Metodyka programowania obiektowego

III stopnia

obowiązkowy

W 15/x ; L 15/+ ; Razem:30

Dyscyplina naukowa studiów: Elektronika, Telekomunikacja

dr hab. inż. Jacek Starzyński

aktywność/obciążenie studenta w godz:

1. Udział w wykładach / 15

2. Samodzielne studiowanie tematyki wykładów / 30

3. Udział w laboratoriach / 15

4. Samodzielne przygotowanie do laboratoriów i opracowanie sprawozdań / 25

5. Udział w konsultacjach / 8

6. Przygotowanie do egzaminu / 2

7. Udział w egzaminie /2

Sumaryczne obciążenie pracą studenta: 97 / 3 ECTS

Zajęcia z udziałem nauczycieli: 1.+3.+5.+7.= 40 / 1,5 ECTS

Zajęcia o charakterze praktycznym: 3.+4.=40 / 1,5 ECTS

Celem zajęć jest zaznajomienie studenta z najważniejszymi metodami tworzenia niezawodnego oprogramowania w językach obiektowych: zasady projektowania programu, właściwe wykorzystanie obiektowości (enkapsulacja, polimorfizm, abstrakcja), metody testowania kodu, przyrostowa budowa oprogramowania i jego konserwacja.

Wykład:

1. Podstawy programowania obiektowego

Koncepcja klasy i obiektu, paradygmat obiektowy: abstrakcja, hermetyzacja, dziedziczenie polimorfizm. Języki obiektowe. (3 godziny)

2. Kodowanie klas w językach obiektowych

Realizacja hermetyzacji i abstrakcji, budowa klasy w Javie i C++, parametryzacja klas (szablony w C++ i generics w Javie), konstruktory, zarządzanie pamięcią. (3 godziny)

3. Paradygmat obiektowy w praktyce

JFS i STL: przykłady konsekwentnego stosowania paradygmatu obiektowego na przykładzie podstawowych bibliotek Javy i C++. (3 godziny)

4. Wytwarzanie oprogramowania

Znaczenie testowania w wytwarzaniu kodu, narzędzia do przyrostowego tworzenia oprogramowania i pracy w zespole, metodyki zwinne, testowanie jednostkowe – narzędzia. (3 godziny)

5. Wzorce projektowe

Znaczenie szablonów w wytwarzaniu oprogramowania, wzorce projektowe jako zaawansowane szablony, podstawowy katalog wzorców projektowych. (2 godziny)

6. Refaktoryzacja kodu

Pielęgnacja oprogramowania, ocena jakości kodu: metryki i brzydkie zapachy, poprawianie oprogramowania. (1 godzina)

Laboratorium:

1. Projektowanie i implementacja klas - 3 godziny

2. Wykorzystanie abstrakcji - 3 godziny

3. Testy jednostkowe - 3 godziny

4. Wzorce projektowe - 4 godziny

5. Refaktoryzacja - 2 godziny

I. Graham: Metody obiektowe, WNT 2002

M. Fowler, K. Beck, J. Brant, W. Opdyke, D. Roberts: Refaktoryzacja. Ulepszanie struktury istniejącego kodu, Helion 2010/2011 (jest też wydanie WNT 2006)

E. Gamma, R. Helm, R. Johnson, J. Vlissides: Wzorce projektowe. Elementy oprogramowania wielokrotnego użytku, WNT 2005

W1: Doktorant ma zaawansowaną wiedzę z zakresu programowania jako narzędzia rozwiązywania zagadnień naukowych i inżynierskich. / K_W01, K_W05

U1 Doktorant potrafi wykorzystać poznane narzędzia symulacji komputerowej do realizacji projektów obszarze elektroniki i telekomunikacji. / K_U04, K_U07

U2 Doktorant potrafi projektować urządzenia elektroniczne wykorzystując komputerowe narzędzia wspomagania projektowania. / K_U07

K1 Doktorant potrafi pracować w zespole w sposób zapewniający realizację zadania w założonym terminie oraz potrafi odpowiednio określić priorytety służące realizacji określonego zadania. / K_K03, K_K04

Przedmiot jest zaliczany na podstawie egzaminu. Egzamin przeprowadzany jest na ostatnich zajęciach.

Warunkiem przystąpieniado egzaminu jest zaliczenie laboratorium.

Do zaliczenia laboratorium wymagane jest zaliczenie wszystkich ćwiczeń laboatoryjnych.

Efekty U1, U2, K1 sprawdzane są w trakcie bieżącej kontroli wykonywania ćwiczeń laboratoryjnych.

Efekt W1 sprawdzany jest na egzaminie.