Konstrukcje betonowe

niestacjonarne

II stopnia

obowiązkowy

W 20/×, C 20/+, Razem: 40

Wytrzymałość materiałów I / wymagania wstępne: obliczania naprężeń w przekrojach poprzecznych elementów budowlanych.

Mechanika budowli I / wymagania wstępne: wiedza i umiejętności w zakresie wyznaczania sił wewnętrznych i przemieszczeń w elementach budowlanych.

Konstrukcje betonowe I / wymagania wstępne: projektowanie przekrojów poprzecznych w elementach żelbetowych, sprawdzanie stanów granicznych nośności i użytkowalności w elementach żelbetowych, projektowanie elementów żelbetowych, ogólne zasady projektowania elementów sprężonych.

Budownictwo (początek 2015/2016)

specjalność: budownictwo ogólne / budownictwo komunikacyjne

prof. dr hab. inż. Adam Stolarski

aktywność / obciążenie studenta w godz.

1. Udział w wykładach / 20

2. Powtórzenie i studiowanie tematyki wykładów / 10

3. Udział w konsultacjach związanych z realizacją wykładów / 2

4. Przygotowanie do egzaminu / 5

5. Udział w egzaminie / 2

6. Udział w ćwiczeniach / 20

7. Powtórzenie i studiowanie tematyki ćwiczeń / 16

8. Udział w konsultacjach związanych z realizacją ćwiczeń / 2

9. Przygotowanie do zaliczenia ćwiczeń / 2

Sumaryczne obciążenie pracą studenta: 79 / 2 ECTS

Zajęcia z udziałem nauczycieli: 1+3+5+6+8=46 / 1.5 ECTS

Zajęcia o charakterze praktycznym: 6+7+9=38 / 1.0 ECTS

Program obejmuje zagadnienia z zakresu nieliniowych idealizacji zachowania konstrukcji oraz obliczanie i konstruowanie wybranych konstrukcji żelbetowych.

Wykład / metody dydaktyczne: Wykłady są realizowane metodą podającą z wykorzystaniem niezbędnych przykładów. Konsultacje.

Tematy kolejnych zajęć / liczba godzin:

1. Nieliniowe idealizacje zachowania konstrukcji / 4

2. Redystrybucja sił wewnętrznych / 2

3. Obliczanie i konstruowanie tarcz / 2

4. Obliczanie i konstruowanie tarczownic / 3

5. Obliczanie i konstruowanie zbiorników / 2

6. Obliczanie i konstruowanie powłok / 2

7. Konstrukcje sprężone i zespolone / 4

8. Konstrukcje w budownictwie przemysłowym / 2

Ćwiczenia / metody dydaktyczne: Ćwiczenia są realizowane metodą problemową i analityczną zagadnień wchodzących w zakres ćwiczeń audytoryjnych. Konsultacje.

Tematy kolejnych zajęć / liczba godzin:

1. Nieliniowe idealizacje zachowania konstrukcji / 4

2. Obliczanie i konstruowanie tarcz / 2

3. Obliczanie i konstruowanie zbiorników / 2

4. Obliczanie i konstruowanie powłok / 2

5. Konstrukcje sprężone i zespolone / 8

6. Praca kontrolna / 2

podstawowa:

A. Łapko. Projektowanie konstrukcji żelbetowych. Arkady. Warszawa. 2000.

J. Kobiak, W. Stachurski. Konstrukcje żelbetowe. Arkady. Warszawa, tom I – IV. 1984, 1987, 1989, 1991.

PN–EN 1992-1-1. Projektowanie konstrukcji z betonu. Część 1-1: Reguły ogólne i reguły dla budynków. PKN, Warszawa 2008.

uzupełniająca:

-

W1 / Ma wiedzę ogólną obejmującą opis nieliniowych idealizacji zachowania konstrukcji i redystrybucji sił wewnętrznych w konstrukcjach żelbetowych oraz zna analityczne metody wyznaczania sił wewnętrznych, obliczania zbrojenia i konstruowania tarcz, tarczownic, zbiorników, powłok, konstrukcji sprężonych, konstrukcji zespolonych, konstrukcji w budownictwie przemysłowym / K2A_W03

U1 / Potrafi wykorzystać metody analityczne rozwiązywania zadań projektowych konstrukcji betonowych / K2A_U09

Realizacja efektów kształcenia

Wykład: W1

Ćwiczenia: U1

Sposoby weryfikacji efektów kształcenia

W1 – wykład

Weryfikacja założonego efektu odbywa się na egzaminie. Egzamin polega na odpowiedzi na dwa zadania dotyczące opisu nieliniowych idealizacji zachowania konstrukcji i redystrybucji sił wewnętrznych w elementach żelbetowych oraz na rozwiązaniu trzech zadań dotyczących analitycznych metod wyznaczania sił wewnętrznych, obliczania zbrojenia i konstruowania tarcz, tarczownic, zbiorników, powłok, konstrukcji sprężonych, konstrukcji zespolonych, konstrukcji w budownictwie przemysłowym. Zaliczenie całego efektu odbywa się poprzez zaliczenie, na właściwym poziomie każdego zadania. Każde zadanie oceniane jest w skali 0-5 pkt. Warunkiem zaliczenia każdego zadania, a tym samym całego efektu jest osiągnięcie 55% możliwych do uzyskania punktów.

U1 – ćwiczenia

Efekt jest weryfikowany na kolokwium zaliczeniowym z ćwiczeń. Warunkiem osiągnięcia założonego efektu jest potwierdzenie znajomości wymaganego zakresu umiejętności poprzez przedstawienie analitycznego rozwiązania dla trzech zadań podczas kolokwium zaliczeniowego. Zaliczenie całego efektu odbywa się poprzez zaliczenie, na właściwym poziomie każdego zadania. Każde zadanie oceniane jest w skali 0-5 pkt. Warunkiem zaliczenia każdego zadania, a tym samym całego efektu jest osiągnięcie 55% możliwych do uzyskania punktów.

Kryteria zaliczania efektów kształcenia

W1 – wykład

Ocena 2: Student nie zna opisu nieliniowych idealizacji zachowania konstrukcji i redystrybucji sił wewnętrznych w elementach żelbetowych oraz analitycznych metod wyznaczania sił wewnętrznych, obliczania zbrojenia i konstruowania tarcz, tarczownic, zbiorników, powłok, konstrukcji sprężonych, konstrukcji zespolonych, konstrukcji w budownictwie przemysłowym.

Ocena 3: Student zna podstawowe opis nieliniowych idealizacji zachowania konstrukcji i redystrybucji sił wewnętrznych w elementach żelbetowych oraz analityczne metody wyznaczania sił wewnętrznych, obliczania zbrojenia i konstruowania tarcz, tarczownic, zbiorników, powłok, konstrukcji sprężonych, konstrukcji zespolonych, konstrukcji w budownictwie przemysłowym i przedstawia rozwiązania zadań ze znacznymi błędami wpływającymi na wyniki.

Ocena 4: Student zna podstawowe metody wyznaczania stanu naprężenia, odkształcenia i przemieszczenia sprężystych tarcz, płyt kołowo-symetrycznych i płyt prostokątnych oraz metody wyznaczania nośności granicznej belek, ram, płyt kołowo-symetrycznych i płyt wielokątnych i przedstawia rozwiązania zadań z akceptowalnymi błędami.

Ocena 5: Student zna podstawowe metody wyznaczania stanu naprężenia, odkształcenia i przemieszczenia sprężystych tarcz, płyt kołowo-symetrycznych i płyt prostokątnych oraz metody wyznaczania nośności granicznej belek, ram, płyt kołowo-symetrycznych i płyt wielokątnych, a rozwiązania zadań przedstawia bezbłędnie lub z drobnymi błędami nie wpływającymi na wyniki.

U1 – ćwiczenia

Ocena 2: Student nie potrafi metodami analitycznymi rozwiązać w uproszczony sposób podstawowych zadań w zakresie zaprojektowania i kształtowania niezbędnego zbrojenia w żelbetowych tarczach, zbiornikach, powłokach oraz konstrukcji sprężonych i zespolonych z uwzględnieniem nieliniowej idealizacji zachowania konstrukcji.

Ocena 3: Student potrafi metodami analitycznymi rozwiązać w uproszczony sposób podstawowe zadania w zakresie zaprojektowania i kształtowania niezbędnego zbrojenia w żelbetowych tarczach, zbiornikach, powłokach oraz konstrukcji sprężonych i zespolonych z uwzględnieniem nieliniowej idealizacji zachowania konstrukcji i przedstawia rozwiązania zadań ze znacznymi błędami wpływającymi na wyniki.

Ocena 4: Jak na ocenę 3, ale przedstawia rozwiązania zadań z akceptowalnymi błędami.

Ocena 5: Jak na ocenę 4, ale rozwiązania zadań przedstawia bezbłędnie lub z drobnymi błędami nie wpływającymi na wyniki.

Uwaga: oceny połówkowe (3,5 i 4,5) stosuje się w przypadku osiągnięcia efektu kształcenia na poziomie pośrednim między odpowiednimi ocenami.

Kryteria zaliczania rodzajów zajęć

Przedmiot zaliczany jest na podstawie: zaliczenia ćwiczeń i egzaminu.

Warunkiem zaliczenia ćwiczeń jest zaliczenie pracy kontrolnej.

Warunkiem dopuszczenia do egzaminu jest zaliczenie ćwiczeń obliczeniowych.

Egzamin jest przeprowadzany w formie pisemnej i ustnej.

Wynik zaliczenia ćwiczeń jest uwzględniany w ocenie końcowej egzaminu.

Efekt kształcenia U1 jest sprawdzany w czasie ćwiczeń obliczeniowych oraz na podstawie zaliczenia ćwiczeń obliczeniowych.

Efekty kształcenia W1 jest sprawdzany na podstawie egzaminu.