Podstawy projektowania osprzętów roboczych
Informacje ogólne
Kod przedmiotu: | WMEMBCSI-77-PPOR |
Kod Erasmus / ISCED: | (brak danych) / (brak danych) |
Nazwa przedmiotu: | Podstawy projektowania osprzętów roboczych |
Jednostka: | Wydział Inżynierii Mechanicznej |
Grupy: | |
Punkty ECTS i inne: |
(brak)
|
Język prowadzenia: | polski |
Rodzaj studiów: | I stopnia |
Rodzaj przedmiotu: | obowiązkowy |
Forma zajęć liczba godzin/rygor: | W 6/+ ; L 44/+ |
Przedmioty wprowadzające: | Podstawy konstrukcji maszyn / Wymagania wstępne: znajomość podstawowych zasad projektowania, znajomość zasad doboru gotowych elementów złącz, części i zespołów Zapis konstrukcji w programie CATIA / Wymagania wstępne: Umiejętność two-rzenia trójwymiarowych wirtualnych modeli obiektów Kształtowanie konstrukcji w programie CATIA / Wymagania wstępne: Umiejęt-ność tworzenia trójwymiarowych wirtualnych obiektów złożeniowych i prowa-dzenia analiz kinematycznych |
Programy: | semestr 7 / kierunek: Mechanika i budowa maszyn / Specjalność: Maszyny inżynieryjno-budowlane i drogowe |
Autor: | dr inż. Piotr Krogul |
Bilans ECTS: | 1. Udział w wykładach / 6 2. Udział w ćwiczeniach audytoryjnych / 0 3. Udział w ćwiczeniach laboratoryjnych / 44 4. Udział w ćwiczeniach projektowych / 0 5. Udział w seminariach / 0 6. Samodzielne studiowanie tematyki wykładów / 4,8 7. Samodzielne przygotowanie do ćwiczeń audytoryjnych / 0 8. Samodzielne przygotowanie do ćwiczeń laboratoryjnych / 44 9. Samodzielne przygotowanie do seminarium / 0 10. Samodzielne przygotowanie do projektów / 0 11. Udział w konsultacjach / 7,5 12. Przygotowanie do egzaminu/zaliczenia / 20 13. Przygotowanie do zaliczenia / 0 14. Udział w egzaminie / 0 Sumaryczne obciążenie pracą studenta: 126,3 godz./ 4,2 ECTS, przyjęto 4,5 ECTS Zajęcia z udziałem nauczycieli (1+2+3+4+5 +11+14): 57,5 godz./ 3,0 ECTS Zajęcia powiązane z działalnością naukową (1÷10) 98,0 godz./ 3,5 ECTS |
Skrócony opis: |
Typowe rozwiązania konstrukcyjne osprzętów roboczych różnych typów maszyn. Źródła obciążeń osprzętów. Tworzenia zastępczych modeli kinematycznych i modeli obciążeń. Zasady doboru elementów wykonawczych. Materiały konstrukcyjne stosowane w budowie osprzętów roboczych. Modelowanie kine-matyczne osprzętów roboczych. Określania obciążeń osprzętu w poszczególnych etapach cyklu roboczego. Wyznaczanie krytycznych wartości obciążeń działających na osprzęt roboczy. Dobór parametrów elementów wykonawczych. Modelowanie struktury wybranych członów składowych osprzętów roboczych. Modelowanie obciążeń. Modelowanie więzów pomiędzy członami składowymi mechanizmów na potrzeby analizy MES. Ocena stanu naprężeń, deformacji i przemieszczeń oraz tworzenie raportów z analiz MES |
Pełny opis: |
Wykład / zajęcia audytoryjne z wykorzystaniem prezentacji multimedialnych 1. Typowe rozwiązania konstrukcyjne osprzętów roboczych różnych typów maszyn / 2 Rodzaje mechanizmów osprzętów roboczych. Elementy sterujące 2. Źródła obciążeń osprzętów / 1 Obciążenia powstające w procesie urabiania. Obciążenia powstające w procesie jazdy i transportu urobku 3. Tworzenia zastępczych modeli kinematycznych i modeli obciążeń / 1 4. Zasady doboru elementów wykonawczych 2 Dobór hydrostatycznych podzespołów wykonawczych. Rodzaje przeno-szonych obciążeń. Zakresy ciśnień roboczych. Ograniczenia konstrukcyjne Ćwiczenia / zajęcia praktyczne z wykorzystaniem stanowisk komputerowych 1. Modelowanie kinematyczne osprzętów roboczych / 2 Określanie pożądanego pola pracy. Dobór prędkości ruchu członów składo-wych. Planowanie położenia punktów montażowych. 2. Określania obciążeń osprzętu w poszczególnych etapach cyklu roboczego / 2 3. Wyznaczanie krytycznych wartości obciążeń działających na osprzęt robo-czy / 2 Wymagania normatywne. Wymagania wynikające z charakteru pracy 4. Dobór parametrów elementów wykonawczych / 2 5. Modelowanie struktury wybranych członów składowych osprzętów robo-czych / 2 6. Modelowanie obciążeń / 2 Umiejscowienie i orientacja ogólnego i lokalnego układu współrzędnych. Sposoby odwzorowywania obciążeń. 7. Modelowanie więzów pomiędzy członami składowymi mechanizmów na po-trzeby analizy MES / 2 Rodzaje więzów i ich cechy. Sposoby zakładania więzów. Stopnie swobody. 8. Ocena stanu naprężeń, deformacji i przemieszczeń oraz tworzenie raportów z analiz MES / 2 9. Interpretacja wyników analiz symulacyjnych / 28 Opracowanie indywidualnego rozwiązania osprzętu roboczego |
Literatura: |
podstawowa: Dietrich M.: Podstawy konstrukcji Maszyn. Tom I-III. WNT 2007 Stryczek S.: Napęd hydrostatyczny. Tom I. WNT 2007 Wyleżoł M.: CATIA v5. Modelowanie i analiza układów kinematycznych. Helion 2007 uzupełniająca: Wełyczko A.: CATIA V5. Przykłady efektywnego zastosowania systemu w projektowaniu mechanicznym. Helion 2007 |
Efekty uczenia się: |
W1 / Ma uporządkowaną, podbudowaną teoretycznie wiedzę w zakresie me-chaniki technicznej i wytrzymałości materiałów, teorii ruchu maszyn i na-pędów oraz w zakresie nauki o materiałach niezbędną do: 1) modelowania układów mechanicznych, 2) analizy wytrzymałościowej konstrukcji mecha-nizmów, maszyn i urządzeń / K_W05 W2 / Posiada uporządkowaną i podbudowaną teoretycznie wiedzę w zakresie projektowania, budowy, konstrukcji i zasad funkcjonowania części maszyn (w tym ich zastosowania w pojazdach i maszynach) / K_W06 U1 / Potrafi wykorzystać do formułowania i rozwiązywania zadań inżynierskich z zakresu mechaniki i budowy maszyn metody analityczne, symulacyjne oraz eksperymentalne / K_U09 U2 / Potrafi działać w środowisku informatycznym i wykorzystać narzędzia komputerowego wspomagania do symulacji, projektowania i weryfikacji elementów i układów mechanicznych / K_U11 K1 / Jest gotów do krytycznej oceny posiadanej wiedzy oraz uznawania zna-czenia wiedzy w rozwiazywaniu problemów poznawczych i praktycznych/ K_K01 |
Metody i kryteria oceniania: |
Przedmiot zaliczany jest na podstawie: zaliczenia Ćwiczenia laboratoryjne zaliczane są na podstawie: sprawozdań z realizacji zadań indywidualnych; Egzamin/zaliczenie przedmiotu jest prowadzone w formie: testu z pytaniami zamkniętymi i otwartymi warunkiem dopuszczenia do egzaminu/zaliczenia jest zaliczenie ćwiczeń Osiągnięcie efektu W1, W2, K1 - sprawdzenie podczas zaliczenia Oceny osiągnięcia zakładanych efektów kształcenia: Ocenę bardzo dobrą otrzymuje student, który osiągnął zakładane efekty kształcenia na poziomie 91-100%. Ocenę dobrą plus otrzymuje student, który osiągnął zakładane efekty kształ-cenia na poziomie 81-90%. Ocenę dobrą otrzymuje student, który osiągnął zakładane efekty kształcenia na poziomie 71-80%. Ocenę dostateczną plus otrzymuje student, który osiągnął zakładane efekty kształcenia na poziomie 61-70%. Ocenę dostateczną otrzymuje student, który osiągnął zakładane efekty kształ-cenia na poziomie 51-60%. Ocenę niedostateczną otrzymuje student, który osiągnął zakładane efekty kształcenia na poziomie równym lub niższym niż 50%. Ocenę uogólnioną zal. otrzymuje student, który osiągnął zakładane efekty kształcenia na poziomie wyższym niż 50%. Ocenę uogólnioną nzal. otrzymuje student, który osiągnął zakładane efekty kształcenia na poziomie równym lub niższym niż 50%. |
Właścicielem praw autorskich jest Wojskowa Akademia Techniczna.