Projektowanie komputerowe

stacjonarne

jednolite magisterskie

wybieralny

W 8/+, L 30/+ razem: 38 godz., 3 pkt ECTS

Podstawy grafiki inżynierskiej / wymagania wstępne: znajomość normatywów regulujących zasady odzwierciedlania obiektów technicznych na rysunkach

Semestr 2 / kierunek: Mechanika i budowa maszyn / Specjalność wojskowa: Maszyny Inżynieryjne

dr inż. Karol Cieślik

Aktywność / obciążenie studenta w godz.

1. Udział w wykładach / 8

2. Udział w laboratoriach /30

3. Udział w ćwicz. audytoryjnych /0

4. Udział w projektach /0

5. Udział w seminariach /0

6. Samodzielne studiowanie tematyki wykładów / 6,6

7. Samodzielne przygotowanie do laboratoriów / 30

8. Samodzielne przygotowanie do ćwiczeń / 0

9. Samodzielne przygotowanie do seminarium / 0

10. Samodzielne przygotowanie do projektów / 0

11. Udział w konsultacjach (1+2+3+4+5) / 5,7

12. Przygotowanie do egzaminu/zaliczenia (1+2+3+4+5) / 0

13. Przygotowanie do zaliczenia (1+2+3+4+5) / 15,2

14. Udział w egzaminie / 0

Sumaryczne obciążenie pracą studenta ( poz. 1÷13) 95,3 / 30 =

3,18 = 3,0 pkt ECTS

Zasady pracy w zaawansowanych inżynierskich systemach komputerowego wsparcia prac projektowych. Modelowanie bryłowe. Modelowanie powierzchniowe. Modelowanie hybrydowe. Formuły i parametry. Analiza modelu. Tworzenie obiektów złożeniowych. Budowa modelu złożeniowego. Dokumentacja techniczna. Wprowadzanie i modyfikacja więzów złożeniowych. Analizy quazikinematyczne modeli złożeniowych. Odczytywanie parametrów modelu i ocena poprawności montażowej. Tworzenie modeli kinematycznych. Wprowadzanie części składowych mechanizmu. Symulacja pracy mechanizmu. Odczyt parametrów kinematycznych. Modyfikacje modeli kinematycznych.

Wykład / zajęcia audytoryjne z wykorzystaniem prezentacji multimedialnych

1. Zasady pracy w wybranym systemie CAD/CAM/CAE / 1

Podstawowe pojęcia. Struktura systemu. Zakres zastosowań podstawowych modułów. Metody tworzenia modeli 3D. Metodologia pracy w systemie. Elementy środowiska roboczego, ich funkcje i modyfikowanie

2. Modelowanie bryłowe / 2

Bryłowe metody tworzenia modeli 3D. Elementy charakterystyczne modelu. Operacje na modelu. Powielanie obiektów. Tworzenie punktów, prostych i płaszczyzn w przestrzeni trójwymiarowej. Tryby wizualizacji. Zmiana parametrów wizualizacyjnych

3. Modelowanie powierzchniowe / 2

Powierzchniowe metody tworzenia modeli 3D. Elementy charakterystyczne modelu. Operacje na modelu. Scalanie modelu. Operacje typu Boolean. Rozwinięcie modelu do płaszczyzny. Tworzenie obiektów blachownicowych. Zmiana parametrów wizualizacyjnych. Modelowanie hybrydowe.

4. Tworzenie obiektów złożeniowych / 2

Metodologia pracy w module złożeniowym. Elementy drzewa rysunkowego. Metody dodawania części i zespołów składowych. Zmiana modułów rysunkowych. Dokumentacja techniczna.

5. Tworzenie modeli kinematycznych / 1

Zasady formułowania modeli. Stopnie swobody. Więzy modeli kinematycznych. Budowa drzewa rysunkowego mechanizmu. Symulacja ruchu mechanizmu. Pole pracy. Poprawność kinematyczna

Laboratoria / zajęcia praktyczne z wykorzystaniem stanowisk komputerowych

1. Wykorzystanie narzędzi szkicownika / 2

2. Tworzenie obiektów za pomocą narzędzi do modelowania bryłowego / 4

3. Tworzenie obiektów za pomocą narzędzi do modelowania powierzchniowego / 2

4. Modelowanie hybrydowe. Nadawanie cech bryłowych modelom powierzchniowym / 2

Wykorzystanie obiektów powierzchniowych do modyfikacji modeli

5. Wykorzystanie parametrów i formuł do modyfikacji modeli obiektów / 2

6. Analiza cech geometrycznych i masowych modelu / 2

7. Tworzenie dokumentacji wykonawczej / 2

8. Budowa modelu złożeniowego / 2

Tworzenie bazy rysunkowej. Wprowadzanie części i zespołów do obszaru rysunkowego. Modyfikacja części z poziomu modułu złożeniowego

9. Wprowadzanie i modyfikacja więzów złożeniowych / 4

Położenie początkowe elementów składowych modelu. Usuwanie więzów

10. Analizy quazikinematyczne modeli złożeniowych /2

Ukrywanie i dezaktywacja elementów zespołu. Współpraca modułu do budowy części z modułem złożeniowym

11. Analizy funkcjonalne modelu złożeniowego / 2

Pomiary parametrów modelu. Wykrywanie obszarów kolizji i kontaktów. Przekroje modeli złożeniowych

Wykorzystanie obiektów powierzchniowych do modyfikacji modeli

12. Odczytywanie parametrów modelu i ocena poprawności montażowej / 1

13. Wprowadzanie części składowych mechanizmu / 2

Wykorzystanie modułu złożeniowego do tworzenia modeli kinematycznych. Zadawanie więzów

14. Symulacja pracy mechanizmu / 1

Odczyt parametrów kinematycznych. Określanie ograniczeń kinematycznych mechanizmów

Podstawowa:

1. Mazurek A., Skarka W. CATIA. Podstawy modelowania i zapisu konstrukcji. Helion. Gliwice 2005

2. Wyleżoł M. CATIA. Podstawy modelowania powierzchniowego i hybrydowego. Helion. Gliwice 2002

Uzupełniająca:

1. Wełyczko A. CATIA V5. Sztuka modelowania powierzchniowego. Helion. Gliwice 2009

2. Wyleżoł M. Modelowanie bryłowe w systemie CATIA. Przykłady i ćwiczenia. Helion. Gliwice 2002

W1 / Ma wiedzę w zakresie geometrii wykreślnej i grafiki inżynierskiej, w tym niezbędną do zrozumienia zasad oznaczania cech, odwzorowania i wymiarowania, graficznego przedstawiania połączeń elementów maszyn, stosowania normalizacji w zapisie konstrukcji oraz zna programy komputerowe służące do projektowania / K_W04

W2 / Zna programy komputerowe służące do analizy obciążeń pojazdów i maszyn / K_W20

U1 / Potrafi działać w środowisku informatycznym i wykorzystać narzędzia komputerowego wspomagania do symulacji, projektowania i weryfikacji elementów i układów mechanicznych / K_U11

U2 / Potrafi – zgodnie z zadaną specyfikacją- zaprojektować i zrealizować proste urządzenie, obiekt, system lub proces w systemie mechanicznym i potrafi dokonać wstępnej analizy ekonomicznej podejmowanych działań / K_U22

K1 / Jest gotów do krytycznej oceny posiadanej wiedzy i odbieranych treści oraz uznawania znaczenia wiedzy w rozwiązywaniu problemów poznawczych i praktycznych, a także zasięgania opinii ekspertów w przypadku trudności z samodzielnym rozwiązywaniem problemu. / K_K01

Przedmiot zaliczany jest na podstawie: zaliczenia.

Ćwiczenia laboratoryjne zaliczane są na podstawie: sprawozdań z realizacji zadań indywidualnych;

Egzamin/zaliczenie przedmiotu jest prowadzone w formie testu z pytaniami zamkniętymi

Warunkiem dopuszczenia do egzaminu/zaliczenia jest zaliczenie ćwiczeń laboratoryjnych

Osiągnięcie efektu W1, W2 - weryfikowane jest podczas testu i zaliczenia

Osiągnięcie efektu U1, U2, K1 - sprawdzane jest na podstawie sprawozdań z ćwiczeń laboratoryjnych

Ocenę bardzo dobrą otrzymuje student, który osiągnął zakładane efekty kształcenia na poziomie 91-100%.

Ocenę dobrą plus otrzymuje student, który osiągnął zakładane efekty kształcenia na poziomie 81-90%.

Ocenę dobrą otrzymuje student, który osiągnął zakładane efekty kształcenia na poziomie 71-80%.

Ocenę dostateczną plus otrzymuje student, który osiągnął zakładane efekty kształcenia na poziomie 61-70%.

Ocenę dostateczną otrzymuje student, który osiągnął zakładane efekty kształcenia na poziomie 51-60%.

Ocenę niedostateczną otrzymuje student, który osiągnął zakładane efekty kształcenia na poziomie równym lub niższym niż 50%.