Prototypowanie w budowie maszyn 2
Informacje ogólne
Kod przedmiotu: | WMEMBCSM-53-PBM |
Kod Erasmus / ISCED: |
(brak danych)
/
(0710) Inżynieria i technika
|
Nazwa przedmiotu: | Prototypowanie w budowie maszyn 2 |
Jednostka: | Wydział Inżynierii Mechanicznej |
Grupy: | |
Punkty ECTS i inne: |
(brak)
|
Język prowadzenia: | polski |
Forma studiów: | stacjonarne |
Rodzaj studiów: | II stopnia |
Rodzaj przedmiotu: | obowiązkowy |
Forma zajęć liczba godzin/rygor: | Rygor: x - egzamin, + zaliczenie na ocenę, z – zaliczenie ogólne W 3/+ ; C -/+ ; L 47/+; sem/- ; proj/- |
Przedmioty wprowadzające: | Prototypowanie w budowie maszyn 1 / Wymagania wstępne: znajomość struktury układów wykonawczych maszyn inżynieryjno-budowlanych i drogowych, umiejętność opracowania założeń konstrukcyjnych prostego prototypu mechanizmu maszyny Modelowanie maszyn / Wymagania wstępne: znajomość podstawowych zasad tworzenia modeli zastępczych, umiejętność wyznaczania parametrów dynamicznych podzespołów, znajomość metod formułowania równań ruchu Mechanika analityczna / Wymagania wstępne: Umiejętność wyznaczania ob-ciążeń elementów, zasad przenoszenia sił i momentów |
Programy: | semestr 3 / kierunek: Mechanika i budowa maszyn / Specjalność: Maszyny inżynieryjno-budowlane i drogowe |
Autor: | płk dr inż. Tomasz Muszyński |
Bilans ECTS: | Aktywność / obciążenie studenta w godz. (wg. arkusza Bilans ECTS) 1. Udział w wykładach / 3 2. Udział w ćwiczeniach audytoryjnych / 0 3. Udział w ćwiczeniach laboratoryjnych / 47 4. Udział w ćwiczeniach projektowych / 0 5. Udział w seminariach / 0 6. Samodzielne studiowanie tematyki wykładów / 2,4 7. Samodzielne przygotowanie do ćwiczeń audytoryjnych / 0 8. Samodzielne przygotowanie do ćwiczeń laboratoryjnych / 47 9. Samodzielne przygotowanie do seminarium / 0 10. Samodzielne przygotowanie do projektów / 0 11. Udział w konsultacjach / 7,5 12. Przygotowanie do egzaminu/zaliczenia / 0 13. Przygotowanie do zaliczenia / 20 14. Udział w egzaminie / 0 Sumaryczne obciążenie pracą studenta: 126,9 godz./ 4,2 ECTS, przyjęto 4,0 ECTS Zajęcia z udziałem nauczycieli (1+2+3+4+5 +11+14): 57,5 godz./ 2,0 ECTS Zajęcia powiązane z działalnością naukową (suma1÷10) 99,4 godz./ 3,5 ECTS |
Skrócony opis: |
Metodyka procesu prototypowania. Definiowanie założeń konstrukcyjnych. Parametry zewnętrzne prototypu. Struktury układów wykonawczych maszyn inżynieryjno-budowlanych i drogowych. Rozwiązania konstrukcyjne struktur nośnych. Typowe podzespoły napędu i sterowania. Opracowanie założeń konstrukcyjnych prostego prototypu mechanizmu maszyny. Określenie obciążeń prostego prototypu mechanizmu maszyny. Określenie parametrów zewnętrznych prostego prototypu mechanizmu maszyny. Opracowanie struktury elementów nośnych prostego prototypu mechanizmu maszyny. |
Pełny opis: |
Wykład / zajęcia audytoryjne z wykorzystaniem prezentacji multimedialnych 1. Podstawy optymalizacji elementów konstrukcyjnych maszyn inżynieryjno-budowlanych i drogowych / 3 Funkcje optymalizacyjne. Wybór parametrów i zakresu zmian ich wartości Ćwiczenia / zajęcia praktyczne z wykorzystaniem stanowisk komputerowych 1. Typowe podzespoły napędu i sterowania / 2 Dobór źródła energii. Moc i moment źródła energii. Dobór podzespołów napędu i sterowania. Ekonomiczne czynniki doboru 2. Opracowanie wymagań dla indywidualnego prototypu / 2 Opracowanie założeń. Opracowanie wstępnej wersji struktury kinematycznej 3. Określenie parametrów zewnętrznych opracowanej konstrukcji indywidualnego prototypu / 4 Obciążenia zewnętrze. Dobór prędkości i wartości momentu odbiornika 4. Budowa struktury indywidualnego prototypu / 4 Model bazowy prototypu. Model obciążenia 5. Opracowanie kinematyki układów roboczych indywidualnego prototypu / 6 Struktura kinematyczna modelu. Dobór zakresów ruchu i prędkości 6. Dobór podzespołów napędu i sterowania dla indywidualnego prototypu / 6 Siły i momenty silników wykonawczych. Moc źródła energii 7. Kształtowanie wytrzymałościowe podzespołów struktury nośnej indywidualnego prototypu / 6 Określenie analizowanych przypadków obciążenia. Uwalnianie z więzów. Warunki wytrzymałościowe. 8. Optymalizacja konstrukcji wybranych elementów modelu ze względu na wybrane kryterium / 6 Wybór kluczowych parametrów. Kryteria optymalizacyjne. Funkcje optymalizacyjne 9. Weryfikacja struktury kinematycznej indywidualnego prototypu / 6 Ocena zakresu i prędkości ruchów elementów wykonawczych. Pole pracy elementów wykonawczych. 10. Ocena zgodności konstrukcji indywidualnego prototypu z przyjętymi założeniami konstrukcyjnymi / 5 Identyfikacja parametrów zewnętrznych opracowanego rozwiązania. Analiza funkcjonalna modelu |
Literatura: |
podstawowa: 1. Wyleżoł M. CATIA v5. Modelowanie i analiza układów kinematycznych. Helion. Gliwice 2007 2. Stryczek S.: Napęd hydrostatyczny t.1 Elementy. WNT 2005 3. Stryczek S.: Napęd hydrostatyczny t.2 Układy. WNT 2005 uzupełniająca: 1. Wyleżoł M. CATIA V5. Przykłady efektywnego zastosowania systemu w projektowaniu mechanicznym. Helion. Gliwice 20010 |
Efekty uczenia się: |
W1 / Ma rozszerzoną i pogłębioną wiedzę w zakresie niektórych działów ma-tematyki, obejmującą elementy matematyki dyskretnej i stosowanej oraz metody optymalizacji, w tym metody matematyczne niezbędne do: 1) opisu dynamiki złożonych układów mechanicznych, 2) modelowania i obliczeń inżynierskich złożonych układów mechanicz-nych z wykorzystaniem metod numerycznych. / K_W01 W2 / Ma uporządkowaną, podbudowaną teoretycznie wiedzę z zakresu mode-lowania wspomagającego projektowanie maszyn / K_W04 U1 / Potrafi posługiwać się technikami informacyjno-komunikacyjnymi, wyko-rzystać poznane metody i modele matematyczne, a także symulacje komputerowe do realizacji zadań typowych, analizy i oceny działania elementów maszyn i ich zespołów / K_U07 U2 / Potrafi wykorzystać posiadaną wiedzę do pracy w przedsiębiorstwach przemysłowych oraz innych zajmujących się wytwarzaniem produktów, eksploatacją, projektowaniem i badaniami oraz stosuje zasady bezpie-czeństwa i higieny pracy związane z tą pracą / K_U19 K1 / Jest gotów do krytycznej oceny posiadanej wiedzy oraz uznawania zna-czenia wiedzy w rozwiązywaniu problemów poznawczych i praktycznych / K_K01 |
Metody i kryteria oceniania: |
Przedmiot zaliczany jest na podstawie: zaliczenia Ćwiczenia laboratoryjne zaliczane są na podstawie: sprawozdań z realizacji zadań indywidualnych; Egzamin/zaliczenie przedmiotu jest prowadzone w formie: testu z pytaniami zamkniętymi warunkiem dopuszczenia do egzaminu/zaliczenia jest zaliczenie ćwiczeń Osiągnięcie efektu W1, W2, K1 - sprawdzenie podczas zaliczenia; Osiągnięcie efektu U1, U2, K1 - zaliczenie sprawozdania z laboratorium Oceny osiągnięcia zakładanych efektów kształcenia (wg. opinii Komisji WME ds. Funkcjonowania Systemu Zapewnienia Jakości Kształcenia): Ocenę bardzo dobrą otrzymuje student, który osiągnął zakładane efekty kształcenia na poziomie 91-100%. Ocenę dobrą plus otrzymuje student, który osiągnął zakładane efekty kształcenia na poziomie 81-90%. Ocenę dobrą otrzymuje student, który osiągnął zakładane efekty kształcenia na poziomie 71-80%. Ocenę dostateczną plus otrzymuje student, który osiągnął zakładane efekty kształcenia na poziomie 61-70%. Ocenę dostateczną otrzymuje student, który osiągnął zakładane efekty kształcenia na poziomie 51-60%. Ocenę niedostateczną otrzymuje student, który osiągnął zakładane efekty kształcenia na poziomie równym lub niższym niż 50%. Ocenę uogólnioną zal. otrzymuje student, który osiągnął zakładane efekty kształcenia na poziomie wyższym niż 50%. Ocenę uogólnioną nzal. otrzymuje student, który osiągnął zakładane efekty kształcenia na poziomie równym lub niższym niż 50%. |
Praktyki zawodowe: |
Brak |
Właścicielem praw autorskich jest Wojskowa Akademia Techniczna.