według normy międzynarodowej ISO, specjalne zagadnienia projektowania

maszyn jak: zagadnienie kontaktowe Hertza, zagadnienie Eulera, hipoteza niezmienników stanu naprężenia Burzyńskiego, kształtowanie geometrii elementów maszyn ze względu na trwałość zmęczeniową. Projekt konstrukcyjny urządzenia dźwigowego i modelowanie elementów w programie z wykorzystaniem narzędzi wspomagania z grupy CAD.

Wykłady /metody dydaktyczne

Tematy kolejnych zajęć / liczba godzin / krótki opis treści zajęć

1. Wprowadzenie do przedmiotu. Zasady projektowania maszyn /1

2. Projektowanie maszyn w warunkach styku skoncentrowanego /1

3.Obliczanie elementów maszyn na trwałość z wykorzystaniem liniowej

i nieliniowej mechaniki pękania / 1

4. Obliczanie wytrzymałościowe przekładni zębatych walcowych na naciski

powierzchniowe wg. ISO / 2

5. Obliczanie wytrzymałościowe przekładni zębatych walcowych na zginanie wg ISO /2

6. Obliczanie wytrzymałościowe przekładni stożkowych i ślimakowych wg ISO/1

7. Zagadnienia specjalne w projektowaniu maszyn / 1

8. Kolokwium zaliczeniowe / 1

Ćwiczenia / metody dydaktyczne

Tematy kolejnych zajęć / liczba godzin / krótki opis treści zajęć

l. Wydanie i omówienie projektu konstrukcyjnego urządzenia dźwigowego z napędem ręcznym. /1

2. Obliczenia wytrzymałościowe elementów urządzenia dźwigowego / 2

3. Projektowanie mechanizmów zapadkowych / 2

4. Przykłady obliczeń wytrzymałościowych lin i łańcuchów / 2

5. Rysunek zestawieniowy urządzenia dźwigowego / 2

6. Zaliczenie ćwiczeń / 1

Laboratoria /metody dydaktyczne:

praktyczne zastosowanie treści programowych z wykorzystaniem narzędzi komputerowego wspomagania CAD/CAE

Tematy kolejnych zajęć:

1. Podstawowe narzędzia i funkcję programu Autodesk Inwentor - wprowadzenie – 4 godz.

2. Modelowanie elementów mechanicznych układów napędowych z zastosowaniem oprogramowania Autodesk Inventor - wprowadzenie –

6 godz.

3. Wykonanie modelu i analiza wytrzymałościowa elementów układu napędowego urządzenia dźwigowego – 6 godz.

Podstawowa:

autor, tytuł, wydawnictwo, rok wydania

1. W. Szafrański: Podstawy konstrukcji maszyn. Przekładnie zębate.

2. K. Szewczyk, Cz. Teper, A. Krukowski: PKM. Elementy urządzeń dźwigowych.

3. S. Kocańda, J. Szala. Podstawy obliczeń zmęczeniowych.

4. Bochenek: Elementu mechaniki pękania.

5. J. German, M. Biel—Gołaska: Podstawy i zastosowania mechaniki pękania w zagadnieniach inżynierskich.

6. Neimitz: Mechanika pękania

7. Noga: Inventor. Podstawy projektowania. Helion 2011

Uzupełniająca:

autor, tytuł. wydawnictwo, rok wydania

1. Z. Osiński: Sprzęgła i hamulce.

2. Dziama: Przekładnie z zębate.

3. Poradnik inżyniera mechanika

Symbol i nr efektu modułu / efekt kształcenia / odniesienie do efektu kierunkowego

W1 / Ma uporządkowaną, podbudowaną teoretycznie wiedzę z zakresu modelowania wspomagającego projektowanie maszyn../ K_ W04

W2/ Zna i rozumie w pogłębionym stopniu metody, techniki, narzędzia i materiały stosowane przy rozwiązywaniu złożonych zadań inżynierskich z zakresu mechaniki i budowy maszyn./ K_W1 O

Ul / Potrafi innowacyjnie wykonywać zadania w nieprzewidywalnych warunkach z zakresu mechaniki i budowy maszyn poprzez twórczą interpretację informacji i prezentację opracowań. / K_U04

U2/ Potrafi dobierać oraz posługiwać się metodami i narzędziami oraz modelami matematycznymi, a także wykonywać symulacje komputerowe do realizacji zadań złożonych i nietypowych w zakresie analizy i oceny działania

elementów maszyn. / K_U07

U3Potrafi – przy identyfikacji i formułowaniu specyfikacji zadań inżynierskich z zakresu mechaniki i budowy maszyn (obiektów, procesów i systemów) oraz ich rozwiązywaniu – wykorzystać metody analityczne, symulacyjne i eksperymentalne./ K_U09

U4/ Potrafi porównywać rozwiązania projektowe elementów i układów mechanicznych i mechatronicznych ze względu na zadane kryteria użytkowe./ K_U 12

U5/ Potrafi korzystać z kart katalogowych, norm przedmiotowych i not aplikacyjnych w celu dobrania odpowiednich komponentów projektowanych urządzeń lub systemów mechanicznych./K_U 15

U6/ Potrafi ocenić przydatność i możliwość wykorzystania nowych osiągnięć (technik i technologii) w zakresie projektowania, konstruowania, wytwarzania i eksploatacji maszyn./ K_U 18

U7/ Potrafi wykorzystać posiadaną wiedzę do pracy w przedsiębiorstwach przemysłowych oraz innych zajmujących się wytwarzaniem produktów, eksploatacją, projektowaniem i badaniami, i umie zastosować zasady bezpieczeństwa i higieny pracy związane z tą pracą./ K_U19

K1 / Jest gotów do krytycznej oceny posiadanej wiedzy i odbieranych treści oraz uznawania znaczenia wiedzy w rozwiązywaniu problemów poznawczych i praktycznych a także zasięgania opinii ekspertów w przypadku trudności z samodzielnym rozwiązywaniem problemu. / K_KO1

K2/ Jest gotów do odpowiedzialnego pełnienia ról zawodowych z uwzględnieniem zmieniających się potrzeb społecznych, w tym: rozwijania dorobku zawodu, podtrzymywania etosu zawodu, przestrzegania i rozwijania zasad etyki zawodowej oraz działania na rzecz przestrzegania tych zasad./ K_K03

Przedmiot zaliczany jest na podstawie: zaliczenia.

Ćwiczenia audytoryjne zaliczane są na podstawie: wykonanego projektu konstrukcyjnego urządzenia dźwigowego.

Ćwiczenia laboratoryjne zaliczane są na podstawie: wykonanych zadań z modelowania w systemie Autodesk Inventor.

Warunkiem dopuszczenia do zaliczenia jest :zaliczenie ćwiczeń audytoryjnych

i laboratoryjnych.

Osiągnięcie efektu WI, W2 - weryfikowane jest na podstawie kolokwium z wykładów.

Osiągnięcie efektu Ul-U7 - sprawdzane jest na podstawie sprawdzianów projektowych i domowych.

Osiągnięcie efektu K1,K2 - sprawdzane jest na podstawie aktywności studentów.

Oceny osiągnięcia zakładanych efektów kształcenia (wg. opinii Komisji WME

ds. Funkcjonowania Systemu Zapewnienia Jakości Kształcenia):

Student otrzymuje:

ocena 2 – poniżej 60% poprawnych odpowiedzi,

ocena 3 – 60 ÷ 68% poprawnych odpowiedzi,

ocena 3,5 – 69 ÷ 76% poprawnych odpowiedzi,

ocena 4 – 77 ÷ 82% poprawnych odpowiedzi,

ocena 4,5 – 83 ÷ 90% poprawnych odpowiedzi,

ocena 5 – powyżej 91% poprawnych odpowiedzi