Modelowanie osprzętów maszyn inżynieryjnych
Informacje ogólne
Kod przedmiotu: | WMEMIWSI-86-MOMI |
Kod Erasmus / ISCED: | (brak danych) / (brak danych) |
Nazwa przedmiotu: | Modelowanie osprzętów maszyn inżynieryjnych |
Jednostka: | Wydział Inżynierii Mechanicznej |
Grupy: | |
Punkty ECTS i inne: |
(brak)
|
Język prowadzenia: | polski |
Forma studiów: | stacjonarne |
Rodzaj studiów: | I stopnia |
Rodzaj przedmiotu: | obowiązkowy |
Forma zajęć liczba godzin/rygor: | W 6/+; C -/+ ; L 24/+ |
Przedmioty wprowadzające: | Projektowanie komputerowe / wymagania wstępne: umiejętność powierzchniowego i bryłowego trójwymiarowego kształtowania obiektów Podstawy konstrukcji maszyn / wymagania wstępne: znajomość zasad wyznaczania naprężeń w elementach konstrukcyjnych oraz doboru kształtu i wielości przekrojów krytycznych |
Programy: | semestr 6 / kierunek: Mechanika i budowa maszyn / Specjalność: Maszyny inżynieryjne |
Autor: | dr inż. Piotr Krogul |
Bilans ECTS: | aktywność / obciążenie studenta w godz. 1. Udział w wykładach / 6 2. Udział w laboratoriach /24 3. Udział w ćwicz. audytoryjnych /0 4. Udział w projektach /0 5. Udział w seminariach /0 6. Samodzielne studiowanie tematyki wykładów / 4,8 7. Samodzielne przygotowanie do laboratoriów / 24 8. Samodzielne przygotowanie do ćwiczeń / 0 9. Samodzielne przygotowanie do seminarium / 0 10. Samodzielne przygotowanie do projektów / 0 11. Udział w konsultacjach (1+2+3+4+5) / 4,5 12. Przygotowanie do egzaminu/zaliczenia (1+2+3+4+5) / 0 13. Przygotowanie do zaliczenia (1+2+3+4+5) / 12 14. Udział w egzaminie / 0 15. Sumaryczne obciążenie pracą studenta ( poz. 1÷13) 75,3 / 30 = 2,51 = 2,5 pkt ECTS 16. Zajęcia z udziałem nauczycieli ( poz. 1+2+3+4+5 +11+14): 34,5 / 30 = 1,15 = 1,0 pkt ECTS 17. Zajęcia o charakterze praktycznym ( poz. 2+3+4+5+7+8+9+10) 48 / 30 = 1,60 = 1,5 pkt ECTS |
Skrócony opis: |
Cechy konstrukcyjne osprzętów maszyn inżynieryjnych istotne ze względu na proces ich modelowania. Definiowanie obciążeń i więzów w procesie modelowania osprzętów. Elementy procesu obliczeń symulacyjnych osprzętów, analiza raportów i wyników symulacji. Przygotowanie modelu przykładowego elementu konstrukcyjnego osprzętu o konstrukcji przestrzennej i blachownicowej. Zadawanie więzów i obciążeń oraz dyskretyzacja modelu przykładowego elementu konstrukcyjnego osprzętu. Modelowanie przykładowego elementu konstrukcyjnego osprzętu ze względu na stan wytężenia materiału. Przygotowanie modelu przykładowej struktury kinematycznej osprzętu o konstrukcji przestrzennej i blachownicowej. Zadawanie więzów i obciążeń oraz dyskretyzacja modelu złożeniowego przykładowego osprzętu. Modelowanie komponentów modelu złożeniowego przykładowego osprzętu ze względu na stan wytężenia materiału. Modelowanie indywidualnego osprzętu. |
Pełny opis: |
Wykład / zajęcia audytoryjne z wykorzystaniem prezentacji multimedialnych 1. Cechy konstrukcyjne osprzętów maszyn inżynieryjnych istotne ze względu na proces ich modelowania / 2 Struktury konstrukcyjne członów osprzętów roboczych. Obiekty o zamkniętych i otwartych strukturach przestrzennych oraz obiekty owe 2. Definiowanie obciążeń i więzów w procesie modelowania osprzętów / 2 Obciążenia skupione, liniowe i powierzchniowe. Obciążenie grawitacyjne. Utwierdzenia. Więzy stałe, ruchowe i elastyczne obiektów jednoczęściowych i złożeniowych. Części wirtualne. 3. Elementy procesu obliczeń symulacyjnych osprzętów, analiza raportów i wyników symulacji / 2 Zakres obliczeń symulacyjnych. Analiza wytężenia, głównych składowych naprężenia, deformacji i przemieszczeń modelu symulacyjnego. Elementy raportu symulacyjnego / 2 Laboratoria / zajęcia praktyczne z wykorzystaniem stanowisk komputerowych 1. Przygotowanie modelu przykładowego elementu konstrukcyjnego osprzętu o konstrukcji przestrzennej i blachownicowej / 2 2. Zadawanie więzów i obciążeń oraz dyskretyzacja modelu przykładowego elementu konstrukcyjnego osprzętu / 2 3. Modelowanie przykładowego elementu konstrukcyjnego osprzętu ze względu na stan wytężenia materiału / 2 4. Przygotowanie modelu przykładowej struktury kinematycznej osprzętu o konstrukcji przestrzennej i blachownicowej / 2 5. Zadawanie więzów i obciążeń oraz dyskretyzacja modelu złożeniowego przykładowego osprzętu / 2 6. Modelowanie komponentów modelu złożeniowego przykładowego osprzętu ze względu na stan wytężenia materiału / 2 7. Przygotowanie indywidualnego modelu osprzętu / 4 8. Zadawanie więzów i obciążeń oraz dyskretyzacja indywidualnego modelu złożeniowego osprzętu / 4 9. Modelowanie indywidualnego osprzętu ze względu na stan wytężenia materiału / 4 |
Literatura: |
podstawowa: 1. Wyleżoł M. CATIA v5. Modelowanie i analiza układów kinematycznych. Helion. Gliwice 2007 2. Dietrich M. Podstawy konstrukcji maszyn. Tom 1. WNT 2015 3. Dietrich M. Podstawy konstrukcji maszyn. Tom 2. WNT 2015 4. Dietrich M. Podstawy konstrukcji maszyn. Tom 3. WNT 2015 uzupełniająca: 1. Wyleżoł M. CATIA V5. Przykłady efektywnego zastosowania systemu w projektowaniu mechanicznym. Helion. Gliwice 2010 |
Efekty uczenia się: |
W1 / Ma uporządkowaną, podbudowaną teoretycznie wiedzę w zakresie mechaniki technicznej i wytrzymałości materiałów, teorii ruchu maszyn i napędów oraz w zakresie nauki o materiałach niezbędną do: 1) modelowania układów mechanicznych, 2) analizy wytrzymałościowej konstrukcji mechanizmów, maszyn i urządzeń. / K_W05 W2 / Ma uporządkowaną, podbudowaną teoretycznie wiedzę z zakresu modelowania wspomagającego projektowanie maszyn / K_W04 U1 / Potrafi wykorzystać do formułowania i rozwiązywania zadań inżynierskich z zakresu mechaniki i budowy maszyn metody analityczne, symulacyjne oraz eksperymentalne. / K_U09 U2 / Potrafi porównywać rozwiązania projektowe elementów i układów mechanicznych ze względu na zadane kryteria użytkowe. / K_U10 K1 / Potrafi określać priorytety służące realizacji określonego przez siebie lub innych zadania.c/ K_K04 Oceny osiągnięcia zakładanych efektów kształcenia (wg. opinii Komisji WME ds. Funkcjonowania Systemu Zapewnienia Jakości Kształcenia): Ocenę bardzo dobrą otrzymuje student, który osiągnął zakładane efekty kształcenia na poziomie 91-100%. Ocenę dobrą plus otrzymuje student, który osiągnął zakładane efekty kształcenia na poziomie 81-90%. Ocenę dobrą otrzymuje student, który osiągnął zakładane efekty kształcenia na poziomie 71-80%. Ocenę dostateczną plus otrzymuje student, który osiągnął zakładane efekty kształcenia na poziomie 61-70%. Ocenę dostateczną otrzymuje student, który osiągnął zakładane efekty kształcenia na poziomie 51-60%. Ocenę niedostateczną otrzymuje student, który osiągnął zakładane efekty kształcenia na poziomie równym lub niższym niż 50%. Ocenę uogólnioną zal. otrzymuje student, który osiągnął zakładane efekty kształcenia na poziomie wyższym niż 50%. Ocenę uogólnioną nzal. otrzymuje student, który osiągnął zakładane efekty kształcenia na poziomie równym lub niższym niż 50%. |
Metody i kryteria oceniania: |
Przedmiot zaliczany jest na podstawie: zaliczenia Laboratoria zaliczane są na podstawie: sprawozdań z realizacji zadań indywidualnych; Zaliczenie przedmiotu jest prowadzone w formie: testu z pytaniami zamkniętymi warunkiem dopuszczenia do egzaminu/zaliczenia jest zaliczenie ćwiczeń efekty W1, W2, K1 - sprawdzenie podczas testu i zaliczenia; efekty U1, U2, K1 - zaliczenie sprawozdania z laboratorium |
Właścicielem praw autorskich jest Wojskowa Akademia Techniczna.