Materiały konstrukcyjne w budowie maszyn 1

niestacjonarne

I stopnia

obowiązkowy

W-wykład, L – ćw. laboratoryjne

W 8/+, L 8/+

razem: 16 godz., 2,5 pkt ECTS

Brak

I semestr / Mechanika i budowa maszyn / wszystkie specjalności

ppłk dr inż. Paweł Jóźwik

Aktywność / obciążenie studenta w godz. (wg. arkusza Bilans ECTS)

1. Udział w wykładach / 8

2. Udział w ćwiczeniach audytoryjnych / 8

3. Udział w ćwiczeniach laboratoryjnych / …..

4. Udział w ćwiczeniach projektowych / …..

5. Udział w seminariach / …..

6. Samodzielne studiowanie tematyki wykładów / 16

7. Samodzielne przygotowanie do ćwiczeń audytoryjnych / …..

8. Samodzielne przygotowanie do ćwiczeń laboratoryjnych / 16

9. Samodzielne przygotowanie do ćwiczeń projektowych / …..

10. Samodzielne przygotowanie do seminarium / …..

11. Udział w konsultacjach / 7

12. Przygotowanie do egzaminu / …..

13. Przygotowanie do zaliczenia / 16

14. Udział w egzaminie / …..

Sumaryczne obciążenie pracą studenta:

71 godz. / 2,4 pkt ECTS, przyjęto 2,5 pkt ECTS

Zajęcia z udziałem nauczycieli (1+2+3+4+5+11+14): 23 / 1 pkt ECTS

Zajęcia powiązane z działalnością naukową (1÷10) 48 / 1,5 pkt ECTS

Materiały techniczne naturalne i inżynierskie – porównanie ich struktury, wła-sności i zastosowania. Umocnienie metali i stopów, przemiany fazowe, kształ-towanie struktury i własności materiałów inżynierskich metodami technologicz-nymi.

Wykłady:

1. Techniczne i naturalne materiały inżynierskie. Podstawy budowy materiałów / Istota inżynierii materiałowej, wiązania międzyatomowe. Stan krystaliczny i szklisty. (2 godz.)

2. Badania struktury i właściwości mechanicznych materiałów inżynierskich / Badania mikroskopowe i właściwości mechanicznych. (2 godz.)

3. Defekty struktury krystalicznej i mechanizmy odkształcenia plastycznego oraz podstawy zjawisk aktywowanych cieplnie/Defekty struktury krystalicznej: punktowe, dyslokacje, granice ziaren. Odkształcenie poprzez poślizg dyslokacji

i bliźniakowanie. Wpływ umocnienia odkształceniowego na właściwości użyt-kowe materiałów. Zdrowienie i rekrystalizacja. (2 godz.)

4. Przemiany fazowe w stopach metali / Podstawowe układy równowagi fazo-wej stopów podwójnych, pojęcie fazy, reguła faz Gibbsa – kolokwium (2 godz.)

Laboratoria:

1. Preparatyka i badania makroskopowe. (2 godz.)

2. Mikroskopia świetlna i skaningowa mikroskopia elektronowa. (2 godz.)

3. Badania właściwości mechanicznych. (2 godz.)

4. Zgniot i rekrystalizacja. (2 godz.)

Podstawowa:

1. M. Blicharski, Inżynieria materiałowa, Wyd. PWN, Warszawa 2017.

2. Z. Bojar, W. Przetakiewicz, H. Ziencik, Materiałoznawstwo, t.1 Metaloznaw-stwo, WAT, Warszawa 1995.

3. Praca zbiorowa, Ćwiczenia laboratoryjne z materiałoznawstwa, WAT, War-szawa 1996

Uzupełniająca:

1. .L.A. Dobrzański, Podstawy nauki o materiałach, Wyd. politechniki Śląskiej, Gliwice 2012.

2. G. Golański, A. Dudek, Z. Bałaga, Metody badania właściwości materia-łów: Wydawnictwo Politechniki Częstochowskiej Częstochowa 2011.

Symbol i nr efektu modułu / efekt kształcenia / odniesienie do efektu kierunko-wego

W1 / Ma uporządkowaną, podbudowaną teoretycznie wiedzę w zakresie nauki o materiałach oraz wytrzymałości materiałów niezbędną do analizy strukturalnych uwarunkowań właściwości konstrukcyjnych materiałów/ K_W01, K_W02, K_W04, K_W05.

W2 / Zna metody badania struktury i właściwości konstrukcyjnych materiałów inżynierskich/ K_W06, K_W18.

U1 / Umie korzystać z literatury fachowej, baz danych oraz innych źródeł infor-macji w celu pozyskania danych niezbędnych do rozwiązania prostych zadań z zakresu nauki o materiałach oraz badań właściwości materiałów konstrukcyj-nych właściwości K_U01, K_U03, K_U05.

U2 / Potrafi przystępnie przedstawić najnowsze osiągnięcia z zakresu nauki

o materiałach K_U02, K_U03, K_U04.

U3 / Umie posługiwać się urządzeniami do oceny struktury i właściwości mate-riałów konstrukcyjnych. K_U08, K_U12, K_U14, K_U21.

K1 / Jest gotów do krytycznej oceny posiadanej wiedzy. Dostrzega społeczną rolę absolwenta uczelni technicznej do wypełniania zobowiązań społecznych / K_K01, K_K02.

Przedmiot zaliczany jest na podstawie zaliczenia.

Ćwiczenia laboratoryjne zaliczane są na podstawie zaliczenia.

Zaliczenie przedmiotu jest prowadzone w formie pisemnego sprawdzianu koń-cowego zawierającego pytania otwarte lub/i testowe wielokrotnego wyboru.

Warunkiem dopuszczenia do zaliczenia przedmiotu jest uzyskanie pozytywnej oceny z ćwiczeń laboratoryjnych.

Zaliczenie ćwiczeń laboratoryjnych wymaga uzyskania pozytywnych ocen z wszystkich ćwiczeń cząstkowych obejmujących: sprawdzian wiedzy, praktycz-ne ich wykonanie i pisemne sprawozdania z części praktycznej.

Osiągnięcie efektu W1 i W2 - weryfikowane jest podczas sprawdzianu końco-wego oraz w trakcie zajęć laboratoryjnych

Osiągnięcie efektu U1, U2, i U3 - sprawdzane jest jest podczas sprawdzianu końcowego oraz w trakcie zajęć laboratoryjnych

Osiągnięcie efektu K1 – weryfikowane jest w trakcie realizacji ćwiczeń laborato-ryjnych.

Oceny osiągnięcia zakładanych efektów kształcenia (wg. opinii Komisji WME ds. Funkcjonowania Systemu Zapewnienia Jakości Kształcenia):

Ocenę bardzo dobrą otrzymuje student, który osiągnął zakładane efekty kształcenia na poziomie 91-100%.

Ocenę dobrą plus otrzymuje student, który osiągnął zakładane efekty kształ-cenia na poziomie 81-90%.

Ocenę dobrą otrzymuje student, który osiągnął zakładane efekty kształcenia na poziomie 71-80%.

Ocenę dostateczną plus otrzymuje student, który osiągnął zakładane efekty kształcenia na poziomie 61-70%.

Ocenę dostateczną otrzymuje student, który osiągnął zakładane efekty kształ-cenia na poziomie 51-60%.

Ocenę niedostateczną otrzymuje student, który osiągnął zakładane efekty kształcenia na poziomie równym lub niższym niż 50%.