Grafika inżynierska
Informacje ogólne
Kod przedmiotu: | WMEMXCNI-19Z2-GI |
Kod Erasmus / ISCED: | (brak danych) / (brak danych) |
Nazwa przedmiotu: | Grafika inżynierska |
Jednostka: | Wydział Inżynierii Mechanicznej |
Grupy: | |
Punkty ECTS i inne: |
(brak)
|
Język prowadzenia: | polski |
Forma studiów: | niestacjonarne |
Rodzaj studiów: | I stopnia |
Rodzaj przedmiotu: | obowiązkowy |
Forma zajęć liczba godzin/rygor: | W 6/x, C 24/+, L 4/z, razem: 34 godz. |
Przedmioty wprowadzające: | Podstawy grafiki inżynierskiej / wymagania wstępne: umiejętność kreślenia podstawowych figur geometrycznych w aksonometrii i w rzutach Monge’a, umiejętność przedstawiania prostych elementów konstrukcyjnych w rzutach (widokach i przekrojach) oraz ich wymiarowania |
Programy: | II semestr / mechanika i budowa maszyn / wszystkie specjalności |
Autor: | dr inż. Krzysztof Grzelak; dr inż. Janusz Mierzyński; mgr inż. Janusz Telega |
Bilans ECTS: | Aktywność / obciążenie studenta w godz. (wg. arkusza Bilans ECTS) 1. Udział w wykładach / 6 2. Udział w ćwiczeniach audytoryjnych / 24 3. Udział w ćwiczeniach laboratoryjnych / 4 4. Udział w ćwiczeniach projektowych / 0 5. Udział w seminariach / 0 6. Samodzielne studiowanie tematyki wykładów / 9,6 7. Samodzielne przygotowanie do ćwiczeń audytoryjnych / 48 8. Samodzielne przygotowanie do ćwiczeń laboratoryjnych / 12 9. Samodzielne przygotowanie do ćwiczeń projektowych / 0 10. Samodzielne przygotowanie do seminarium / 0 11. Udział w konsultacjach / 5,1 12. Przygotowanie do egzaminu / 13,6 13. Przygotowanie do zaliczenia / 0 14. Udział w egzaminie / 2 Sumaryczne obciążenie pracą studenta: 124,3 godz. /4,14 ECTS, przyjęto 4 ECTS Zajęcia z udziałem nauczycieli (1+2+3+4+5+11+14): 41,1 godz./ przyjęto 2 ECTS Zajęcia powiązane z działalnością naukową (1÷10) 103,6 godz./ przyjęto 2,5 ECTS |
Skrócony opis: |
Grafika inżynierska nauczy studentów wykonania i odczytania zaawansowanej dokumentacji konstrukcyjnej w postaci rysunków technicznych maszynowych. Studenci poszerzą swoje umiejętności w zakresie posługiwania się oprogramowaniem CAD wspomagającym proces projektowania. Wiedza pozyskana w trakcie wykładów i ćwiczeń uzupełniona będzie w zakresie wyznaczania parametrów chropowatości oraz tolerancji kształtu i położenia w trakcie zajęć laboratoryjnych. |
Pełny opis: |
Wykład / metody dydaktyczne: werbalno–wizualna prezentacja treści programowych. Tematy kolejnych zajęć (w cyklu dwugodzinnym): 1. Tolerowanie wymiarów liniowych i kątowych, pasowanie elementów. Tolerancje kształtu, kierunku, położenia i bicia. Oznaczenie chropowatości i falistości powierzchni. Oznaczenie obróbki cieplnej i powłok / 2 godz. 2. Zasady umownego przedstawiania połączeń części maszynowych (rozłącznych i nierozłącznych). Zasady kreślenia rysunków złożeniowych. / 2 godz. 3. Zasady rysowania elementów układu napędowego: kół zębatych, wałów, łożysk, uszczelnień i sprzęgieł. Zasady rysowania przekładni zębatych, łańcuchowych i pasowych / 2 godz. Ćwiczenia (metoda praktyczna) poświęcono utrwaleniu informacji przedstawionych na wykładzie do tworzenia dokumentacji technicznej w postaci rysunków technicznych maszynowych. Ćwiczenia w sali komputerowej oparte są na samodzielnej pracy studentów w formie indywidualnych projektów realizowanych przy użyciu oprogramowania CAD wspomagającego projektowanie. Stanowią podstawę do wydania zadań domowych. 1. Kreślenie rysunku wykonawczego elementu typu „płyta”. Kreślenie i edycja obiektów geometrycznych w programie AutoCAD. Kreskowanie oraz wymiarowanie w AutoCAD. / 6 godz. 2. Operacje na blokach w AutoCAD. Kreślenie rysunku wykonawczego elementu typu „tuleja”. Wydanie zadania domowego nr 1: „Rysunek połączenia rozłącznego” / 6 godz. 3. Informacje o obiektach na rysunku. Kreślenie rysunku wykonawczego wału maszynowego. Wydanie zadania domowego nr 2: „Rysunek połączenia nierozłącznego” / 8 godz. 4. Modelowanie i edycja przestrzennych obiektów bryłowych w programie AutoCAD. Wydanie zadania domowego nr 3: „Rysunek wykonawczy koła zębatego” / 4 godz. Laboratoria (metoda praktyczna) poświęcono utrwaleniu informacji przedstawionych na wykładzie. 1. Wyznaczanie parametrów GSP elementów konstrukcyjnych z wykorzystaniem mikroskopu konfokalnego OLYMPUS LextOLS4100 / 2 godz. 2. Pomiary tolerancji kształtu i położenia elementów maszyn techniką optyczną przy użyciu skanera Atos Core 300 / 2 godz. |
Literatura: |
Podstawowa: • Lewandowski T.: Rysunek techniczny dla mechaników. WSiP, Warszawa, najnowsze wydanie. • Dobrzański T.: Rysunek techniczny maszynowy. WNT, Warszawa, najnowsze wydanie. Uzupełniająca: • Borowiecki A., Goss Cz., Likowski A.: Zbiór zadań z rysunku technicznego maszynowego. WAT, Warszawa, 1993. • Pikoń A.: AUTOCAD 2017 PL. Pierwsze kroki. Wydawnictwo Helion, 2017. • Polskie normy rysunku technicznego maszynowego. |
Efekty uczenia się: |
Symbol i nr efektu przedmiotu / efekt uczenia się / odniesienie do efektu kierunkowego • W1 - Ma wiedzę w zakresie grafiki inżynierskiej, w tym niezbędną do zrozumienia zasad oznaczania cech, odwzorowania i wymiarowania, graficznego przedstawiania połączeń elementów maszyn, stosowania normalizacji w zapisie konstrukcji oraz zna programy komputerowe służące wspomaganiu procesu projektowania CAD / K_W 04. • U1 - Potrafi pozyskiwać informacje z literatury, baz danych i innych źródeł np. Polskich Norm Rysunku Technicznego, potrafi integrować uzyskane informacje oraz dokonywać ich interpretacji w celu zastosowania do tworzenia dokumentacji technicznej w postaci rysunków technicznych maszynowych /K_U 01. • U2 – Potrafi przygotować techniczną dokumentację rysunkową dotyczącą realizacji zadania inżynierskiego i przygotować tekst zawierający omówienie wyników realizacji tego zadania / K_U 03. • U3 - Potrafi działać w środowisku informatycznym i wykorzystać narzędzia CAD do projektowania i weryfikacji elementów i układów mechanicznych / K_U 11. • U4 - Potrafi wykorzystać posiadaną wiedzę do pracy w przedsiębiorstwach przemysłowych oraz innych zajmujących się wytwarzaniem produktów, eksploatacją, projektowaniem i badaniami oraz stosuje zasady bezpieczeństwa i higieny pracy związane z tą pracą / K_U 16. • K1 – Jest gotów do krytycznej oceny posiadanej wiedzy oraz znaczenia wiedzy w rozwiązywaniu problemów poznawczych i praktycznych / K¬¬_K 01. |
Metody i kryteria oceniania: |
Przedmiot zaliczany jest na podstawie: egzaminu w formie pisemnej obejmującego zakres przedstawiony w opisie przedmiotu. Warunkiem dopuszczenia do egzaminu z przedmiotu jest uzyskanie zaliczenia z zajęć laboratoryjnych oraz pozytywnej oceny z ćwiczeń określonej na podstawie: • rysunków wykonanych w trakcie zajęć audytoryjnych, • wyników zadań domowych, efekty W1 - sprawdzane są na podstawie oceny rysunków wykonanych w trakcie zajęć audytoryjnych i zadań domowych, kolokwium zaliczającego, wyników ćwiczeń laboratoryjnych oraz egzaminu końcowego. efekty U1-U4, K1 – sprawdzane są w trakcie ćwiczeń audytoryjnych podczas indywidualnych rozmów dotyczących oceny realizacji rysunków i zadań domowych oraz częściowo na kolokwium i egzaminie. Oceny osiągnięcia zakładanych efektów kształcenia (wg. opinii Komisji WME ds. Funkcjonowania Systemu Zapewnienia Jakości Kształcenia): Ocenę bardzo dobrą otrzymuje student, który osiągnął zakładane efekty kształcenia na poziomie 91-100%. Ocenę dobrą plus otrzymuje student, który osiągnął zakładane efekty kształcenia na poziomie 81-90%. Ocenę dobrą otrzymuje student, który osiągnął zakładane efekty kształcenia na poziomie 71-80%. Ocenę dostateczną plus otrzymuje student, który osiągnął zakładane efekty kształcenia na poziomie 61-70%. Ocenę dostateczną otrzymuje student, który osiągnął zakładane efekty kształcenia na poziomie 51-60%. Ocenę niedostateczną otrzymuje student, który osiągnął zakładane efekty kształcenia na poziomie równym lub niższym niż 50%. |
Praktyki zawodowe: |
Nie dotyczy |
Właścicielem praw autorskich jest Wojskowa Akademia Techniczna.