Metody i techniki symulacji komputerowej

stacjonarne

II stopnia

obowiązkowy

W 10/x; L 20/+; P 14/+

Brak

Informatyka / wszystkie specjalności

Kryptologia i cyberbezpieczeństwo / wszystkie specjalności

dr inż. Dariusz Pierzchała

LICZBA GODZIN REALIZOWANYCH PRZY BEZPOŚREDNIM

UDZIALE NAUCZYCIELA : 45; 3 ECTS

Udział w wykładach: 10; 0 ECTS

Udział w ćwiczeniach, konserwatoriach, laboratoriach itd.: 34; 2 ECTS

Udział w egzaminie/ kolokwium zaliczeniowym itp.: 1; 1 ECTS

SAMODZIELNA PRACA STUDENTA / GODZINY NIEKONTAKTOWE: 58; 1 ECTS

Przygotowanie do ćwiczeń, konserwatorium, laboratorium itp.: 34; 0 ECTS

Przygotowanie do egzaminu / kolokwium: 10; 0 ECTS

Zebranie materiałów do projektu, kwerenda internetowa: 4; 0 ECTS

Opracowanie projektu: 10; 1 ECTS

CAŁKOWITE OBCIĄŻENIE STUDENTA: 103; 4 ECTS

Celem przedmiotu jest praktyczne wprowadzenie w metody dyskretne i quasiciągłe oraz techniki krokowe i zdarzeniowe symulacji komputerowej. Ponadto, w ramach zajęć projektowych studenci realizują programowy symulator rozproszony w sieci poprzez standardowy protokół symulacji rozproszonej.

Wykłady:

-Wprowadzenie do modelowania symulacyjnego: 2 godz.

-Podstawowe pojęcia, klasyfikacja i założenia metod symulacji komputerowej

oraz komputerowych generatorów liczb i procesów losowych: 2 godz.

-Metody i techniki symulacji dyskretnej krokowej, zdarzeniowej i zorientowanej na procesy. Metody symulacji quasiciągłej: 2 godz.

-Konstruowanie programowych mechanizmów symulacji dyskretnej w wybranych językach wysokiego poziomu: 2 godz.

-Algorytmy upływu czasu i metody sterowania przebiegiem rozproszonego eksperymentu symulacyjnego. Wybrane standardy rozproszonej symulacji komputerowej: 2 godz.

Laboratoria:

-Metody i techniki symulacji dyskretnej krokowej, zdarzeniowej i zorientowanej na procesy. Metody symulacji quasiciągłej: 4 godz.

-Konstruowanie programowych mechanizmów symulacji dyskretnej w wybranych językach wysokiego poziomu: 16 godz.

Projekt:

-Algorytmy upływu czasu i metody sterowania przebiegiem rozproszonego eksperymentu symulacyjnego. Wybrane standardy rozproszonej symulacji komputerowej: 14 godz.

Podstawowa:

-Bandyopadhyay S., Bhattacharya R.: Discrete and Continuous Simulation, Theory and Practice. CRC Press Taylor & Francis Group, 2014

-Chung Ch. A., SIMULATION MODELING HANDBOOK. A Practical Approach. CRC Press Taylor & Francis Group, 2003

-Najgebauer A.: Informatyczne systemy wspomagania decyzji. Modele, metody i środowiska symulacji interaktywnej, WAT, Warszawa,1999

-Frederick Kuhl, Richard Weatherly, Judith Dahmann: Creating Computer Simulation Systems: An Introduction to the High Level Architecture, Prentice Hall, 1999, ISBN 0-13-022511-8

Uzupełniająca:

Tyszer J.: Symulacja cyfrowa, WNT Warszawa, 1990

Zeigler B.: Teoria modelowania i symulacji, PWN Warszawa, 1984

S. M. Ross: Simulation, Elsevier, wydanie IV, 2006

R. Fujimoto: Parallel and Distributed Simulation Systems, John Wiley & Sons, 2000

Paul A. Fishwick: Simulation Model Design and Execution, Prentice Hall, New Jerse

W1: Ma rozszerzoną i pogłębioną wiedzę w zakresie wybranych technik programowania komputerów (np.: niskopoziomowego, wysokopoziomowego, strukturalnego, obiektowego, rozproszonego) - efekt kierunkowy K_W05

W2: Ma rozszerzoną i pogłębioną wiedzę w zakresie modeli, metod i narzędzi służących do modelowania i rozwiązywania problemów inżynierskich (np.: sztucznej inteligencji, optymalizacji, numerycznych, oceny niezawodności, oceny efektywności i jakości systemów informatycznych, eksploracji danych) - efekt kierunkowy K_W08

U1: Potrafi pozyskiwać informacje z literatury, baz danych i innych źródeł; potrafi integrować informacje, dokonywać ich interpretacji i krytycznej oceny, a także wyciągać wnioski oraz formułować i uzasadniać opinie - efekt kierunkowy K_U03

U2: Potrafi określić kierunki dalszego uczenia się i zrealizować proces samokształcenia K_U07

U3: Potrafi posługiwać się zaawansowanymi modelami, metodami i narzędziami matematycznymi, a także symulacją komputerową do analizy, oceny oraz usprawniania działania systemów (w tym informatycznych) i rozwiązywania złożonych problemów inżynierskich - efekt kierunkowy K_U09

Przedmiot zaliczany jest na podstawie: egzaminu oraz zaliczenia laboratorium i projektu.

Egzamin w terminie podstawowym jest przeprowadzany w formie testu – pytania testowe są jednokrotnego wyboru. W innych terminach może odbyć się w postaci pisemnych lub ustnych odpowiedzi na zadane pytania. Podczas egzaminu nie można korzystać z żadnych materiałów, chyba że wykładowca

zdecyduje inaczej i poinformuje o tym studentów. Ocena końcowa egzaminu obejmuje ocenę z projektu (waga 30%), ocenę z laboratorium (30%) i ocenę z testu (waga 40%).

Warunkiem dopuszczenia do egzaminu jest zaliczenie ćwiczeń laboratoryjnych i projektu.

Warunkiem koniecznym do uzyskania zaliczenia ćwiczeń laboratoryjnych jest zaliczenie wszystkich zadań laboratoryjnych. Ocena końcowa z laboratorium jest wyliczana na podstawie ocen z poszczególnych zadań.

Warunkiem zaliczenia projektu jest wykonanie na ocenę pozytywną zadania w grupie 2-5 osobowej.

Zarówno dla zaliczenia laboratorium jak i egzaminu stosowana jest następująca reguła:

ocena dst: minimum 50 % możliwych do uzyskania punktów,

ocena dst+: minimum 60 % możliwych do uzyskania punktów,

ocena db: minimum 70 % możliwych do uzyskania punktów,

ocena db+: minimum 80 % możliwych do uzyskania punktów,

ocena bdb: minimum 90 % możliwych do uzyskania punktów.

Efekty W1, W2, U1 i U2 sprawdzane są na egzaminie testowym lub pytaniach pisemnych/ustnych.

Efekty W1 i U3 sprawdzane są w trakcie wykonywania poszczególnych zadań laboratoryjnych.

Efekty W2 i U3 sprawdzane są w trakcie wykonywania zadania projektowego.

Nie są wymagane