Podstawy grafiki inżynierskiej

stacjonarne

jednolite magisterskie

obowiązkowy

W 12/+, C -/-, L 18/+, P -/-, S -/-; razem: 30 godz., 3 pkt ECTS

matematyka / wymagania wstępne: zagadnienia geometrii elementarnej

I semestr / wszystkie kierunki studiów inżynierskich i jednolitych studiów magisterskich WAT

dr inż. Krzysztof Grzelak; dr inż. Janusz Mierzyński; dr inż. Janusz Torzewski

Aktywność / obciążenie studenta w godz. (wg. arkusza Bilans ECTS)

1. Udział w wykładach / 12

2. Udział w ćwiczeniach audytoryjnych / 0

3. Udział w ćwiczeniach laboratoryjnych / 18

4. Udział w ćwiczeniach projektowych / 0

5. Udział w seminariach / 0

6. Samodzielne studiowanie tematyki wykładów / 9,6

7. Samodzielne przygotowanie do ćwiczeń audytoryjnych / 0

8. Samodzielne przygotowanie do ćwiczeń laboratoryjnych / 18

9. Samodzielne przygotowanie do ćwiczeń projektowych / 0

10. Samodzielne przygotowanie do seminarium / 0

11. Udział w konsultacjach / 4,5

12. Przygotowanie do egzaminu / 0

13. Przygotowanie do zaliczenia / 12

14. Udział w egzaminie / 0

Sumaryczne obciążenie pracą studenta:

74,1 godz. /2,5 ECTS, przyjęto 3 ECTS

Zajęcia z udziałem nauczycieli (1+2+3+4+5+11+14): 34,5 godz./ przyjęto 2 ECTS,

Zajęcia powiązane z działalnością naukową (suma1÷10) 57,6 godz./ 2 ECTS

Podstawy wykonania i umiejętność odczytywania inżynierskiej dokumentacji technicznej. Metody odwzorowań figur geometrycznych na płaszczyźnie, oparte na rzutowaniu równoległym i środkowym. Normalizacja w zakresie dokumentacji rysunkowej. Zapoznanie się z podstawowym oprogramowaniem wspomagającym proces tworzenia dokumentacji rysunkowej.

Wykłady są realizowane metodą podającą (werbalno–wizualna prezentacja treści programowych).

Tematy kolejnych zajęć:

1. Rzutowanie środkowe i równoległe. Niezmienniki rzutowania równoległego. Praktyczne metody odwzorowania figur geometrycznych na płaszczyznę. Układy aksonometryczne stosowane w praktyce /2 godz.

2. Rzutowanie prostokątne na dwie lub więcej prostopadłych rzutni (rzuty Monge`a): odwzorowanie punktu, prostej i płaszczyzny, przynależność elementów, elementy wspólne /2 godz.

3. Powierzchnie obrotowe, równik i południk główny oraz boczny tej powierzchni. Przynależność punktu do powierzchni obrotowej. Przekroje powierzchni obrotowych /2 godz.

4. Normalizacja w rysunku technicznym. Rodzaje i zasady tworzenia dokumentacji rysunkowej. Znormalizowane elementy rysunku technicznego (rodzaje linii rysunkowych, podziałka rysunkowa itp.). Rzutowanie prostokątne brył metodą pierwszego kąta i metodą identyfikowaną strzałkami /2 godz.

5. Przedstawianie elementów konstrukcyjnych za pomocą widoków, przekrojów i kładów. Ogólne zasady wymiarowania w rysunku technicznym /2 godz.

6. Uproszczenia rysunkowe w odwzorowaniu elementów konstrukcyjnych. Schematy układów technicznych /2 godz.

Laboratorium (metoda praktyczna) poświęcono utrwaleniu pojęć i konstrukcji przedstawionych na wykładzie.

Tematy kolejnych zajęć:

1. Rzutowanie aksonometryczne / 2 godz.

2. Podstawowe konstrukcje z przynależności oraz elementów wspólnych

w rzutach Monge’a / 2 godz.

3. Kreślenie trzech rzutów prostokątnych wielościanu z otworem lub wycięciem / 2 godz.

4. Rzutowanie elementów metodą pierwszego kąta - kreślenie sześciu rzutów elementu bryłowego / 2 godz.

5. Rysowanie widoków przekrojów i kładów. Ogólne zasady wymiarowania. Rysunek elementu konstrukcyjnego przedstawionego

w widoku i przekroju / 4 godz.

6. Oprogramowanie graficzne wspomagające tworzenie dokumentacji rysunkowej. Przedstawienie możliwości kreślenia i modyfikacji podstawowych obiektów rysunkowych z wykorzystaniem oprogramowania CAD / 4 godz.

7. Zaliczenie ćwiczeń / 2 godz.

Podstawowa:

1. Bieliński A., Mierzyński J., Telega J.: Geometria wykreślna. Teoria, przykłady, zadania. Wydawnictwo WAT, Warszawa 2013.

2. Bieliński A.: Geometria wykreślna. Oficyna wydawnicza Politechniki Warszawskiej, Warszawa 2015.

3. Lewandowski T.: Rysunek techniczny dla mechaników. WSiP , Warszawa 2015.

4. Pikoń A.: AutoCAD 2018 PL. Pierwsze kroki. Helion 2017.

Uzupełniająca:

5. Dobrzański T.: Rysunek techniczny maszynowy. WNT, Wydanie 26, Warszawa 2017.

6. Burcan J.: podstawy rysunku technicznego. Wyd. Naukowe PWN, Warszawa 2016.

Symbol i nr efektu przedmiotu / efekt uczenia się / odniesienie do efektu kierunkowego

W1/ Student zna: podstawowe metody odwzorowań przestrzeni na płaszczyznę, podstawowe zasady rysunku technicznego oraz podstawowe normy obowiązujące w tym zakresie / K_W 20

U1/ Student potrafi zastosować wiedzę do tworzenia prostej dokumentacji rysunkowej w oparciu o normatywy, potrafi realizować zadania projektowe z wykorzystaniem oprogramowania komputerowego wspomagającego tworzenia dokumentacji rysunkowej / K_U 05

Przedmiot zaliczany jest na podstawie: zaliczenia.

Warunkiem podstawowym zaliczenia jest uzyskanie pozytywnej oceny

z kolokwium przeprowadzanego w formie pisemnej (na ćwiczeniach laboratoryjnych), obejmującego całość programu przedmiotu.

Dodatkowym warunkiem zaliczenia przedmiotu jest uzyskanie pozytywnych ocen z realizacji zadań w ramach ćwiczeń laboratoryjnych (na podstawie ocen bieżących i ocen z zadań rysunkowych w ramach prac domowych).

Osiągnięcie poszczególnych efektów uczenia się weryfikowane jest następująco:

Efekty w kategorii wiedzy W1 weryfikowane są w trakcie kolokwium.

Efekty w kategorii umiejętności U1 weryfikowane są w trakcie ćwiczeń laboratoryjnych oraz na podstawie analizy prac domowych dostarczonych przez studentów w formie zadań rysunkowych.

Oceny osiągnięcia zakładanych efektów kształcenia:

Ocenę bardzo dobrą otrzymuje student, który osiągnął zakładane efekty kształcenia na poziomie 91-100%.

Ocenę dobrą plus otrzymuje student, który osiągnął zakładane efekty kształcenia na poziomie 81-90%.

Ocenę dobrą otrzymuje student, który osiągnął zakładane efekty kształcenia na poziomie 71-80%.

Ocenę dostateczną plus otrzymuje student, który osiągnął zakładane efekty kształcenia na poziomie 61-70%.

Ocenę dostateczną otrzymuje student, który osiągnął zakładane efekty kształcenia na poziomie 51-60%.

Ocenę niedostateczną otrzymuje student, który osiągnął zakładane efekty kształcenia na poziomie równym lub niższym niż 50%.