Grafika inżynierska

niestacjonarne

I stopnia

obowiązkowy

niestacjonarne

studia I stopnia

W 6/+, C 24/+, L 4/z, razem: 34 godz., 4 pkt ECTS

geometria wykreślna / wymagania wstępne: umiejętność kreślenia podstawowych figur geometrycznych w rzutach Monge’a i w aksonometrii

II semestr / Mechanika i budowa maszyn / wszystkie specjalności

dr inż. Janusz Mierzyński

Aktywność / obciążenie studenta w godz. (wg. arkusza Bilans ECTS)

1. Udział w wykładach / 6

2. Udział w ćwiczeniach audytoryjnych / 24

3. Udział w ćwiczeniach laboratoryjnych / 4

4. Udział w ćwiczeniach projektowych / 0

5. Udział w seminariach / 0

6. Samodzielne studiowanie tematyki wykładów / 9,6

7. Samodzielne przygotowanie do ćwiczeń audytoryjnych / 72

8. Samodzielne przygotowanie do ćwiczeń laboratoryjnych / 12

9. Samodzielne przygotowanie do ćwiczeń projektowych / 0

10. Samodzielne przygotowanie do seminarium / 0

11. Udział w konsultacjach / 5,1

12. Przygotowanie do egzaminu / 0

13. Przygotowanie do zaliczenia / 13,6

14. Udział w egzaminie / 0

Sumaryczne obciążenie pracą studenta:

146,3 godz. /4,88 ECTS, przyjęto 4 ECTS

Zajęcia z udziałem nauczycieli (1+2+3+4+5+11+14): 39,1 godz./ 1,5 ECTS

Zajęcia powiązane z działalnością naukową (1÷10) 127,6 godz./ 4 ECTS

Grafika inżynierska daje studentom podstawy do wykonania i odczytania dokumentacji technicznej w postaci rysunków technicznych maszynowych. Studenci są zapoznawani z zakresem normalizacji dotyczącej tego zagadnienia oraz nabywają umiejętności w zakresie posługiwania się nowoczesnym oprogramowaniem CAD wspomagającym proces projektowania. W szczególności zapoznają się z:

• zakresem normalizacji w rysunku technicznym maszynowym,

• sposobami kreślenia widoków, przekrojów i kładów,

• wymiarowaniem części maszynowych,

• tolerowaniem wymiarów,

• tolerowaniem kształtu, kierunku, położenia i bicia,

• oznaczaniem geometrycznej struktury powierzchni,

• przedstawianiem na rysunkach połączeń rozłącznych i nierozłącznych,

• kreśleniem wałów maszynowych, osi, sprzęgieł i kół zębatych,

• kreśleniem łożysk i uszczelnień,

• kreśleniem przekładni zębatych, łańcuchowych i pasowych,

• pomiarami chropowatości oraz tolerancji kształtu i położenia,

Wykłady są realizowane metodą podającą (werbalno–wizualna prezentacja treści programowych).

Tematy kolejnych zajęć:

1. Znormalizowane elementy rysunku technicznego. Rzutowanie prostokątne brył metodą pierwszego kąta, trzeciego kąta i metodą identyfikowaną strzałkami. Kreślenie widoków / 2 godz.

2. Przekroje i kłady. Wymiarowanie części maszynowych / 2 godz.

3. Tolerowanie wymiarów liniowych i kątowych, pasowanie elementów. Tolerancje kształtu, kierunku, położenia i bicia / 2 godz.

Ćwiczenia (metoda praktyczna) poświęcono utrwaleniu informacji przedstawionych na wykładzie do tworzenia dokumentacji technicznej w postaci rysunków technicznych maszynowych. Ćwiczenia w sali komputerowej oparte są na samodzielnej pracy studentów w formie indywidualnych projektów realizowanych przy użyciu oprogramowania CAD wspomagającego projektowanie. Stanowią podstawę do wydania zadań domowych.

1. Przedstawienie możliwości kreślenia i modyfikacji podstawowych obiektów rysunkowych w programie AutoCAD. Wydanie zadania domowego nr 1: „Rzutowanie elementów metodą pierwszego kąta” / 2 godz.

2. Wymiarowanie w AutoCAD. Kreślenie rysunku wykonawczego elementu typu „płyta”. Wydanie zadania domowego nr 2: „Kreślenie przekroju elementu przedstawionego na rysunku poglądowym”/ 4 godz.

3. Kreskowanie w AutoCAD. Kreślenie rysunku wykonawczego elementu typu „płyta”. Wydanie zadania domowego nr 3: „Rysunek połączeń gwintowych” / 4 godz.

4. Przygotowanie rysunków do wydruku w AutoCAD. Oznaczenie chropowatości i falistości powierzchni. Oznaczenie obróbki cieplnej i powłok. Kreślenie rysunku wykonawczego elementu typu „tuleja” / 4 godz.

5. Operacje na blokach w AutoCAD. Kreślenie rysunku wykonawczego elementu typu „tuleja”. Wydanie zadania domowego nr 4: „Rysunek połączenia spawanego”./ 4 godz.

6. Zasady rysowania elementów układu napędowego. Kreślenie rysunku wykonawczego wału maszynowego / 2 godz.

7. Kreślenie rysunku wykonawczego wału maszynowego / 2 godz.

8. Kolokwium zaliczające / 2 godz.

Laboratoria (metoda praktyczna) poświęcono utrwaleniu informacji przedstawionych na wykładzie.

1. Wyznaczanie parametrów GSP elementów konstrukcyjnych z wykorzystaniem mikroskopu konfokalnego OLYMPUS Lext OLS4100 / 2 godz.

2. Pomiary tolerancji kształtu i położenia elementów maszyn techniką optyczną przy użyciu skanera Atos Core 300 / 2 godz.

Podstawowa:

1. Lewandowski T.: Rysunek techniczny dla mechaników. WSiP, Warszawa, najnowsze wydanie.

2. Dobrzański T.: Rysunek techniczny maszynowy. WNT, Warszawa, najnowsze wydanie.

Uzupełniająca:

3. Borowiecki A., Goss Cz., Likowski A.: Zbiór zadań z rysunku technicznego maszynowego. WAT, Warszawa, 1993.

4. Pikoń A.: AUTOCAD 2017 PL. Pierwsze kroki. Wydawnictwo Helion, 2017.

5. Polskie normy rysunku technicznego maszynowego.

• W1 - Ma wiedzę w zakresie grafiki inżynierskiej, w tym niezbędną do zrozumienia zasad oznaczania cech, odwzorowania i wymiarowania, graficznego przedstawiania połączeń elementów maszyn, stosowania normalizacji w zapisie konstrukcji oraz zna programy komputerowe służące wspomaganiu procesu projektowania CAD / K_W 04.

• U1 - Potrafi pozyskiwać informacje z literatury, baz danych i innych źródeł np. Polskich Norm Rysunku Technicznego, potrafi integrować uzyskane informacje oraz dokonywać ich interpretacji w celu zastosowania do tworzenia dokumentacji technicznej w postaci rysunków technicznych maszynowych /K_U 01.

• U2 – Potrafi przygotować techniczną dokumentację rysunkową dotyczącą realizacji zadania inżynierskiego i przygotować tekst zawierający omówienie wyników realizacji tego zadania / K_U 03.

• U3 - Potrafi działać w środowisku informatycznym i wykorzystać narzędzia CAD do projektowania i weryfikacji elementów i układów mechanicznych / K_U 11.

• U4 - Potrafi wykorzystać posiadaną wiedzę do pracy w przedsiębiorstwach przemysłowych oraz innych zajmujących się wytwarzaniem produktów, eksploatacją, projektowaniem i badaniami oraz stosuje zasady bezpieczeństwa i higieny pracy związane z tą pracą / K_U 16.

• K1 – Jest gotów do krytycznej oceny posiadanej wiedzy oraz znaczenia wiedzy w rozwiązywaniu problemów poznawczych i praktycznych

/ K_K 01.

Przedmiot zaliczany jest na podstawie: zaliczenia w formie kolokwium obejmującego materiał przedstawiony w opisie modułu.

Ćwiczenia audytoryjne zaliczane są na podstawie: ocen z rysunków wykonanych w trakcie zajęć audytoryjnych (w tym z wykorzystaniem programów CAD) oraz wyników zadań domowych.

Ćwiczenia laboratoryjne zaliczane są na podstawie: wyników sprawozdań z przeprowadzonych ćwiczeń laboratoryjnych.

efekty W1 - sprawdzane są na podstawie oceny rysunków wykonanych

w trakcie zajęć audytoryjnych i zadań domowych, kolokwium zaliczającego, wyników ćwiczeń laboratoryjnych oraz egzaminu końcowego.

efekty U1-U4, K1 – sprawdzane są w trakcie ćwiczeń audytoryjnych podczas indywidualnych rozmów dotyczących oceny realizacji rysunków i zadań domowych oraz częściowo na kolokwium i egzaminie.

Oceny osiągnięcia zakładanych efektów kształcenia (wg. opinii Komisji WME ds. Funkcjonowania Systemu Zapewnienia Jakości Kształcenia):

Ocenę bardzo dobrą otrzymuje student, który osiągnął zakładane efekty kształcenia na poziomie 91-100%.

Ocenę dobrą plus otrzymuje student, który osiągnął zakładane efekty kształcenia na poziomie 81-90%.

Ocenę dobrą otrzymuje student, który osiągnął zakładane efekty kształcenia na poziomie 71-80%.

Ocenę dostateczną plus otrzymuje student, który osiągnął zakładane efekty kształcenia na poziomie 61-70%.

Ocenę dostateczną otrzymuje student, który osiągnął zakładane efekty kształcenia na poziomie 51-60%.

Ocenę niedostateczną otrzymuje student, który osiągnął zakładane efekty kształcenia na poziomie równym lub niższym niż 50%.