| Literatura: |
Podstawowa:
1. Lee K.: Principles of CAD/CAM/CAE systems, Addison-Wesley, 1999
Dokumentacja Siemens NX7, 2009
2. Filipowski R., Ziętarski S.: Programowanie obrabiarek w systemie
POUT-APT, Wydawnictwo Politechniki Warszawskiej, 1996
3. Yoshimi I.: Modular design of machine tools, RR Donnelley, 2008
4. Bjorck A., Dahlquist G., Metody numeryczne, PWN, Warszawa 1987
Uzupełniająca:
1. Grzesik W., Niesłony P., Bartoszuk M.: Programowanie obrabiarek NC/CNC, WNT Warszawa, 2006
2. Kalpakjian S.: Manufacturing Engineering and Technology, Pearson Prentice Hall, 2006
3. Ziętarski S.: Cykl artykułów, Mechanik, luty-lipiec 1999
|
| Efekty uczenia się: |
W1 / ma pogłębioną i ugruntowaną teoretycznie wiedzę w zakresie budowy, optymalizacji i eksploatacji konstrukcji lotniczych, w tym wiedzę niezbędną do korzystania z systemów komputerowego wspomagania obliczeń oraz procesu projektowania i wytwarzania / K2_W03
W2 / ma podbudowaną teoretycznie szczegółową wiedzę w zakresie konstrukcji i procesów wytwarzania układów, instalacji statku powietrznego a także wpływu tych procesów na parametry konstrukcyjne i użytkowe / K2_W08
W3 / zna i rozumie zaawansowane metody modelowania i optymalizacji stosowane w projektowaniu układów, instalacji statków powietrznych i kosmicznych / K2_W09
U1 / potrafi ocenić i porównać zaawansowane rozwiązania projektowe oraz zaawansowane procesy wytwarzania układów, urządzeń, instalacji statków powietrznych z uwzględnieniem kryteriów bezpieczeństwa / K2_U07
U2 / potrafi zaplanować oraz przeprowadzić symulację i eksperymenty
w zakresie charakterystyk masowych, wytrzymałościowych a także pomiary i określenie parametrów charakteryzujących materiały, elementy, układy, instalacje statków powietrznych / K2_U08
U3 / potrafi – przy formułowaniu i rozwiązywaniu zadań związanych modelowaniem i projektowaniem elementów, układów statku powietrznego oraz projektowaniem procesu ich wytwarzania – wykorzystać właściwe metody, techniki i narzędzia (w tym techniki komputerowe), przystosowując poznane techniki i narzędzia do danego zadania lub modyfikując bądź opracowując nowe narzędzia
|
| Metody i kryteria oceniania: |
Przedmiot zaliczany jest na podstawie: zaliczenia
Ćwiczenia zaliczane są na podstawie: średniej z pozytywnych ocen za efekty kształcenia W1, W2, W3, U1, U2 oraz U3.
Ćwiczenia laboratoryjne zaliczane są na podstawie: średniej z pozytywnych ocen za efekty kształcenia W1, W2, W3, U1, U2 oraz U3.
Egzamin/zaliczenie przedmiotu jest prowadzone w formie pisemnej.
Warunkiem dopuszczenia do egzaminu jest zaliczenie ćwiczeń oraz seminarium na ocenę pozytywną.
Efekty W1, W2, W3, U1, U2, U3 sprawdzane są na ćwiczeniach;
Efekty W1, W2, W3, U1, U2, U3 sprawdzane są podczas zaliczenia;
Efekty W1, W3, U2 - zaliczenie sprawozdania z laboratorium itp.
|
| Zakres tematów: |
Ćwiczenia
1. Płytka o zadanym zarysie i grubości, jako element zespołu wirnikowego; interaktywne tworzenie modelu geometrycznego wg założeń./ 2 godz.
2. Program płytki w języku GRIP tworzący automatycznie warianty konstrukcji oraz programy obróbki CNC; zapoznanie się z podstawowymi instrukcjami języka GRIP-Siemens NX. / 2 godz.
3. Płytka kołowa z wycięciami kołowymi na obwodzie; wycięcia kołowe o nierównych promieniach; płytka, jako element zespołu wirującego/ 2 godz.
4. Opracowanie programu tworzącego automatyczne warianty konstrukcji zgodnie z zasadami kombinatoryki. Metody statystyczne
w zapewnieniu jakości wyrobu/ 2 godz.
5. Parametryczne projektowanie konstrukcji i procesów wytwarzania CNC na przykładzie korbowodu silnika tłokowego/ 2 godz.
6. Parametryczne projektowanie konstrukcji i procesów wytwarzania CNC na przykładzie korbowodu silnika tłokowego/ 2 godz.
7. Wyznaczanie zarysu krzywki wałka rozrządu, jako zoptymalizowanej krzywej NURBS, na podstawie podanych założeń/ 2 godz.
8. Analiza dokładności krzywej zarysu krzywki wałka rozrządu – metoda badania drugich pochodnych/ 2 godz.
|
