Budowa i eksploatacja sprzętu wojskowego

W 18/+, C 8/+, L 10/+, S 4/+, razem 40 godz. ECTS 3,5

• Balistyka wewnętrzna:

Wymagania wstępne: znajomość sposobów napędzania pocisków w miotającej broni palnej oraz podstawowych charakterystyk tych układów.

• Formy użytkowe materiałów wybuchowych:

Wymagania wstępne: znajomość podstawowych informacji z zakresu systematyki, charakterystyk i form użytkowych materiałów wybuchowych stosowanych w technice.

• Podstawy fizyki wybuchu:

Wymagania wstępne: znajomość podstawowych informacji o trwałości, wrażliwości i parametrach wybuchowych materiałów wysokoenergetycznych oraz podstawowych informacji o czynnikach rażących wybuchu.

kierunek: Chemia

specjalność: Materiały wybuchowe i pirotechnika

ppłk dr inż. Szmit Łukasz

aktywność / obciążenie studenta w godz.

1. Udział w wykładach / 18

2. Udział w laboratoriach / 10

3. Udział w ćwiczeniach / 8

4. Udział w seminariach / 4

5. Samodzielne studiowanie tematyki wykładów i przygotowanie do egzaminu / 18

6. Samodzielne przygotowanie do laboratoriów / 13

7. Samodzielne przygotowanie do ćwiczeń / 8

8. Samodzielne przygotowanie do seminarium / 20

9. Udział w zajęciach projektowych / 0

10. Samodzielna realizacja projektu / 0

11. Udział w konsultacjach / 2

12. Udział w egzaminie / 0

Sumaryczne obciążenie pracą studenta: 101 godz./ 3,5 ECTS

Definicja i modele eksploatacji. System eksploatacji. Organizacja systemu eksploatacji. Zasady klasyfikowania SpW. Rodzaje prac obsługowo-naprawczych SpW. Planowanie eksploatacji SpW. Bezpieczeństwo eksploatacji SpW.

Współczesny sprzęt artyleryjski. Systematyka broni artyleryjskiej. Podstawowe zespoły i mechanizmy broni artyleryjskiej oraz ich przeznaczenie.

Współczesna broń strzelecka. Systematyka broni strzeleckiej. Podstawowe zespoły i mechanizmy broni strzeleckiej oraz ich przeznaczenie.

Klasyfikacja środków bojowych i zasady bezpieczeństwa związane z eksploatacją amunicji.

Tematyka wykładów:

1. Eksploatacja i logistyka SpW – pojęcia podstawowe. 2 godz.

2. Planowanie w logistyce i eksploatacji SpW. 2 godz.

3. Współczesny sprzęt artyleryjski. Systematyka broni artyleryjskiej 2 godz.

4. Podstawowe zespoły i mechanizmy broni artyleryjskiej oraz ich przeznaczenie. 2 godz.

5. Broń strzelecka w systemie uzbrojenia lufowego w Polsce i na świecie. 2 godz.

6. Systematyka broni strzeleckiej 2 godz.

7. Podstawowe zespoły i mechanizmy broni strzeleckiej 2 godz.

8. Systematyka i wymagania podczas eksploatacji środków bojowych. 2 godz.

9. Budowa i zasada działania wybranych typów amunicji. 2 godz.

Tematyka ćwiczeń:

1. Organizacja i planowanie systemu eksploatacji SpW. 2 godz.

2. Budowa i zasada działania wybranych typów broni strzeleckiej. 2 godz.

3. Budowa i zasada działania wybranych typów broni artyleryjskiej. 2 godz.

4. Budowa i zasada działania wybranych typów amunicji strzeleckiej i artyleryjskiej. 2 godz.

Tematyka laboratoriów:

1. Pomiar charakterystyk dynamicznych broni strzeleckiej. 5 godz.

2. Pomiar charakterystyk amunicji strzeleckiej. 5 godz.

Tematyka seminariów:

1. Bezpieczeństwo eksploatacji SpW. 2 godz.

2. Profilaktyka wypadków z SpW.

Podstawowa:

• DD/4 – Doktryna logistyczna Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, Szt. Gen. 1566/2004;

• DD-4.22(A) – Wsparcie i zabezpieczenie techniczne sił zbrojnych rzeczypospolitej polskiej. Zasady funkcjonowania,

Logis. 28/2018;

• DD/4.22.1 – Przepisy o gospodarowaniu mieniem służby uzbrojenia i elektroniki, MON 2013;

• DD/4.22.2 – Instrukcja o gospodarowaniu sprzętem służby czołgowo-samochodowej, Logis. 21/2013;

• DD/4.22.8 – Instrukcja o zasadach i organizacji przechowywania i konserwacji uzbrojenia i sprzętu wojskowego,

Logis. 14/2013;

• DD/4.22.12 – Zasady oceny stanu technicznego uzbrojenia i sprzętu wojskowego w siłach zbrojnych RP, Logis. 12/2013;

• DU-4.22.13(A) – Instrukcja zarządzania eksploatacją sprzętu wojskowego w Siłach Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej;

• Instrukcja w sprawie broni służbowej krótkiej, Uzbr. 2641/2010;

• P. Kupidura, M. Zahor i inni „Siły Lądowe – Najnowsze Uzbrojenie Wojska Polskiego”– DW Bellona, Warszawa, 2018 r;.

• Ciepliński, R. Woźniak „Ilustrowana encyklopedia współczesnej broni palnej” – Wydawnictwo Lampart, 1997 r.;

• H. Głowicki, S. Niezgodzki, S. Torecki, Budowa i eksploatacja broni lufowej i amunicji - cz. II „Budowa automatycznej broni strzeleckiej”, WAT, Warszawa, 1987;

• Dobiech, S. Majewski, S. Sieńko, S. Torecki, Budowa i eksploatacja broni lufowej i amunicji - cz. III „Eksploatacja techniczna broni i amunicji ", WAT, Warszawa, 1973;

• S. Majewski - Budowa amunicji t. I, S-45518;

• E. Stor i inni - Budowa amunicji t. II, S-47759.

Uzupełniająca:

• I.V. Hogg - Amunicja strzelecka, artyleryjska i granaty – 2001;

• R. Woźniak i inni - Encyklopedia najnowszej broni palnej t. I÷IV - 2001÷2002;

• MON - Amunicja wojsk lądowych, R-4658;

• R. Woźniak i inni „Multimedialna Encyklopedia Najnowszej Broni Palnej” – DW Bellona, Warszawa, 2004 r.;

• Jane's Ammunition Handbook;

• Jane's Infantry Weapons;

• Materiały wydane studentom w formie elektronicznej.

Symbol i nr efektu przedmiotu / efekt kształcenia / odniesienie do efektu kierunkowego

W1: Ma ugruntowaną i poszerzoną wiedzę z zakresu eksploatacji SpW, konstrukcji: broni strzeleckiej, broni artyleryjskiej oraz środków bojowych./ K_W02

W2: Symbol i nr efektu przedmiotu / efekt kształcenia / odniesienie do efektu kierunkowego/ K_W05

W3: Zna zasady bezpieczeństwa i higieny pracy przy pracy z SpW oraz środkami bojowymi./ K_W019

U1: Potrafi zastosować wiedzę z zakresu eksploatacji SpW, konstrukcji: broni strzeleckiej, broni artyleryjskiej oraz środków bojowych do realizacji zadań służbowych./ K_U11

K1: Zdaje sobie sprawę z ciągłego postępu wiedzy i rozumie potrzebę ciągłego dokształcania się, podnoszenia kompetencji zawodowych i osobistych./ K_K01

K2: Rozumie społeczne aspekty praktycznego stosowania zdobytej wiedzy i umiejętności oraz związaną z tym odpowiedzialność./ K_K05

Przedmiot zaliczany jest na podstawie: zaliczenia z oceną.

Laboratoria są zaliczane na podstawie: zaliczenia z oceną.

Seminarium jest zaliczane na podstawie zaliczenia z oceną.

Ćwiczenia są zaliczane na podstawie uzyskanych pozytywnych ocen z odpowiedzi podczas ćwiczeń oraz z aktywności

na zajęciach.

1. zaliczenie jest prowadzane w formie testu pisemnego / ustnego;

2. warunkiem dopuszczenia do zaliczenia jest zaliczenie laboratoriów, ćwiczeń oraz seminarium;

3. zaliczenie laboratorium odbywa się na podstawie oceny średniej z omawianych zagadnień;

Osiągnięcie efektów W1, W2 i W3 sprawdzane jest na zaliczeniu pisemnym w postaci testu oraz w trakcie laboratoriów, ćwiczeń oraz zaliczania seminarium.

Ocenę bardzo dobrą otrzymuje student, który udzielił minimum 95% bezbłędnych odpowiedzi pisemnego testu sprawdzającego oraz który posiadł wiedzę przewidzianą efektami kształcenia, a ponadto wykazuje znaczne zainteresowanie przedmiotem,

w sposób twórczy podchodzi do postawionych zadań i wykazuje się znaczną samodzielnością w zdobywaniu wiedzy oraz systematycznością pracy.

Ocenę dobrą plus otrzymuje student, który udzielił minimum 90% bezbłędnych odpowiedzi pisemnego testu sprawdzającego oraz który posiadł wiedzę przewidzianą efektami kształcenia, a ponadto wykazuje znaczne zainteresowanie przedmiotem, w sposób twórczy podchodzi do postawionych zadań i wykazuje się znaczną samodzielnością w zdobywaniu wiedzy oraz systematycznością pracy.

Ocenę dobrą otrzymuje student, który udzielił minimum 80% bezbłędnych odpowiedzi pisemnego testu sprawdzającego oraz który posiadł wiedzę przewidzianą efektami kształcenia w stopniu dobrym. Potrafi realizować zadania o średnim stopniu trudności.

Ocenę dostateczną plus otrzymuje student, który udzielił minimum 70% bezbłędnych odpowiedzi pisemnego testu sprawdzającego oraz który posiadł wiedzę przewidzianą efektami kształcenia w stopniu dobrym. Potrafi realizować zadania o średnim stopniu trudności.

Ocenę dostateczną otrzymuje student, który udzielił minimum 60% bezbłędnych odpowiedzi pisemnego testu sprawdzającego oraz który posiadł wiedzę przewidzianą efektami kształcenia w stopniu dostatecznym. Samodzielnie potrafi realizować zadania o niskim stopniu trudności, bardziej skomplikowane tylko pod kierunkiem nauczyciela.

Ocenę niedostateczną otrzymuje student, który nie spełnia przedstawionych powyżej wymogów.